سیروس حسن‌پور، در گفت‌و‌گو با خبرگزاری «حوزه» درباره این مجموعه تلویزیونی اظهار کرد: شرایط تولید در خارج از تهران بسیار سخت شده است. برای همین وقتی فیلم یا سریالی در دیگر نقاط ایران جلوی دوربین می‌رود، هزینه‌ها و سختی‌های آن دوبرابر می‌شود، اما این مسئله نباید ما را از کار کردن در این حوزه باز دارد، چون پرداختن به قومیت‌های مختلف در آثار تلویزیونی می‌تواند برای ما دست‌آوردهای زیادی داشته باشد که یکی از آنها یکپارچگی ملی است.

کارگردان سریال «بازی نقاب‌ها» افزود: در سریال «بازی نقاب‌ها» من به منطقه‌ای پرداختم که تا به امروز کمتر در آثار نمایشی تلویزیون به آن پرداخته شده است. ترکمن‌ها از جمله هموطنان غیور ما هستند که همیشه با فداکاری‌هایی خود ایرانی بودن خود را به اثبات رسانده‌اند. برای مثال در هشت سال جنگ تحمیلی شاهد حضور جوانان بسیاری از این سرزمین در مناطق جنگی بودیم که با ایثار جانشان برای ما آسایش به همراه آوردند. این منطقه جدا از جذابیت‌هایی جغرافیایی دارای فرهنگ بسیار غنی ایرانی – اسلامی نیز است که مردم کمتر از آن با خبر هستند، برای همین اگر در کارهای تلویزیونی بیشتر به این سرزمین توجه شود، مطمئن باشید بازتاب‌های بسیاری دریافت خواهیم کرد.

این کارگردان در پاسخ به این سوال که در این سریال چگونه به باورها و آیین‌های بومی توجه داشته است، گفت: بسیاری از آیین‌های این سرزمین ریشه در اعتقادات و باورهای دینی این منطقه دارد، برای همین تمام تلاش من این بود که با نگاه صحیح و واقعگرایانه به آیین‌ها بپردازم، البته برخی حساسیت‌های دینی نیز در این زمینه وجود دارد که باید با دقت و ظرافت در آن دقیق شد، والا ممکن است حواشی پیرامون کار پیش بیاید. برای مثال چندی پیش سریال «سرزمین کهن» بابت این امر با مشکلات خاصی رو‌به‌رو شد که در نهایت کار را به انزوا برد، برای همین تلاش ما این بود از هر گونه نگاه حساسیت برانگیزه پرهیز کنیم.

وی راهکار لازم را برای این حوزه (دور بودن از حاشیه) چنین توصیف کرد: برای این‌که بتوانم احاطه خوبی نسبت به حوزه و منطقه مورد نظرم در سریال داشته باشم از مشاوره کارشناسان خبره این حوزه بهره بردم، همچنین با گفته‌وگوهایی که با اهالی آن منطقه انجام دادیم سعی کردیم تا حد زیادی از خطاهای احتمالی در امان مانیم. درباره توجهات دینی نیز سعی شد با مشاوره‌هایی که انجام می‌شود کار شکلی تاثیرگذار داشته باشد. بحث دیگر به گویش مربوط می‌شود. عده‌ای اعتقاد داشتند بهتر است سریال به زبان محلی ساخته شود و ما با استفاده از زیرنویس با مخاطب ارتباط برقرار کنیم، روشی که به نظرم در تلویزیون ما جواب‌گو نیست.

حسن پور ادامه داد: مخاطب ایرانی عادت دارد تا سریال را با زبان فارسی تماشا کند، برای همین، مطمئن باشید اگر ما می‌خواستین از زبان محلی سود بریم مخاطب فراوانی را از دست می‌دادیم. برای همین ما از گویش محلی صرف نظر کردیم و تنها به داشتن لهجه‌ای مختصر در سریال، بسنده شد. درباره بازیگران هم باید بگویم، انتخاب به گونه‌ای بود تا به لحاظ ظاهری، هنرپیشه‌ها به مردم ترکمن شبیه باشند، هرچند اندکی گریم نیز به ما در نزدیک شدن به این خواسته کمک کرد.

وی در پاسخ به این سوال که تا به امروز چه بازخوردی از مردم دریافت کرده است؟ گفت: برای من عجیب بود سریالی که در آن به جغرافیای خاص توجه شده تا به این اندازه مورد پسند عام مردم قرار گیرد، چون عموماً تماشاگر ما یک نوع جغرافیا را در کارهای تلویزیونی می‌بینید، نکته جالب‌تر این‌که همین ویژگی به دقت مورد توجه مردم قرار گرفته بود، آنها در اظهار نظرهای خود به من می‌گفتند که به واسطه این کار علاقمند به فرهنگ قومی این منطقه شدند، برای همین هم مطالعات شخصی پیرامون موضوع مورد نظر انجام دادند. این اتفاق به نظرم باید درباره قومیت‌های دیگر هم رخ دهد تا پایتخت نشین‌ها بیشتر با زیبایی‌های قومی و فرهنگی خود آشنا شوند.

حسن‌پور ادامه داد: سریال‌هایی نظیر «بازی نقاب‌ها» شاید در چند قسمت نخست به واسطه ظاهر متفاوتشان قادر نباشند همه اقشار جامعه را جذب خود کنند، اما وقتی قصه جلوتر می‌رود، مردم نیز بیشتر به سمت کار گرایش پیدا می‌کنند. در این میان همکاری و حمایت رسانه‌ها نیز می‌تواند به موفقیت کارهای مورد نظر کمک کند.

این کارگردان اعلام کرد: برای من به عنوان یک فیلمساز راحت‌تر آن است که، سریالی شهری بسازم، چون هم سختی آن کمتر است هم به لحاظ جذب اسپانسر بیشتر می‌توان برای آن درآمدزایی کرد، اما وقتی ما به فرهنگ ملی خود فکر می‌کنیم باید به آن متعهد نیز باشیم، برای همین اگر باز هم شرایط و موقعیت فراهم باشد دوست دارم در این حوزه کار کنم.

حسن پور در پایان این گفت‌و‌گو تاکید کرد: به عنوان نکته آخر می‌خواهم به بحث سخت افزار در  تولید سریال‌های تلویزیونی اشاره کنم. ما برای تامین بودجه با مشکلات متعددی رو‌به‌رو بودیم، چون با توجه به شرایط موجود کار کردن کمی سخت شده است، اما باید بدانیم، هزینه کردن برای فرهنگ نیازی واجب و اساسی است که باعث می‌شود از آن به عنوان نیاز اولیه و ضروری نام برده شود.

۳۱۳/۳۲