به گزارش خبرگزاری «حوزه»، "پرسش های مهم، پاسخ های کوتاه"، کاری از استاد محسن قرائتی است که در پایگاه اینترنتی درس هایی از قرآن در دسترس عموم بوده و در شماره های گوناگون برای شما مخاطبان محترم ارائه خواهیم کرد.
* سؤال
آیا تشبیه بعضى انسانها به حیوان در قرآن، جسارت و ناسزاگویى نیست؟
* جواب
با نگاهى به منافع حیوانات و عملكرد بعضى انسان ها، تشبیه «اولئك كالانعام بل هم اضلّ»(سوره اعراف، آیه 179) را حقّ و منطقى مىیابیم؛
گرانترین لباس انسان، ابریشم، از حیوانات است.
مهمترین غذاى انسان، شیر و عسل و گوشت و ماست، از حیوانات است.
حیوانات وسیله باركشى و شخم زدن و منبع درآمد و اشتغال هستند.
تمام كارخانه هاى پشم ریسى، چرم سازى، لبنیاتى و مرغدارى و دامدارى ها كارشان به حیوانات وابسته است.
حیوانات بعضى معلّم بشرند. كلاغ، دفن مرده را به فرزند آدم و نسل او آموخت.
بعضى گزارشگر انبیا مى شوند؛ هدهد گزارش انحراف مردم سبأ را نزد حضرت سلیمان آورد.
بعضى محافظ انبیا مى شوند؛ تار عنكبوت پیامبر اسلام را در غار حفظ كرد.
حیوانات قابل تربیت و آموزش هستند و لذا شكار سگى كه آموزش دیده حلال است.
حتى حیوانات آزار دهنده مثل مار، تنها كسانى را مىگزند كه به آنها نزدیك شده باشند.
با توجّه به مطالب فوق، آیا انسان هایى كه از دور مردم آزارى مى كنند و مناطق دور دست را بمباران و موشكباران مىكنند، از مار بدتر نیستند؟
افرادى كه شبانه روز براى مردم حیله و خدعه مىكنند و به خاطر رسیدن به هوس هاى بى انتهاى خود نسل انسان را به تباهى مى كشند، از حیوانات بدتر نیستند؟
آدم هایى كه یك تنه صدها پرونده جرم و جنایت دارند، از درّنده ترین حیوانات پستتر نیستند؟
