خبرگزاری«حوزه»، حضرت آیت الله نوری همدانی با اشاره به شخصیت والای حضرت زینب(س) بیان داشته اند: نام حضرت زینب(س) از طرف ملک الهی به قلب پیامبر(ص) نازل شد و این نام برای این دختر بزرگوار نهاده شد.
حضرت زینب(س) در بحران های عظیمی حضور داشت، محیط تربیتی این بانو با عظمت است، چون در محیطی رشد و نمو یافت که ۵معصوم حضور داشتند و با فکر و فرهنگ آن ها تربیت شد.
حضرت زینب(س) در جهادهای پیامبر(ص)، در زمان حضرت علی(ع) و ثقیفه، در جریان خطبه حضرت زهرا(س) و کوران های بعد از آن و در نهایت در کربلا و جریانات پسا از آن حضور داشته است.
حضور حضرت زینب(س) از کودکی در بحران های مختلف او را برای انجام رسالت بزرگتر محیا ساخت، این بانوی بزرگوار در جریان کربلا دو مشخصه نیابت و وصایت از طرف امام داشت.
استقامت و حماسه‌آفرینی در برابر هجمه‌های دشمن ، هم‌ترین درس سیره حضرت زینب(س) است، ما باید به تأسی از آن بزرگ بانو تلاش کنیم در هر عرصه‌ای شجاعت، فهم و بصیرت خود را برای رسیدن به این مهم بیفزاییم.
بزرگ‌ترین درس آن حضرت این است که هرکس در هر شغل و جایگاهی سعی کند به لحاظ شجاعت، فهم و بصیرت در حدی باشد که بتواند در برابر دشمن مقاوم و حماسه‌ساز باشد.
قدرت و صلابت حضرت زینب (س) به حدی بود که سرپرستی و مدیریت کاروان کربلا پس از ظهر عاشورا به ایشان واگذار شد و توانست نهضت امام حسین(ع) را ادامه داده و به نتیجه مطلوب برساند.
وصایت و داعیه ی امامت را هر امامی به امام بعد از خود می رساند ولی در زمانی که امام حسین(ع) به شهادت رسید این مسئولیت به حضرت زینب(س) محول شد تا این وصایت را به حضرت سجاد(ع) که مریض بود، برساند.
ایشان در طول عمر شریف خود در خدمت ۵ تن از معصومان بود؛ امام سجاد(ع) در وصف آن حضرت فرمود تو عالمی هستی که احتیاج به تعلیم دهنده نداری و فهمیده‌ای هستی که نیازی به فهماننده نداری؛ در مجلس ابن زیاد که کسی جرأت حرف زدن نداشت ایشان با خطبه غراء خود او را رسوا و تحقیر کرد.
منبع:کانال معظم له
