به گزارش گروه ترجمه خبرگزاری «حوزه» به نقل از cbsnews، عمران خان کارگر ۳۰ ساله مسلمان، یکی از هزاران مسلمانی است که در پی شورش های هندوهای افراطی در ۲۴ فوریه در دهلی نو از خانه اش آواره شده و وحشت بازگشت دارد. وی می گوید: پس از یک روز سخت کاری در حال بازگشت به منزلم در شمال شرقی دهلی بودم که جلویم را گرفتند و نامم را پرسیدند. به محض اینکه فهمیدند مسلمان هستند با میله به جانم افتادند و مرا مورد ضرب و شتم قرار دادند.

وی افزود: سعی کردم برایشان استدلال کنم اما گوش نکردند و خندیدند و میوه هایی را که برای بچه هایم می بردم را از من گرفتند و خوردند.

خان را تا حد بیهوشی کتک زده و وقتی بهوش آمد خودش را درون گودالی یافت.

وی که هنوز جمجمه اش بانداژ شده و عکس هایی را از زخم ها و بخیه هایش نشان می دهد می گوید: فقط خدا مرا نجات داد! آن ها فکر کردند که من مرده ام و مرا به درون جوی آب انداخته بودند.

 خان یکی از هزاران نفری است که در اردوگاه های امداد و نجات مستقر برای کسانی که ماه گذشته از شورش های فرقه ای در پایتخت هند گریختند، زندگی می کند. این خشونت ها حداقل ۵۳ نفر کشته و بیش از ۲۰۰ زخمی بر جای گذاشت.

این شورش ها در ۲۴ فوریه در آستانه سفر دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا به هند آغاز شد. هنگامی که هواداران قانون جدید بحث برانگیز شهروندی، که از نظر بسیاری قانونی تبعیض آمیز علیه مسلمانان این کشور تلقی می شود، با مردم معترض برخورد کرده، آنان را مورد ضرب و شتم قرار داده و خانه هایشان را به آتش کشیدند.

این درگیری ها پس از آن رخ داد که یک سیاستمدار هندو در یک سخنرانی عمومی به پلیس هند هشدار داد که اگر آنها به اعتراضات علیه قانون جدید پایان ندهند ، خودشان دست به کار می شوند.

با گذشت دو هفته از این اتفاقات، بیش از ۵ هزار مسلمان در حداقل ۳ اردوگاه موقت زندگی می کنند. چادرهایی که ازدحام جمعیت در آنها به چشم خورده و فاقد هر گونه امکانات بهداشتی است. این درحالی است که مواردی از مبتلا به کرونا ویروس در این شهر ۱۹ میلیونی گزارش شده است.    

 آینده بسیار تاریک به نظر می رسد

خدیجه خاتون ۳۰ ساله ، که از خشونت در شیو وهار گریخته به خبرنگاران گفت: من هرگز نمی توانم دوباره به آن خانه برگردم.

دختر ۱۸ ماهه او ساجده در کنار او دراز کشیده و کمرش باندپیچی شده است.

وی می گوید: وقتی دیدم که اوباش خانه ها را به آتش می کشند، درب جلو را قفل کردیم و به پشت بام خود رفتیم تا خودمان را نجات دهیم. در آنجا، جرقه ای از آتش به دخترم برخورد کرد. او از درد بسیار گریه کرد، اما من نتوانستم کاری انجام دهم. یادآوری آن لحظه هنوز آزارم می دهد.

خانواده وی موفق به فرار از پشت بام خانه ای مجاور برای فرار از آشوبگران شدند.

همچنین بسیاری از افراد مفقود گزارش شده اند. پلیس طی دو هفته گذشته حداقل ۱۱ جسد تجزیه شده از جوی های آب جمع‌آوری کرده است و ترس از این وجود دارد که احتمالاً تعداد بیشتری به همان سرنوشت دچار شده باشند.  

دولت شروع به پرداخت غرامت به خانواده های کشته شدگان و زخمی ها کرده است. اما توانبخشی یک روند طولانی است. بسیاری از خانواده ها حاضر نیستند به خانه خود بازگردند و خانه های خود را در محلات با جمعیت هندو و مسلمان مانند شیو وهار بازسازی کنند و ترجیح می دهند به محله های مسلمان نشین نقل مکان کنند.