به گزارش خبرگزاری حوزه، آنچه به عنوان یک واقعیت مسلم باید به آن نگریست این است که حضرات معصومین(ع) نه تنها در زمان حیات سرتاسر نورانی خود، بلکه در همه تاریخ، منبع نور و هدایت حقیقی بوده اند.
از این روست که ما شیعیان و محبان، آن بزرگواران را "باب الله" و وسیله شفاعت در نزد خدای متعال می شناسیم و این باور ریشه در جایگاه و منزلت بی نظیر و والای آنان به عنوان بهترین و شایسته ترین بندگان صالح حضرت دوست دارد.
به همین خاطر است که تشیع را نه صرفاً یک مذهب و راه و روش دینداری و تفسیری از حقیقت اسلام، بلکه می بایست شیوه و سبک زندگی سعادتمندانه توصیف کرد؛ به این جهت که تبعیت از خط اهل بیت(ع) که همان خط نورانی قرآن کریم است، راز و رمز رستگاری و سعادتمندی به شمار می رود.
ما قاطعانه باور داریم که بی شک تنها راهی که می تواند ما را به الگوگیری از سبک زندگی ائمه اطهار(ع) رهنمون سازد، این است که از عمق جان پذیرای کلام گهربار ایشان بوده و در اطاعت از ولی نعمتان حقیقی خویش، از راه و رسم و گفتار حیات بخش آنان پیروی نماییم.
شهادت مظلومانه امام حسن عسکری(ع)، فرصت نیک و ارزشمندی است تا حداقل برای یک روز هم که شده در این باره بیشتر اندیشیده و با دقت در کلام و بیان آن حضرت، ره توشه ای برای اصلاح سبک زندگی خویش بیابیم.
امام یازدهم در وصیت خویش خطاب به شیعیان می فرماید: "شما را سفارش می کنم به رعایت تقوای الهی، پیشه کردن پارسایی در دین خود، کوشش بسیار برای خدا، راستگویی، امانت پردازی به کسی که چیزی به شما سپرده، خواه نیکوکار باشد و خواه بدکار، انجام سجده های طولانی و خوش همسایگی که پیامبر(ص) بدین روش آمده است".
حضرت همچنین در جای دیگر از محبان و شیعیان می خواهند :" از خدا پروا نمایید و زینت و مایه سرافرازی ما باشید نه مایه زشتی و سرافکندگی ما؛ همه دوستی را به سوی ما بکشانید و هر زشتی را از ما دور نمایید، زیرا هر خوبی که در حق ما گفته آید ما شایستگی آن را داریم و هر بدی که درباره ما بر زبان آید ما چنان نیستیم".
امام عسکری(ع) از این که شیعه به اموری دلبستگی پیدا کند که وی را خوار و ذلیل می سازد هشدار می دهند و از شیعیان می خواهند که سبک زندگی خویش را به گونه ای تنظیم کنند که جز به اموری که عزت برای ایشان فراهم می آورد علاقه و دلبستگی نشان دهند.
به همین خاطر است که در کلام گهربار دیگری می فرمایند: "چقدر زشت است مومن به چیزی علاقه مند باشد که او را خوار کند".
به راستی که از جمله اموری که آدمی را به خواری و ذلت کشانده و عزت را از مدار زندگی وی دور می نماید، مساله شهوت پرستی و حب ریاست است و کلام حضرت در این مقوله بسیار راهگشاست:" از شهوت طلبی و حب ریاست بپرهیزید که این دو صفت انسان را به هلاکت می نشاند. "

حضرت همچنین در تبیین سبک زندگی صحیح، به مسأله اعتدال تأکید نموده و می فرمایند:"هرگز از دایره اعتدال گام فراتر نبایست گذاشت که این فرمان الهی است؛ زیرا انسان حتی در کار خیر چون بخشندگی نباید به گونه ای عمل کند که از نداری خود را سرزنش و ملامت کند و یا زمینه سرزنش و ملامت دیگری را بر خود فراهم آورد و نه آن که دست بسته و بخیل باشد که هیچ کسی از وی خیر و بهره ای نبرد. "

۳۱۳/۸