به گزارش خبرگزاری حوزه،حجت‌الاسلام خلیل صادقی در صفحه مجازی‌اش با انتشار تصویری نوشته است:

هر کدوم از ماها یک نقطه عطف داریم. یعنی خواسته یا ناخواسته در موقعیت مکانی یا زمانی واقع شدیم که تاثیر به سزایی در شکل گیری شخصیت و آینده‌مون داشته.

نقطه عطف زندگی من هم دوران دانشجویی‌ام بود. منی که با سری پر از شوقِ طلبه شدن سر از دانشگاه درآورده بودم و هیچ گاه هم پشیمان از انتخابم در آن مقطع نبودم و نیستم.

ایامی که از بهترین روزهای عمرم بود و به اذعان همه رفقایی که با هم بودیم، تکرار ناشدنی است و الان فقط حسرتش رو می‌خوریم و دلمون براش تنگ میشه!

نکته اساسی و مهم در این موقعیت‌های حساس زندگی اینه که بدونی کجا داری میری و میخوای چیکار کنی؟

با کی نشست و برخاست داری و دغدغه‌های ذهنیت چی‌ان و چه عیاری دارن!

من هم مثل خیلی از دانشجوهای ترم پایینی که از زندان آموزش متوسطه آزاد شده و وارد جایی بِسان اقیانوس گشته، سردرگُم بودم و پر از علامت سؤال برای آینده‌ام.

ولی رفاقت با افرادی که مثل هم فکر می‌کردیم و به اصطلاح تو فاز هم بودیم خیلی موثر بود. مَحملی به اسم بسیج دانشجویی عامل دور هم جمع شدنمون و تلاش برای رسیدن به اهداف مشترک بود. محیطی که نقش به سزایی در رشد کردنمون داشت.

اصلا میدونی چیه؟ محیط اطراف و آدماش، مربی‌های خوبی برامون هستن یا ما رو بالا میبرن یا پایین. این تویی که انتخاب میکنی کدومش باشی.

پ ن :
۶ نفر از ۸ نفری که حاضر در تصویر هستیم بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه، در سِلک روحانیت درآمده‌ایم.

دو نفر دیگر هم در صداوسیما و سنگر دانشگاه منشاء برکات هستند.(عکس مربوط به چند سال قبلِ و گیر ندین به کرونا و ماسک و این حرفها).

به طلبه بودنم افتخار میکنم و معتقدم طلاب دانشگاه دیده، یه جورِ دیگه میتونن مؤثر باشن به شرطی که مودب و مقیّد به آداب طلبگی هم باشند.
یعنی باشم و باشیم.