به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام حسین جعفرزاده در واکنش به توئیتی از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در صفحه مجازی‌اش نوشته است:
کلمات پژواکی از چگونه اندیشیدن ما هستند.
تذکر دادن به انجام کار درست حتما صحیح است. یادآوری تذکرات رهبری هم همین‌طور. اشتباه مرتکبین توهین به رییس جمهورِ قانونی کشور هم که واضح است.
ولی من یک سوال دارم: چرا باید برای اثبات چیزی حتما چیز دیگری یا فرد دیگری را نفی کرد؟
نمی‌شد نوشت «مسوولین ستاد امر به معروف شهرستان به وظایف‌شان عمل کنند»؟! حتما باید یک کار دیگر را زیر سوال برد یا یک موضوع دیگری را پیش کشید تا به نتیجه مطلوب خود رسید؟!
با تأسف این روشی در میان عده‌ی زیادی از ما شده است اما از اثرگذاران جامعه انتظار بیشتری نیست؟!
وقتی نخبگان جامعه چنین سخن می‌گویند عجیب نیست که در میان مردم هم این روش معمول شده باشد.
برای نقد دولت یا حکومت فعلی تمام اشتباهات حکومت قبلی نادیده گرفته می‌شود و هر حُسنی از دولت یا حکومتِ فعلی انکار می‌شود!
از نفرت این یکی به دامان آن دیگری پناه‌آوردن یا رای‌دادن؛ به تعبیری از دل انکار امروز فردا را ساختن، نتیجه چنین اندیشیدن است!
فکر می‌کنم جامعه ما بلکه نخبگان‌ما پیش‌تر از هر چیزی نیازمند بررسی روان‌شناسانه هستند! و اینکه جامعه‌شناسان بگویند که چنین رفتاری از نخبگان چه بر سر جامعه امروز ما آورده‌است!
واقعا دوست می‌داشتم آقای صالحی وزیر فرهنگِ این دیار فرهنگ‌فراموش چنین می‌کرد.
