به گزارش خبرگزاری حوزه، نگاهی به محتوای محصولات شبکه نمایش خانگی در هفته ها و ماه های اخیر نشان می دهد که متأسفانه برخی از سازندگان و حامیان این آثار، آن طور که باید و شاید نسبت به شاخصه ها و مؤلفه های سبک زندگی ایرانی – اسلامی توجه و التفاتی ندارند، کما این که گاه حتی در تضاد با این جریان به فعالیت می پردازند و اصرار بر رویه خویش نیز دارند.
به تعبیر "حسین سلطان‌محمدی" از کارشناسان و پژوهشگران سینما و تلویزیون، در حال حاضر شبکه نمایش خانگی انباشته از خون و درگیری است، کما این که بخشی از این آثار نیز گویا صرفاً روایتگر فقر و فلاکت و بدبختی مردم جامعه هستند.
صحبت های این کارشناس و منتقد جالب و در عین حال نگران کننده است، به خصوص آن جا که می گوید: "قبلاً حتی به نمایش یک نخ سیگار در سریال‌ها حساسیت داشتیم، اما امروز شاهد خشونت و خون و خونریزی در شبکه نمایش خانگی هستیم".
این واقعیت تلخ در حالی مطرح است که به علت عدم رعایت نظام رده بندی سنی، بسیاری از نوجوانان و جوانان و گاه حتی کودکان از تصاویر و سکانس های خشونت آمیز به تصویر کشیده شده در سریال های نمایش خانگی تأثیر نامطلوب می پذیرند؛ به عنوان مثال سریال"قورباغه" یکی از همین آثاری است که دوز خشونت و خون ریزی در آن بالاست.
به هر حال با توجه به ضعف نسبی سریال های تلویزیونی و همچنین نیاز مخاطب برای دریافت محصولات فرهنگی از جنس رسانه تصویری، باید بپذیریم که اقبال به شبکه نمایش خانگی در حال افزایش است، کما این که به گفته مدیران "فیلمیو" تنها در یک سال اخیر، میزان مخاطبان این پلتفرم داخلی، چیزی در حدود دو و نیم برابر رشد داشته است.
این اقبال البته باید توأم با نظارت های هدفمند بر این بستر پرمخاطب شود، کما این که بی توجهی به این مقولات به فرهنگ عمومی جامعه و هویت و باورها لطمه جدی وارد می سازد.
از سوی دیگر در ماه های اخیر، بخش قابل توجهی از سریال های نمایش خانگی به تأسی از فیلم های سینمایی به محملی جهت روایت عیان فقر و فلاکت و بدبختی مردم تبدیل شده اند، گو این که حتی کورسوی اُمیدی هم در شرایط کنونی متصور نیست. بگذریم از این که در برخی سریال های به ظاهر شاد و طنز نیز متأسفانه رگه های مشهودی از ابتذال دیده می شود و این مساله به تدریج در حال عادی شدن است.
سید محمد مهدی موسوی
