حجت الاسلام سید ناصر میرمحمدیان، مدیرعامل بنیاد هدایت، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در تهران، ضمن تبریک عید بزرگ مبعث، اظهار داشت: این عید برای بنده حس این آیه شریفه را دارد که می‌فرماید«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا استَجیبوا لِلَّهِ وَلِلرَّسولِ إِذا دَعاکُم لِما یُحییکُم»؛ یک روزی در پیامبر آن انبعاث درونی اتفاق افتاد و ایشان لبیک گفتند و تا آخرین لحظه پای کار ایستادند.

وی یکی از درس‌های مهم مبعث را همین انبعاث درونی دانست و گفت: ما نیز باید در این عید یک بار دیگر مبعوث شویم و دعوت خدا و پیامبری که می‌خواهند ما همیشه زنده بمانیم، را استجابت کنیم. راه زنده بودن و زنده ماندن را در حرکت به سمت خدا و حرکت در طریق هدایت و حرکت در مسیر اعتلای پرچم حق است؛ ان شاءالله همانطور که فرمودند «أنْ تَقُومُوا لِلّهِ مَثنی وَ فُرادی» این قیام لله را انجام دهیم.

مدیرعامل بنیاد هدایت با بیان آیه «لَقَد أَرسَلنا رُسُلَنا بِالبَیِّناتِ وَأَنزَلنا مَعَهُمُ الکِتابَ وَالمیزانَ لِیَقومَ النّاسُ بِالقِسطِ»، اظهار داشت: هدف ارسال انبیاء همین قیام برای قسط بود؛ ما نیز می‌توانیم با حرکت در این مسیر، این خواسته مهم را محقق کنیم.

امام خمینی(ره) ایمان و تقوای جمعی را به منصه ظهور رساند

حجت الاسلام میرمحمدیان با اشاره به روایت پیامبر اکرم(ص) که فرمود«إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاقِ»، گفت: پیش‌تر شاید اخلاق را صرفاً به رفتارهای فردی تفسیر می‌کردند اما در عصر امام خمینی(ره) معنای جمعی ایمان و تقوا بهتر مشخص و ملموس شد.

وی افزود: کاری که امام خمینی(ره) یادآور حرکت عظیم پیامبر(ص) بود؛ آن حضرت افزون‌بر اینکه خودشان ایمان و تقوای فردی داشتند، جمع مسلمانان را نیز به ایمان تقوا دعوت می‌کردند و حرکت عمومی مسلمانان را به این سمت سوق می‌دادند. از این رو فرمود «شَیَّبَتنی سورَةُ هودٍ» سوره هود مرا پیر کرد سپس فرمود «لِمَکانِ هذِهِ الآیَةِ؛ فَاسْتَقِمْ کَما أُمِرْتَ وَ مَنْ تابَ مَعَکَ» خود استقامت یک عنصر اخلاقی است اما استقامت دسته جمعی ناظر به اخلاق جمعی است.

مدیرعامل بنیاد هدایت افزود: به نظر می رسد در این دوره و زمانه که ان شاءالله نزدیک عصر ظهور هستیم غیر از اینکه باید دنبال خودسازی و اخلاق فردی باشیم باید به دنبال اخلاق و خودسازی جمعی نیز باشیم.

حجت الاسلام میرمحمدیان، در تبیین سیره پیامبر(ص) در زمینه به‌کارگیری ظرفیت‌های مردمی به منظور فعالیت‌های اجتماعی و تقویت پیوندهای اجتماعی، گفت: حضرت در تمام زندگی شریف خود به ویژه پس از بعثت در تلاش بودند که مردم را پای کار بیاورند؛ پیش از بعثت نیز در بسیاری از کارهای جمعی از مردم می‌خواستند که مشارکت کنند. حلف الفضول و ماجرای جاگذاری حجرالاسود در مکان مشخص، جنگ‌ها، کمک به فقرا و پیمان دسته جمعی که با برادران خود بستند از جمله این کارها بود.

مبعث یک روحانی زمانی است که سنگینی مسائل مردم را روی شانه‌های خود حس کند

وی اظهار داشت: وقتی یک روحانی در وجود خود احساس امامت کند و شانه‌اش را زیر بار مسئولیت بدهد، آنگاه می‌توان گفت مبعوث شده است؛ کسی که احساس می‌کند بار مسائل دنیوی و اخروی مردم بر روی دوش او است و مشکلات اخلاقی، خانوادگی، اقتصادی، فرهنگی، تربیتی، قضائی و حقوقی مردم را باید حل کند و زمانی که «عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ» شد، آن لحظه است که احساس می‌کند منبعث شده است.

مدیرعامل بنیاد هدایت خاطرنشان کرد: از اهل بیت(ع) پرسیدند که شما چه زمانی متوجه می‌شوید که امام شده اید، فرمودند که وقتی احساس می‌کنیم که ضعیف‌ترین و فقیرترین و محتاج‌ترین مردم نسبت به خدا هستیم، آن لحظه با همه وجود تمام اتکاء و توکل‌مان به خدا است؛ در حوزه طلبگی نیز می‌توان مشابه این حالت را تجربه کرد.

تلاش پیامبراکرم(ص) برای تربیت مردم در میدان حل مسائل اجتماعی

حجت الاسلام میرمحمدیان با تأکید بر اینکه پیامبر(ص) «أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ» هستند، گفت: بنابراین همه کارهای حضرت برای ما اسوه است اما یکی از کارهای مهم پیامبر(ص) این بود که دائم مشغول کارهای جمعی بودند؛ با یاران و اصحاب به اردو، جنگ و سفر می‌رفتند و تلاش می‌کردند که در میدان و در حین انجام کار و حل مسئله و انجام وظیفه، مردم را تربیت کنند و رشد بدهند. این اخلاق پیامبر(ص) در این دوران برای ما می‌تواند بسیار راهگشا باشد.

وی در شرح سیره تربیتی رسول اکرم(ص) بیان داشت: پیامبر(ص) در یکی از سفرها از اصحاب خواست که هیزم جمع کنند و به این بهانه به اصحاب این نکته را متذکر شدند که گناهان نیز مانند همین هیزم‌ها ذره ذره جمع می‌شوند، ابتدا به چشم نمی‌آیند اما وقتی روی هم انباشته شد، تبدیل به کوهی از گناه می‌شود.

مدیرعامل بنیاد هدایت افزود: حضرت با یک رفتار و حرکت خاص در میدان، هم حرف‌های خود را منتقل می‌کردند و هم در آن شرایط مردم را تربیت می‌کردند؛ این گونه نبود که حضرت کسی را در یک فضای گلخانه‌ای تربیت کنند و بعد به عرصه اجتماع ببرند.

انتهای پیام/