به گزارش خبرگزاری حوزه از اصفهان، زهرا یاریان، در جمع طلاب و دانش‌آموختگان مدرسه علمیه فاطمه محدثه(س) اصفهان، در جلسه «دوره مهارت تألیف کتاب»، با بیان اینکه مقصود از «علم» در روایات «تفقه در دین» است، اظهار داشت: نویسنده کسی است که نوشتن برایش آسان است. بنیاد نویسندگی بر سادگی و آسانی لفظ است؛ مگر اینکه نویسنده بخواهد حالت ذوق و حیرت را در مخاطب ایجاد کند که در این صورت از کلمات ثقیل استفاده می‌کند. برای نوشتن لازم است، فن نویسندگی داشته باشیم و سعی کنیم، در زمینه‌ایی که علاقه و تخصص داریم، به سبک جدید و زیبا و همه‌فهم بنویسیم.

پژوهشگر حوزوی در ادامه نکاتی را برای بهتر نوشتن برشمرد و اظهار کرد: نوشتن سبب می‌شود که ما با دیگران تبادل اندیشه کنیم. زیباترین متن، متنی است که با منطق همراه باشد و بی‌مایه نباشد. سعی کنیم با الفاظ ساده بیان کنیم و همانطور که راحت صحبت می‌کنیم، همانگونه بنویسیم. متن را با دقت، درست و نغز بنویسیم و تازه‌گو باشیم. و همچنین در جمع‌آوری اطلاعات سخت‌کوش باشیم. 

وی، ذهن خلاقانه و نقادانه را از ویژگی‌های یک نویسنده معرفی کرد و افزود: نویسنده خوب در اقوال و آراء مشهور تردید می‌کند و از ایده‌ها و آرای نو و بدیع، استقبال می‌‎نماید. همچنین آثار وی، از آراستگی و جامعیت نسبی برخوردار است و از روش پرورش مطلب استفاده می‌کند، نگاه مهندسی به سازه نوشتار و اهتمام به نوشتن، از دیگر ترفندهای نویسندگی است. 

استاد حوزه خواهران، شرایطی را برای اصول نویسندگی برشمرد و تصریح کرد: ذوق و استعداد، اولین پایه نویسندگی است که با کمک آن می‌توان، قریحه را پرورش داد و مهارت نوشتن را در خود، ایجاد و تقویت نمود. پرورش ذوق از طریق دیدار پی‌درپی با آفرینش‌های هنری برجسته مانند دیدن فیلم، سخنرانی، مطالعه کتاب و غیره فراهم می‏ شود. دومین پایه نویسندگی، تجربه خواندن و نوشتن است. خواندن و نوشتن دو راه برای کارورزی پیوسته محسوب می‌شود که برای نوشتن بسیار راهگشاست. بسیارنویسی، راز زیبانویسی است.  

وی با تأکید بر مهارتی بودن نویسندگی، عنوان کرد: سومین پایه نویسندگی، کسب اطلاعات و مطالعات متنوع است. نویسنده خوب علاوه بر این که به صورت پراکنده و روزمره می‌خواند، می‌تواند تخصصی هم بنویسد و چهارمین پایه نویسندگی را تخصص علمی معرفی کرد که بدون آن ورود به حوزه نویسندگی امکان‌پذیر نیست.

یاریان، مهمترین اصل نویسندگی را مخاطب‌شناسی دانست و گفت: پیام ما باید متناسب با نیاز مخاطب و فهم او باشد و یکی از راه های تقویت حس مخاطب‌شناسی، انجام دادن تحقیقات میدانی است تا بهتر بتوانیم پاسخگوی سوالات مخاطبان باشیم. 

پژوهشگر حوزوی، نقش مخاطب‌شناسی را در نویسندگی، پررنگ و پراهمیت خواند وادامه داد: علاوه بر تقویت حس روانشناسی، لازم است در نظر داشته باشیم که مخاطب ما، باهوش است  و مرید و همدل ما نیست بنابراین ریزبین و دقیق متن را می‌خواند و آن را واکاوی می‌نماید. با در نظر داشتن این نکته، لزوم دقت در نوشتن بیشتر حس می‌شود؛ زیرا لازم است جوری بنویسیم که تا حد امکان، از خرده‌گیری‌ مخاطبان دور بمانیم. این نکته را نباید فراموش کنیم که مخاطب ما، بی‌انصاف نیست اما زودباور هم نیست. 

استاد حوزه خواهران در ادامه بحث مخاطب‌شناسی، گفت: بحث مخاطب‌گرایی، آفاتی هم دارد؛ که نباید دچار افراط یا تفریط شویم، یا برای جلب نظر مخاطب هر مطلبی را بنویسیم. حق مطلب این است که ما باید جوری دست به قلم ببریم که مخاطب قانع شود و از تکرار بپرهیزیم تا مخاطب ما راضی باشد. 

 یاریان در پایان، ضمن معرفی کتاب «بهتر بنویسیم» از رضا بابایی، با تشویق طلاب به نوشتن، گام آغازین آن را یک حرکت جمعی جهت جمع‌آوری اطلاعات روایی دقیق و متقن برای تألیف کتاب کودکانه با موضوع غزوات پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم، معرفی کرد.

انتهای پیام