به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، از آنجا که خانواده به عنوان اولین نظام اجتماعی بشریت از اهمیت و جایگاه مهمی برخوردار است، کتاب «فرهنگ خانواده» نوشته حجت الاسلام علی اکبر مظاهری با بررسی همه جانبۀ مسائل خانواده به تبیین بایدها و نبایدهای زندگی خانوادگی می پردازد؛ در شماره های مختلف بخشی از متن این کتاب با هدف ارتقای دانش مخاطبین در مدیریت هرچه بهتر خانواده ها منتشر می شود:
نگرشی عادلانه
در ارزیابی همسر، باید همۀ اوصاف و خصلت‌های او را در نظر گرفته شود. نگریستن به کاستی‌ها و نادیده انگاشتن امتیازها و خوبی‌ها، خلاف انصاف و عدالت است.
مردی می گوید: در مدّت سی سالی که با همسرم زندگی می‌کنم، غذایی را که درست می‌کند، به ذائقۀ من شور است و به ذائقۀ او خوب است. گهگاه با ملایمت و ملاطفت، به او تذکّر می‌دهم، امّا او همچنان غذا را به میل و سلیقۀ خودش شور می‌کند. من این حقیقت را پذیرفته‌ام که او چنین است و جز این نیست. با خود می‌گویم: او آن همه خوبی را دارد، بگذار این یک تفاوت سلیقه؛ بلکه تفاوت ذائقه را با من داشته باشد.
این مرد عاقل است؛ زیرا:
۱. خوبی‌های فراوان همسرش را در نظر دارد و به خاطر یک اختلاف ذائقه، آن ها را نادیده نمی‌انگارد.
۲. می‌کوشد با ملایمت و مهربانی به همسرش تذکّر دهد تا شاید این اختلاف ذائقه را رفع کند.
۳. چون دریافته که همسرش میل ندارد و یا نمی‌تواند این اختلاف ذائقه را به اتّحاد ذائقه تبدیل کند، آن را پذیرفته و با آن کنار آمده است و این یک ناگواری مختصر را به دیگر مسائل زندگی نکشانده و سرایت نداده و گوارایی‌های فراوان زندگی‌شان را ناگوار نکرده است. آفرین بر او!
بسیاری از نزاع‌های همسران به خاطر این است که این تفاوت‌های کوچک را نمی‌پذیرند و تحمّل نمی‌کنند و هرکدام می‌خواهد دیگری را با سلیقۀ خود هماهنگ کند و به واقع، سلیقه و خواستۀ خود را بر او تحمیل کند. بهترین و آسان‌ترین و نیز تنها شیوۀ حلّ این گونه مشکلات زندگی، آن است که همسرمان را همان گونه که هست بپذیریم. او یک فرد انسانی است غیر ما و ما نیز غیر اوییم و هیچ لزومی ندارد و ممکن هم نیست که او را مانند خود کنیم. مگر خود ما خوش داریم که مانند او شویم و مطابق سلیقۀ او عمل کنیم؟ این کار نه ممکن است و نه مطلوب.
جهان چون زلف و خطّ و خال و ابروست که هر چیزی به جـــای خویش نیکوست
هر فرد انسانی نیز ویژگی‌های خود را دارد و بسیاری از این اوصاف و خطّ و خال و چشم و ابرو و گونه، زیبایی و «به جاییِ» خود را دارند و نیازی نیست که آن‌ها را دگرگونه سازیم.
آری، باید همسرمان را یاری کنیم تا اوصاف ناستوده و کردارهای ناپسندش را اصلاح کند؛ امّا این کار، غیر از زدودن همۀ اختلاف سلیقه‌ها و یکسان کردن همۀ اوصاف و خصلت‌هاست.
