غلامرضا موسوی، تهیه‌کننده سینما در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه، پیرامون جایگاه خانواده در تولیدات سینمایی و تلویزیونی اظهار کرد: آنچه در تولیدات نمایشی از خانواده می‌بینیم نشئت گرفته از برداشت هنرمندان از خانواده‌هایی است که پیرامون خود مشاهده می‌کنند، ولیکن برخی از مدیران یا کارشناسان فرهنگی معتقدند نگاه به خانواده باید متناسب با دید آنها باشد. برای همین وقتی خواست خود را در تولیدات نمایشی نمی‌بینید و نسبت به آن گارد می‌گیرند.
وی افزود: خانواده اشکال گوناگون دارد. منظور اینکه در جامعه هم خانواده فرودست وجود دارد هم خانواده متوسط یا بالا دست. این گوناگونی نیز به معنای ارزش دادن به آنها نیست، بلکه وضعیت اقتصادی چنین دسته بندی‌هایی را باعث شده است. آنچه مدیران می‌طلبند این است که به هر یک از از اشکال که نام بردیم نگاه ایده‌آل شود؛ اتفاقی که در تولیدات نمایشی نمی‌تواند رخ دهد، زیرا منطبق بر واقعیت نیست. با این توضیح توصیه من این است که هنرمند را مجبور نکنیم نگاه سفارشی به خانواده داشته باشد، بلکه به او اجازه دهیم آنچه می‌بیند را در کارهایش نشان دهد.
این تهیه‌کننده در پاسخ به این سوال که چرا در تولیدات نمایشی عموماً خانواده‌های کم بضاعت، اقشار مذهبی را تشکیل می‌دهند؟ چنین توضیح داد: بنا به دلایلی، کم‌تر فرصت می‌کنم سریال های تلویزیونی نگاه کنم، برای همین شاید نتوانم به صورت دقیق دراین‌باره اظهار نظر کنم، اما به صورت کلی باید بگویم. چون در تلویزیون به سازنده سفارش داده می‌شود این نوع نگاه نیز نشئت گرفته از سفارش‌هاست. این مسئله در سینما چندان دیده نمی‌شود، زیرا در سینما سفارش همانند تلویزیون نیست.
موسوی در انتها گفت: در سینما وضعیت متفاوت است. در هنر هفتم جزئی‌نگری و دقت کارگردان و فیلمنامه‌نویس است که می‌تواند تصویرگری درستی از خانواده در تولیدات این عرصه (آثار نمایشی) باشد. لازم به ذکر است در تولیدات سینمایی کارگردان جهانبینی خودش را نشان می‌دهد. برای مثال وقتی فیلمساز خانواده را در طبقه‌ای خاص با گرایشی ویژه نشان می‌دهد به معنای قانون بودن آن چیزی که تصویر می‌کند، نیست، بلکه تنها تصور شخصی اوست. پس در این حوزه (فیلمسازی) هم نمی‌توان قانون کلی داد که خانواده دین‌مدار به چه طبقه‌ای از جامعه مربوط می‌شود.
انتهای پیام
