حجت‌الاسلام خانعلی ابراهیمی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در مشهد با اشاره به شهادت عده‌ای از کادر درمانی و برخی جهادگران عرصه سلامت، ابراز کرد: واکسن زدن یک وظیفه قانونی، عرفی، دینی، وجدانی و مصداق رعایت حق‌الناس است و هیچ شکّی در این رابطه وجود ندارد.
وی عنوان کرد: دولت اسلامی در همه شئون در برابر مردمش مسئول است و بحث سلامت جامعه نیز از این قاعده مستثنی نیست؛ چراکه اگر جامعه اسلامی، چه به لحاظ جسمی و چه روحی، ناسالم باشد، به هدف اصلی خود نمی رسد.
حجت‌الاسلام والمسلمین ابراهیمی افزود: دولت اسلامی بنا بر مسئولیتی که در قبال سلامت جامعه دارد، می‌تواند و بلکه باید تضمین‌ها و یا محدودیت‌هایی را جهت یکسان‌سازی و تثبیت سلامت عمومی جامعه اعمال کند و اگر خلاف این باشد، مرتکب ظلم شده است و این مسئله با شئون نظام اسلامی سازگاری ندارد.
مدیر مدرسه علمیه مسجد گوهرشاد مشهد تأکید کرد: الگوی ما در جامعه اسلامی، بعد از امام معصوم، رهبر عزیز مان است. کافی است نگاهی گذرا به واکنش‌های ایشان و تغییر برنامه‌های‌شان، در دوران بیماری کرونا بیندازیم و ببینیم که برنامه‌های حضوری خود را بنا بر دستورات ستاد کرونا و متخصصین امر تعطیل کردند و شکل آن را تغییر دادند.
حجت‌الاسلام ابراهیمی اضافه کرد: اینکه رهبر معظم انقلاب در برابر دوربین‌ها و رسانه‌ها، واکسن ایرانی می زنند، چند پیام دارد که یکی از آن‌ها، ارج نهادن به متخصصین و جوانان این مرز و بوم و توجه به شعار «ما می‌توانیم» و «ما قوی هستیم» است و دیگر پیام این حرکت، نفس تزریق واکسن است، به این معنا که همه باید واکسن بزنند.
وی با اشاره به عواقب اقتصادی، فرهنگی، ارتباطی و روحی و روانی شیوع کرونا و نقش آن در کاهش رشد علمی و صنعتی کشور، و نیز، حضور جهادی طلاب در صف مقدم مبارزه با بیماری کرونا ازجمله در بیمارستان‌ها، قبرستان‌ها، تولیدات مرتبط و فعالیت‌های فرهنگی تبلیغی در این زمینه، گفت: حوزه علمیه و طلاب، بیدار و هوشیار و در عرصه‌های اجتماعی مانند واکسیناسیون، پیش‌قدم هستند، چراکه سلامت جسمی و روحی مردم را خط قرمز خود می‌دانند.
حجت‌الاسلام ابراهیمی در مورد حکم شرعی واکسن، عنوان کرد: حکم شرعی را بزرگان، متخصصین و مراجع بیان می‌کنند، اما آنچه که می‌شود به صورت ساده و روان بیان کرد، این است که انتقال بیماری به دیگران یک حق‌الناس است. در واقع حق‌الناس فقط به مسائل مادی و اموال افراد اختصاص ندارد و به طور مثال، حتی در مورد برخی کارهای مثبت را مانند: استفاده از بلندگو و صدای بلند در تعزیت‌ها و سلام و صلوات و موعظه، همه علما گفته‌اند که چنین امور پسندیده‌ای نیز در صورتی که باعث آزار و اذیت دیگران شود، پسندیده نیست و اشکال دارد.
وی اظهار کرد: وقتی عدم رعایت مسئله ای از سوی کسی باعث شود که یک، دو یا چند نفر، دچار گرفتاری و بیماری شوند، این امر به طریق اولی حرام و شخص، شرعاً مسئول است، چراکه حق‌الناس را رعایت نکرده است. این مسئله چیزی نیست که بتوان آن را انکار کرد، همان‌طور که این بیماری را نمی‌توان منکر شد.
انتهای پیام/313/25
