نوکری تا آخرین نفس؛ حسن‌عاقبت یک منبری

خبرگزاری حوزه، گاهی خواب، پرده‌ای از حقیقت را پیش از وقوع کنار می‌زند. و گاهی نوکری برای اهل‌بیت، تا سجده آخر ادامه دارد.

مرحوم آیت اللَّه العظمی اراکی فرمودند: شبی در خواب دیدم که در قبرستان مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری قبری آماده کرده اند. در خواب به من اشاره شد شخصی را در آن قبر دفن خواهند کرد که از نظر معنویت هم تراز مرحوم صاحب جواهر است.
فردا صبح که به درس مرحوم آقای حاج شیخ عبدالکریم حائری رفتم، ایشان بالای منبر فرمودند: آقای حاج شیخ ابراهیم صاحب زمانی از دنیا رفته است، قضی ما علیه وبقی ما علینا، همه با هم به تشییع جنازه ایشان می‌رویم. همه در تشییع جنازه آن بزرگوار شرکت کردیم و سرانجام در قبرستان حاج شیخ دفن گردید. اتّفاقاً یک هفته بعد هم مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری نیز از دنیا رحلت فرمودند.
مرحوم آقای صاحب زمانی ساکن قم و اهل منبر بود، وی در منبرهایش همیشه به یاد امام زمان حضرت مهدی - عجّل اللَّه فرجه الشریف - بود، او در اواخر عمرش از ناحیه پا نقص پیدا کرده بود.
شخصی نسبت به ایشان ارادت شدید می‌ورزید، به طوری که فداکارانه شب‌های چهارشنبه او را به کول می‌گرفت و به مسجد جمکران می‌برد. همین آقای محترم که فعلاً از ائمه جماعت تهران است، می‌گفت: آقای صاحب زمانی در آخرین لحظه عمر خود، اظهار کرد: یا اباعبداللَّه! یک عمر من برای تو نوکری کردم، پنج دقیقه تو هم به فریاد من برس. و بالاخره در حال سجده از دنیا رفت.

منبع: روزنه هایی از عالم غیب، صفحه ۱۱۹.