به گزارش خبرگزاری حوزه، «برف آخر» و «لایه‌های دروغ» دو فیلمی بودند که در سومین روز جشنواره در سینمای رسانه به نمایش درآمد فیلم اول «برف آخر» به کارگردانی امیرحسین عسگری اثری در ستایش محیط زیست بود کاری که کمتر در سینمای ایران شاهد ساختش هستیم. درباره این فیلم یک نکته را به جرأت می‌توان بیان کرد آنهم سختی‌های بسیاری است که گروه سازنده برای خلق تصاویر فیلم انجام داده است.

تو این قصه دامپزشکی است که در یک روستای برفی زندگی می‌کند و با اهالی روستا ارتباطی نزدیک برقرار کرده و به نوعی با مشکلات آن‌ها همراه می‌شود. این قصه کوتاه، بهانه‌ای است تا به روابط خانواده‌ها نیز توجه شود اما معتقدم فیلم به بیان برخی معضلات خانوادگی چندان موفق نبوده است، هرچند در ایجاد تصاویر شگفت انگیز بسیار موفق عمل می‌کند.

در سینمای ایران کمتر شاهده کارهای باز از طبیعت هستید چون عموماً کارگردانان ترجیح می‌دهند فیلم‌های خود را در محیط شهری جلوی دوربین ببرند و کمتر فیلمسازی حاضر می‌شود در دمای منفی ۲۰ درجه و کاملاً پوشیده از برف زحمت کار را به خود دهد. این سخت کوشی نشان می‌دهد فیلمساز در پی کیفیت است نه اینکه بخواهد به هر قیمتی فیلم‌سازی کند.

درباره بازی‌های فیلم، یک نکته را به صورت ویژه می‌توان مد نظر قرار داد آنهم توانایی‌های امین حیایی در خلق نقش‌های متفاوت است. این بازیگر همانقدر که در خلق نقش‌های کمیک تبحر دارد می‌تواند نقش‌های بسیار جدی را هم بازی کند؛ اتفاقی که در فیلم سینمایی «برف آخر» نیز رخ داده است.

«لایه های دروغ» ساخته رامین سهراب، دومین فیلم به نمایش در آمده در شب سوم جشنواره بود. این فیلم بعد از سال‌ها سینمای ایران را با ژانر اکشن آشتی داد. ما اینگونه پر مخاطب را مدتها بود فراموش کرده بودیم، ولی «لایه‌های دروغ» توانست قدم‌های آغازین را برای احیای این شکل از سینما بردارد.

لازم به ذکر است: نقاط ضعف این کار کم نیست، اما با توجه به ظرفیت سینمای ایران معتقدم این فیلم در ساختار و فرم توانسته نمره قبولی بگیرد و برای یک گونه فراموش شده اتفاقی خوب محسوب شود پس باید از این فیلم حمایت شود تا مجدد ژانر اکشن را در سینمای کشورمان شاهد باشیم.

مطلب پایانی در این گزارش به برخی رفتارهای غیر اخلاقی اهالی رسانه برمی‌گردد که متأسفانه سال‌ها در سینمای رسانه به چشم دیده می‌شود عده‌ای را نمی‌پسندند، اما به جای اینکه سالن را ترک کنند شروع به مسخره کردن و خندیدن می‌شود و بخشی دیگر نیز به طور ناآگاهانه آنها را همراهی می‌کنند این اتفاق توهین به عوامل سازنده، بلکه توهین به اهالی فرهنگ و رسانه است که وجهه آنان را مخدوش می‌کند خود اهالی رسانه به فکر بیفتند و برای این دست افراد پاره اندیشی کنند.

انتهای پیام