به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از تهران، حجت الاسلام محمد حسن شاه‌آبادی، شب گذشته در مسجد جامع غدیر تهران پیرامون موضوع مقام و منزلت ابوطالب علیه السلام، اظهار داشت: حضرت ابوطالب (ع) و حضرت خدیجه (س) در یک سال از دنیا رفتند، دو انسان برجسته‌ای که مانند دو رکن، دو پناهگاه و تکیه گاه محکم برای پیامبر اکرم (ص) محسوب می‌شدند. آن سال به قدری حزن پیامبر شدید شد که آن را عام الحزن به معنای سال حزن و اندوه نام نهادند.
وی ادامه داد: متأسفانه بعضی از طوایف مسلمین نسبت به جناب ابوطالب بسیار جفا کرده و به ایشان اتهام شرک زدند. این در حالی است که جناب ابوطالب در سخت‌ترین دوران‌ها در کنار پیامبر بودند و با وجود فشارهای قریش لحظه‌ای دست از حمایت پیامبر برنداشتند.
حجت الاسلام شاه‌آبادی با اشاره به ماجرای شعب ابی‌طالب، مطرح کرد: در جریان شعب ابی‌طالب که سه سال به طول انجامید جناب ابوطالب شب‌ها چند بار مکان پیامبر را از خیمه‌ای به خیمه دیگر تغییر و علی (ع) را در جای ایشان قرار می‌دادند، مبادا سوءقصدی به جان ایشان شود. جناب ابوطالب علی‌رغم فشارها و تنگناهای مالی که داشتند همواره پیامبر را بر فرزندان خود مقدم می‌داشتند.
این استاد حوزه یادآور شد: دشمنان و مخالفان پیامبر وعده‌های بسیاری به جناب ابوطالب می‌دادند از جمله اینکه می‌گفتند اگر دست از حمایت محمد برداری تو را به زعامت قریش می‌رسانیم، این وعده بزرگی بود چرا که قریش طایفه‌ای گسترده و وسیع بود، اما جناب ابوطالب (ع) ذره‌ای در مسیر حقی که می‌پیمود شک نکرد و دست از حمایت پیامبر (ص) برنداشت.
وی افزود: ابن ابی الحدید معتزلی در مقام و جایگاه جناب ابوطالب (ع) اینگونه نقل می‌کند: زمانی که پیامبر خدا اسلام را ارائه و دعوت به اسلام کرد، ابوطالب فرزندان خود و فاطمه بنت اسد را به اسلام دعوت کرد. این نشان می‌دهد که جناب ابوطالب بسیار به پیامبر (ص) نزدیک و صاحب سر آن حضرت بوده است.
حجت الاسلام شاه‌آبادی با بیان اینکه ایمان راستین و اعتقاد راسخ ابوطالب (ع) امری حتمی و غیر قابل انکار است، اظهار داشت: انسان‌های آزاده و حقیقت‌جو نمی‌توانند ایمان جناب ابوطالب را انکار کنند. ابن ابی الحدید که خود یک عالم سنی مذهب است درباره ایشان می‌گوید: اگر ابوطالب نبود اسلام نبود، به این دلیل که ابوطالب با مخفی کردن ایمانش از عموم مردم باعث شد وجاهت و صلابتش در بین قریش حفظ شود تا بتواند همچون سنگری استوار از پیامبر حمایت کند. اگر ابوطالب ایمان خود را فاش گفته بود حرمتش را می‌شکستند و با توهین و تحقیر در آن نظام عشیره‌ای عرب جایگاهش را سست می‌کردند و او دیگر نمی‌توانست از پیامبر دفاع و حمایت کند.
این استاد حوزه در پایان خاطرنشان کرد: در فضائل جناب ابوطالب (ع) همین بس که پیامبر (ص) درباره ایشان فرمودند: در آن شبی که من به معراج رفتم خداوند چهار نور را به من نشان داد که یکی از آن چهار نور، نور ابوطالب بود.
