پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳ |۱۷ رمضان ۱۴۴۵ | Mar 28, 2024
کد خبر: 1020009
۳۰ فروردین ۱۴۰۱ - ۱۲:۱۰
رجبی دوانی

حوزه/ نشست تحلیل و بررسی زندگی و صلح امام حسن (ع) در مؤسسه آموزش عالی فاطمه الزهرا (س) اصفهان برگزار شد.

به گزارش خبرگزاری حوزه از اصفهان، دکتر محمد حسین رجبی دوانی، در اولین نشست برخط از سلسله نشست های بصیرتی جهاد تبیین، با موضوع «تحلیل و بررسی زندگی و صلح امام حسن (علیه السلام)؛ نرمش پرشکوه تاریخ»، در جمع طلاب و اساتید مؤسسه آموزش عالی فاطمه الزهرا(س) اصفهان، به بیان تقسیمات دوران خلافت و ویژگی های آنها پرداخت و گفت: مقام معظم رهبری دوران ۲۵۰ ساله دوران خلافت به ۴ برهه تقسیم نموده اند: برهه اوّل که تا سال 35 هجری ادامه داشت. این دوران به دوران سکوت و یا همکاری با حکومت ها نام گذاری شد. حضرت علی (ع) با همراهی حضرت زهرا (س) تلاش ها و مجاهدت برای اعاده حق حکومت خود داشت، ولی در زمان خلیفه دوم با توجه به حفظ اسلام و جان و آبروی مسلمانان، آن حضرت سکوت اختیار کردند.

عضو هیئت علمی دانشگاه امام حسین(ع)، به برهه دوّم دوران خلافت اشاره و اظهار کرد: دوره دوم دوران تشکیل حکومت اهل‏بیت‌(ع) بود؛ یعنی زمان خلافت امیرالمؤمنین(ع) و سپس خلافت فرزندش امام مجتبی (ع) که بیش از شش ماه ادامه نیافت.

پژوهشگر تاریخ اسلام ادامه داد: برهه سوّم، تلاش سازنده کوتاه مدت برای تشکیل و به دست گرفتن حکومت علوی بود. این دوره از سال چهل ‌و یکم هجرت، یعنی از سال صلح با معاویه شروع شد و بیست سال به طول انجامید تا سال شصت ‌و یکم هجرت؛ یعنی سال شهادت حسین ‌بن ‌علی(ع) در کربلا و برهه چهارم: روزگار تعقیب و ادامه همین راه یعنی تلاش دراز مدت برای تشکیل حکومت علوی بود که از سال ۶۱ تا ۲۶۰ هجری به طول انجامید.

رجبی دوانی در ادامه اهمیت مسئله غدیر و تبعات نادیده گرفتن آن را خاطر نشان کرد: رمز سعادت جامعه امامت است؛ متأسفانه امت ولایت امیرالمومنین (علیه السّلام) را پس از رحلت پیغمبر نادیده گرفتند و دچار سرگشتگی، اختلاف، جنگ و خونریزی شدند و از سعادت دور شدند.

وی به موروثی نبودن مسأله خلافت و حکومت که یکی از مسائل اختلافی درتشیع و اهل سنت است، پرداخت و بیان داشت: مساله خلافت و حکومت نباید موروثی باشد و این مهم باید بر عهده خود جامعه باشد، ولی ابوبکر زمانی که در بستر بیماری بود برای خود جانشین انتخاب کرد؛ همچنین با توجه به وقایع زمان حضرت علی (علیه السّلام) آن حضرت که به عنوان خلیفه چهارم در وصیت خود امام حسن (علیه السّلام) را به عنوان جانشین خود انتخاب نکرد و فقط در جمع عده ای کمی از شیعیان امام دوم را معرفی نمود.

عضو هیئت علمی دانشگاه امام حسین(ع) ادامه داد: پس از خلافت خلفای سه گانه مردم از ارزشهای معنوی دور شده بودند، هرچند حضرت علی (علیه السّلام) را با اصرار به مسند خلافت نشاندند، ولی وقتی دیدند بسیاری از منافع آنان تأمین نمی شود و اهداف آنان با سیاست های الهی آن حضرت سازگار نیست، دست از یاری حضرت برداشتند و به وجود مقدس آن حضرت پشت کردند.

وی در پایان افزود: دربارۀ عوامل زمینه‌ساز صلح امام (علیه السّلام) نقل‌های گوناگونی وجود دارد. به نظر می‌رسد که مورّخان برای حذف این واقعۀ مهم و به فراموشی سپردن آن، در تاریخ دست برده‌اند تا حقیقت ماجرا را پنهان کنند، زیرا این واقعه، سرآغاز تحولی بسیار شوم در تاریخ اسلام است. از زمان حکومت معاویه خلافت به سلطنت موروثی تبدیل شد و شرایط برای گسترش ستم در ممالک اسلامی بسیار مهیّا گشت.

انتهای پیام

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha