به گزارش خبرگزاری حوزه از تهران، حجت الاسلام والمسلمین حمید شهریاری، دوشنبه شب در نشست تخصصی «تمسک به قرآن کریم، رمز وحدت و عزت» که از سوی معاونت فرهنگی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی در نمایشگاه بین المللی قرآن تهران برگزار شد، ضمن آرزوی قبولی طاعات و عبادات برای حاضرین در جلسه، با اشاره به مراتب ساخت سی و سه پل در اصفهان و مشارکت گروهی در ساخت این بنا در زمان شاه عباس، اظهار داشت: عده‌ای در ساخت آن به طور مستقیم و عده ای به صورت غیر مستقیم مشارکت داشته اند. در مورد رود نیل و عصای موسی(ع) نیز به همین شکل بوده است و علاوه بر خداوند، اسباب و علل مادی در آن دخیل بوده اند.اگر خدایی نباشد، جبرئیل و عصاء و موسی(ع) چه کاره اند؟ جبرئیل واسطه در معجزه موسی(ع) است و این معجزه توسط حضرت موسایی رخ می دهد که عصایی هم داشته است.
وی با ذکر مثال هایی از قرآن، ادامه داد: امروز ما هم اگر می‌خواهیم به وحدت برسیم باید حواسمان به کسانی که به وحدت صدمه میزنند باشد. باید بدانیم که یکی از خطرناکترین حربه‌های دشمن نسبت دادن کفر به برخی فرقه‌های اسلامی است، تا در بین امت اسلام ایجاد جنگ و یکدیگر را تکفیر کنند، خون دیگری را حلال شمارند و جنگ و خونریزی برپا کنند، اما چرا گاهی دوستان ما در زمین دشمن بازی می کنند و به فرقه های دیگر نسبت ناروا می دهند؟
دبیرکل مجمع تقریب افزود: خداوند کتاب آسمانی در اختیار ما قرار داده است که می تواند معیار رفع اختلافات باشد؛ خداوند صفت میراندن را هم به خود و هم به ملک الموت نسبت داده است، حال آنکه خود ملک الموت به تنهایی و بدون اراده خداوند قادر به این کار نیست، پس اگر کسی بگوید من خلق کردم، آیا ممکن است کسی غیر خدا و بدون اراده او بتواند چنین کاری کند؟ نفع و ضرر از جانب خداست، ولی ممکن است اسباب خود را به دست دیگری داده باشد. کما این که حضرت عیسی(ع) خلق می کرد اما این خلق بدون خدا ممکن نیست. فاعل مباشر حضرت عیسی(ع) بوده است اما اذن الهی در معجزه حضرت عیسی(ع) دخیل بوده است.حضرت عیسی(ع) می‌تواند خلق کند و می تواند شفا دهد اما به اذن الهی است.
حجت الاسلام و المسلمین شهریاری با ذکر مثال هایی از قرآن تأکید کرد که به اذن خداوند کسی مشرک نمی شود و خود قرآن این را می گوید. لذا قرآن را باید دقیق‌تر بخوانیم و در آن تدبر کنیم، حربه دشمن را بشناسیم و در زمین دشمن بازی نکنیم.
وی در پایان گفت: ما معتقدیم که باید معیار حل اختلافاتمان را قرآن قرار دهیم و همواره به آن استناد کنیم و هر کجا در تفسیر اختلاف وجود داشت اجتهاد طرف مقابل را تجویز کنیم و به سرعت او را تکفیر نکنیم. در واقع ما نباید با اسناد تکفیر و شرک در درون جامعه اسلامی موجبات نفاق و نقض وحدت اسلامی را پیش بیاوریم. همان طور که لازم است در مورد وحدت صحبت کنیم باید در مورد مناقضات وحدت هم سخن به میان بیاوریم و وظیفه ما این است که جلوی آن را بگیریم.
