به گزارش خبرگزاری حوزه از شیراز، یکی از گرفتاری‌های امروز جامعه ما عادی انگاری گناه و به تبع آن بی‌تفاوتی نسبت به رواج گناه در جامعه است، تا جایی که این بی‌تفاوتی گاهی تا مرحله ارزش پنداری گناه نیز پیش می‌رود! و نتیجه آن جز سوق یافتن جامعه اصیل ایرانی به سوی انحطاط و تباهی نیست.
در این میان بیش از هر کس نخبگان فرهنگی جامعه هستند که باید وظیفه خطیر خود را در مواجهه با ناهنجاری‌ها بشناسند.
امام محمد باقر (علیه السلام) در بخشی از روایتی که در کتاب شریف اصول کافی از ایشان نقل شده می‌فرماید:
«خداوند به شعیب پیامبر وحی فرمود: از میان قوم تو که یکصد هزار نفر هستند، چهل هزار نفر از بدان و شصت هزار نفر از خوبان هستند اما همه را عذاب می‌کنم. شعیب سوال کرد: حال بدان قوم من معلوم است اما چرا خوبان را عذاب می کنی؟ خداوند فرمود: «دَاهَنُوا أَهْلَ الْمَعَاصِی وَ لَمْ یَغْضَبُوا لِغَضَبِی» خوبان قوم تو با گناهکاران نرمش داشتند و به خاطر غضب من غضبناک نمی‌شدند.»
(اصول کافی،ج۵،ص۵۵)
این روزها شاهد این هستیم که برخی دست‌های پشت پرده در داخل کشور با سر انگشت خودفروختگان نظام سلطه به دنبال قبح زدایی از گناه و ترویج آن در جامعه هستند و عده‌ای نیز با موضع گیری‌های جهت دار در تنور تشویق گناه می‌دمند و گویی خود را مدافع تمام عیار اهل معصیت در جامعه می‌دانند.
مراقب باشیم مبتلا به مداهنه با گناهکاران نشویم! بخصوص کسانی که در عرصه عمومی جامعه جلوه‌گر گناه و معصیت شده‌اند و برای ترویج آن برنامه‌ریزی می‌کنند و آن گاه است که مورد غضب خداوند قرار می‌گیریم.
«إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ(نور ۱۹)»
ﻛﺴﺎﻧی ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﺎﺭﻫﺎی ﺯﺷﺖ ﻭ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﻭﺍﺝ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ، ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ، ﻋﺬﺍبی ﺯﺟﺮﺁﻭﺭ ﻧﺼﻴﺒﺸﺎﻥ ﻣﻲﺷﻮﺩ».
محمد استوار میمندی
