به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین سیدحسین مومنی امروز در مراسم سالروز شهادت امام حسن مجتبی(ع) که در مسجد مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) و با حضور جمعی از علما، اساتید، طلاب و عموم عاشقان و ارادتمندان خاندان عصمت و طهارت برگزار شد، در سخنانی به تبیین زندگی پر برکت آن امام همام و محنت ها و سختی های زندگی حضرت پرداخت و گفت: وجود مقدس امام حسن مجتبی(ع) در یک مظلومیت و غربت خاصی زندگی کردند که این مظلومیت تا امروز نیز ادامه دارد.
وی افزود: در مورد زندگی امام حسن مجتبی(ع) و صلح تحمیلی آن حضرت سه سوال مهم مطرح است؛ اول اینکه چرا اصلا امام حسن(ع) صلح کردند؟ دوم اینکه مگر مردم پشتوانه آن حضرت نبودند؟ و سوال سوم اینکه چرا حضرت شهادت و قیام مسلحانه را انتخاب نکردند مثل سیدالشهدا(ع).
سخنران این مراسم در پاسخ به این سوالات گفت: چه کسی گفته است که امام حسن(ع) صلح کردند؟ صلح به حضرت تحمیل شد و حضرت به اجبار این صلح را قبول کردند و بارها در سخنان خود به این اجبار و اکراه حضرت تصریح کرده اند.
حجت الاسلام والمسلمین مومنی خاطرنشان ساخت: باید مکرر از مظلومیت ایشان صحبت کنیم و بگوییم ایشان صلح نکرد بلکه ایشان را مجبور کردند به صلح و خدا لعنت کند آنهایی را که ولی خدا را مجبور به این امر می کنند.
وی افزود: برای پیشبرد اسلام به تبعیت از سیره پیامبر گرامی اسلام(ص) گاهی باید جنگید و گاهی هم باید صلح کرد مثل پیامبر اکرم(ص) که صلح حدیبیه داشته اند، لذا وجود مقدس امام حسن(ع) به اجبار صلح را پذیرفتند برای پیشبرد اهداف عالیه اسلام و حفظ اصل دین.
حجت الاسلام والمسلمین مومنی خاطرنشان ساخت: امام حسن(ع) در غربت و مظلومیت زندگی کردند، از طرفی امپراتوری روم دورتا دور سرزمین های اسلامی را محاصره کرده بود و اگر در درون دنیای اسلام درگیری و نزاع صورت می گرفت آنها حمله کرده و مسلمانان و اصل اسلام را از بین می بردند لذا امام حسن مجتبی(ع) صلح را پذیرفتند تا اصل اسلام ولو با عده قلیلی حفظ شود.
وی با بیان اصل روضه امام مجتبی(ع) گفت: در آن زمان برخی از آنهایی که ادعای قرب و نزدیکی به حضرت علیه السلام را داشتند و در واقع خاص از خواص بودند آمدند پیش حضرت علیه السلام و گفتند: چرا صلح کردید؟! روضه امام حسن علیه السلام همین است.
حجت الاسلام والمسلمین مومنی با بیان اینکه امام حسن مجتبی علیه السلام برای دین خدا هم جان داد و هم آبرو داد. غربت امام حسن علیه السلام همین است گفت: در زمان کدام امام مردم می آمدند و می گفتند ای کسی که مایه خفت و ذلت هستی!؟ اینها را به امام حسن علیه السلام می گفتند، اینها روضه امام حسن مجتبی علیه السلام است که نیاز است هرکدام به طور کامل مطرح و تبیین شود.
وی با اشاره به مفاد صلحنامه تحمیلی به امام مجتبی(ع) گفت: ماده اول این صلحنامه عبارت بود از اینکه حسن بن علی(علیهما السلام) حکومت و زمامداری را به معاویه واگذاری می کند، مشروط به آنکه معاویه طبق دستور قرآن مجید و روش پیامبر(صلی الله علیه وآله) رفتار کند؛ ماده دوم بعد از معاویه، خلافت از آن حسن بن علی(علیهما السلام) خواهد بود و اگر برای او حادثه ای پیش آید حسین بن علی(علیهما السلام) زمام امور مسلمانان را در دست می گیرد، نیز معاویه حق ندارد کسی را به جانشینی خود انتخاب کند.
سخنران این مراسم افزود: ماده سوم صلحنامه این بود که بدعت ناسزا گویی و اهانت نسبت به امیرمومنان(علیه السلام) و لعن آن حضرت در حال نماز باید متوقف گردد و از علی(علیه السلام) جز به نیکی یاد نشود و ماده چهارم اینکه مسائل اقتصادی کوفه زیر نظر امام مجتبی(علیه السلام) مصرف شود که دقت در بندهای این صلحنامه نشان از عزتمندانه بودن آن است.
خاطر نشان می شود: در ادامه این مراسم، ذاکران اهل بیت علیهم السلام به روضه خوانی و سینه زنی پرداختند.
