یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ |۱۹ شوال ۱۴۴۵ | Apr 28, 2024
اغتشاشات

حوزه/ مجمع وعاظ جهادی و انقلابی با صدور بیانیه ای ضمن تقدیر و تشکر از قاطعیت قوه قضاییه در برخورد با اغتشاشگران و محاربان اعلام داشت: اجرای حدود اسلامی درباره اغتشاشگران تنها راه بازگشت امنیت و آرامش به جامعه است و کوتاهی در مجازات این افراد، زمینه‌ساز آشوب‌های بعدی خواهد بود.

به گزارش خبرگزاری حوزه، مشروح بیانیه مجمع وعاظ جهادی و انقلابی درباره درباره اغتشاشگران، لازمه حفظ امنیت و آرامش جامعه بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِینَ یُحَارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ یَسْعَوْنَ فِی الْأَرْضِ فَسَاداً أَنْ یُقَتَّلُوا أَوْ یُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلاَفٍ أَوْ یُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذلِکَ لَهُمْ خِزْیٌ فِی الدُّنْیَا وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِیمٌ (سوره مائده آیه ۳۳)

کیفر آنان که با خدا و رسول او به جنگ برخیزند و در زمین به فساد کوشند جز این نباشد که آنها را به قتل رسانده یا به صلیب کشند یا دست و پایشان به خلاف ببرند (دست راست را با پای چپ یا بالعکس) یا نفی بلد و تبعید کنند. این ذلّت و خواری عذاب دنیوی آنهاست و درآخرت باز به عذابی بزرگ معذّب خواهند بود.

انقلاب شکوهمند اسلامی ایران از بدو تأسیس تاکنون به طور پیوسته از سوی مستکبرین عالم در معرض تهدید و تحریم بوده، حال آن که دشمنی‌ ایشان در برهه ی فعلی، شکل پیچیده‌ تری یافته و یک جنگ ترکیبی را رقم زده است.

در قضایای اخیر، دشمن با تحریک و اجیر کردن منافقین داخلی و خارجی از یک طرف و نیز استفاده از عده ای جوانان غافل این مرز وبوم، امنیت و آرامش عمومی کشور را هدف قرار داده و با به شهادت رساندن تعداد کثیری از نیروهای مدافع امنیت و بسیجیان و شهروندان مظلوم توسط این اغتشاشگران به دنبال رسیدن به هدف شوم خود بوده است.

اکنون که وقت مجازات آشوبگران و عاملین ناامنی فرارسیده، بخش دیگری از این جنگ ترکیبی در حال شکل گیری می باشد، به طوری که با ترفند جدیدی در فضای مجازی و بعضاً در فضای دانشگاهی به حمایت از عاملین ناامنی و معاندین نسبت به این مرزو بوم پرداخته تا مانع از اعمال قانون واجرای احکام شرعی شوند.

در دین اسلام فتنه انگیزی و تهدید مردم و ایجاد ناامنی گناهی بزرگ و نابخشودنی بوده و افرادی که از طریق کشیدن سلاح سرد و گرم، اسباب سلب آرامش مردم را فراهم کرده و جو ناامنی ایجاد نموده اند را مصداق محارب دانسته است.

باید خاطر نشان نمود که اجرای حدود اسلامی بر اغتشاشگران تنها راه بازگشت امنیت و آرامش به جامعه است و کوتاهی در مجازات این افراد زمینه‌ساز آشوب‌های بعدی خواهد بود، لذا مجمع وعاظ انقلابی و جهادی از اقدام قاطع قوه محترم قضائیه تقدیر کرده و خواستار آن است که با ادامه محاکمه اغتشاشگران و همچنین اجرای حدود شرعی و قانونی بر محاربین، اسباب آرامش و امنیت را در جامعه فراهم سازند.

(مجمع وعاظ انقلابی و جهادی کشور)

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • جامعه‌شناسی/1 IR ۱۵:۲۲ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
    67 3
    بخش‌هایی از گفتار دکتر تقی آزاد ارمکی، جامعه‌شناس برجسته کشور درباره علت تداوم و تأثیر اعتراضات اخیر بر آینده ایران: * مساله اساسی جامعه ایرانی مقابله با جمهوری اسلامی نبوده و نیست، بلکه مساله اصلی تحقق آرمان‌ها و ارزش‌هایی است که مورد نظرش بوده که ازجمله این ارزش‌ها مدنیت، حقوق اجتماعی، مسئولیت‌پذیری، آزادی، آبادانی و رفاه است؛ اما امروز همه پروژه‌های رسمی جمهوری اسلامی در راستای حفظ بقا است و هر که به این بقا نقد کند، گویی خائن و اغتشاشگر است. * آنچه در این عرصه مهم است «تغییر نگاه» از طریق «تغییر زبان» است. من اصلاً معتقد به تغییر قانون اساسی و حتی برگزاری رفراندوم نیستم، من می‌گویم جمهوری اسلامی باید نگاه و زبان خود را تغییر دهد و بگوید که این معترض، فرزند من است و در رفتار با او مهربانانه، دوست و همیار باشد. * امروز باید هم کسی که خیابان را آتش زده و هم فرماندهی که دستور غلط داده یا خطا کرده، هر دو در دادگاه‌های موازی محاکمه شوند. با چنین رویکردی جمهوری اسلامی اعلام «جوانی» می‌کرد یا یک نوع تجربگی و پختگی را نشان می‌داد، اما امروز می‌گویند که نیروهای حاکمیتی شهید شدند و باقی فاسد هستند! و در حقیقت با این رویکرد «دوگانه‌سازی» کرد. ... ادامه دارد
    • ؟ IR ۲۳:۳۱ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
      2 67
      جناب جامعه شناس معترض یعنی کی؟ ولنگاری خواه معترض است؟ آزادی خواه محسوب می شود؟ اینهایی که تخریب کردند چه خواسته ای داشتند؟ چطور می توان عنوان منطقی به رذالت جویی داد؟
    • استنطاق IR ۲۳:۳۵ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
      1 67
      البته فرماندهی که دستور مواجهه بدون سلاح داده و باعث شده تا هم مزدوران دشمن جری تر شوند و تخریب بیشتری بکنند و هم تعداد قابل توجهی از بهترین ها به شهادت برسند، مسؤول است و باید پاسخگو باشد.
    • ؟ IR ۲۰:۱۰ - ۱۴۰۱/۰۹/۳۰
      0 43
      «ازجمله این ارزش‌ها مدنیت، حقوق اجتماعی، مسئولیت‌پذیری، آزادی، آبادانی و رفاه است» خب آتش زدن امکانات و اموال عمومی با کدام یک از عناوین: «مدنیت، حق اجتماعی، مسؤولیت پذیری، آزادی، آبادانی، رفاه» همخوانی دارد؟ آنچه شما اعتراض نامیدید، کدام یک از آرمان هایتان را برایتان به ارمغان می آورد؟ اگر فردی عادی چنین ادعایی داشته باشد، می گویند چقدر وقیح است؟ حالا نام شما را چه بگذاریم؟
  • جامعه‌شناسی/2 IR ۱۵:۲۵ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
    67 0
    * در توضیح ماهیت اعتراضات می‌توان از زوایای متعدد به موضوع نگاه کرد، یک زاویه که مرسوم هست، زاویه حکومتی است که گفته می‌شود در جامعه اسلامی که حاکمان آن دینی هستند و همه مسایل ظاهراً براساس موازین شرع طراحی شده، کسی مجاز به اعتراض نیست، اگر هم کسی اعتراض کند طبیعتاً از کلیت نظام بیرون افتاده و دقیقاً به همین دلیل مفهوم اغتشاشگر به کار برده می‌شود یعنی هر کسی، در هر جایی، به هر شکلی و به هر مساله‌ای در جمهوری اسلامی اعتراض کند، این امر خلاف است و به همین دلیل این معترض، اغتشاشگر تلقی می‌شود. * با این نگاه خیلی روشن است که خائنین، فاسدین و جیره‌خواران غرب به معنای عام از اسرائیل تا آمریکای جنوبی، از گذشته به دنبال این بودند که جمهوری اسلامی را از بین ببرند و امروز فعال شدند و به دنبال این هستند که به اهداف خود برسند. در ادبیات بسیاری مسئولان جمهوری اسلامی امروز این اصل و گزاره دنبال می‌شود، لذا در ورود و خروج به حوادث و ماجراها نباید خیلی انتظار عجیبی داشته باشید و قطعاً باید رویکرد «سرکوب» داشته باشند. * به قصد نظارت، سرکوب می‌کنند، زمانی بازداشت و دستگیری، زمانی تنبیه و زندانی و در حال حاضر هم اعدام‌ها را در دستور کار قرار داده‌اند. بسیاری نیروهایی که در حکومت قرار دارند مساله‌شان حذف منتقد و معترض و کسی است که در این عرصه‌ها عمل می‌کند. طبیعی است که این سیاست ادامه پیدا کند، ولی یک جایی به بن‌بست می‌رسد. ... ادامه دارد
  • جامعه‌شناسی/3 IR ۱۵:۳۰ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
    67 0
    *در وجه دیگر، هزاران صورت و روایت وجود دارد. یک روایت اقتصادانان، روان‌شناسان، جامعه‌شناسان، سیاسیون، کارشناسان روابط بین‌الملل و مسئولین امور بانکی و مالی هستند. به نظرم وجه مشترک همه این کارشناسان در وقوع یک حادثه، این است که به نظر من سیستم گویی «پیر» شده است. جمهوری اسلامی با این قد و قواره و ساحت، کمی احساس پیری کرده و جامعه این حس پیری را دریافت می‌کند. *جمهوری اسلامی همچنان در حال حرکت است و هنوز حس پیری را به خود منتقل نکرده، ولی از منظر گروه‌های بزرگی از جامعه همه شواهد موجود سیستم نشانه پیری است. *جامعه به دلیل این حس پیری که نسبت به سیستم پیدا کرده، هر کنشی که او انجام می‌دهد را کنش مطلوبی قلمداد نمی‌کند در صورتی‌که در دوره جوانی، سیستم هر کاری که می‌کرد اکثریت جامعه یا سکوت می‌کردند یا از او حمایت می‌کردند؛ به‌عنوان مثال در انتخابات دوره قبل، احمدی‌نژاد به لحاظ توانایی و نوع بیان هیچ‌وقت باصلاحیت‌تر از رئیسی نبود، ولی شاهدیم که حمایت بیشتری از احمدی‌نژاد و حمایت کمتری از رئیسی می‌کنند. * اگر رئیسی در دوره احمدی‌نژاد کاندیدا می‌شد، مطمئناً بهتر رأی می‌آورد و منازعات ما هم کمتر بود، چون رئیسی با همه ضعف‌هایی که دارد، زبانش دشمن‌ساز نیست، ولی به نظر من احمدی‌نژاد از اساس دشمن‌سازی را شروع می‌کند و اگر احمدی‌نژاد به‌جای رئیسی رییس‌جمهور می‌شد، امروز کلید پایان جمهوری اسلامی را می‌زد. ... ادامه دارد
  • جامعه‌شناسی/4 IR ۱۵:۳۳ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
    67 0
    *به نظرم جمهوری اسلامی به یک وضعیتی رسیده که با رفتار، آداب، مناسک و سیاست‌هایی که دنبال می‌کند، ضرورت بازنگری خود را اعلام می‌نماید. جامعه این را فغان می‌کشد و می‌گوید که من چون جوان هستم، جمهوری اسلامی جوان می‌خواهم به عبارت دیگر بازنگری و تغییر در بخش‌هایی را می‌خواهم. *نمی‌گویم جمهوری اسلامی از بین برود بلکه می‌گویم تغییر کند، لباس، آرایش، زبان، افراد و جای خود را تغییر دهد. به عبارت دیگر صدای جامعه در مورد جمهوری اسلامی و نظام سیاسی این است که تغییر کنید کما اینکه من تغییر کردم. *یک اتفاقی که در تاریخ معاصر ایران افتاده، این است که جمهوری اسلامی ناخواسته اجازه تغییر را به جامعه داد، اصلاً جمهوری اسلامی نمی‌خواست جامعه این‌گونه تغییر کند، ولی به هزار دلیل تغییر جامعه از کنترل سیستم خارج شد؛ تا یک دوره‌ای مجموعه نیروهای متکثر در جمهوری اسلامی بودند و بعد نیروهای متکثر سیاست متکثر طراحی کرد و یک جامعه متکثر تولید شد. مثلاً یکی از افراد سیاست‌گذار جمهوری اسلامی، مرحوم آقای هاشمی رفسجانی بود. *آقای هاشمی رفسنجانی مساله‌اش توسعه تمام‌عیار در این کشور بود. وقتی رییس‌جمهور شد، می‌گوید لباس‌های جنگ را کنار بگذارید و به دنبال کار بروید. یعنی ایشان پایان یک دوره‌ای از جمهوری اسلامی را اعلام می‌کند، این حرف مهمی بود که هاشمی رفسنجانی آن‌زمان گفت و از همه آدم‌ها دعوت کرد که به کارخانه، دانشگاه، خیابان، بخش فرهنگ و غیره بروند. *همه نظامی‌هایی که به عرصه فرهنگ و اقتصاد آمدند ازجمله آقایان قالیباف و محسن رضایی و هزاران نظامی و انقلابی دیگر، محصول همین پروژه هستند که به ساخت کارخانه‌ها و دانشگاه‌ها و غیره پرداختند. ... ادامه دارد
  • جامعه‌شناسی/5 IR ۱۵:۳۷ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
    67 0
    *من یادم هست آن‌زمان هر تقاضایی در باب توسعه پذیرفته می‌شد و همین امر موجب شد که جامعه ناخواسته گشایش پیدا کند و قوی شود و نیروهای جدید اجتماعی و اقتصادی تولید گردد. *نیروهای دیگری مثل انقلابیونی که قبل از انقلاب دغدغه‌های فکری تا سیاسی و نظامی داشتند، مجبور شدند سیاسی شوند و کار نظامی کنند. کسانی که از فضاهای شریعتی، مطهری و نیروهای نقد چپ و راست آمدند، رشد کردند و در عرصه سیاسی بازیگر شدند مثلاً یک نمونه که در سال ۸۸ خودش را نشان داد، ماجرای مهندس موسوی و آقای خاتمی بود، این افراد نیروهای ساخته شده در جریان‌های فکری اندیشه‌ای قبل از انقلاب هستند که بعد از انقلاب فرصت پیدا می‌کنند، ایده فرهنگ و توسعه فرهنگی و اجتماعی را مطرح کنند؛ لذا مساله اصلی، مناسبات اجتماعی می‌شود و در جامعه گوناگونی فرهنگی به وجود می‌آید و مثلاً در عرصه موسیقی و شعر و غیره نمایان می‌شود. *بنابراین گروه و افراد متفاوتی در دورن جمهوری اسلامی هستند که مدام پروژه‌هایی را اجرایی می‌کنند و پس‌از آن یک جامعه بزرگ، زنده و جوان ظهور می‌کند که در آن جوانان، زنان، روشنفکران و هنرمندان حضور دارند. کسانی که جهان را می‌شناسند، دغدغه جامعه جدید دارند، سبک زندگی جدیدی را دنبال می‌کنند و ایده‌ها و اندیشه‌های جدیدی دارند. *بنابراین جمهوری اسلامی ناخواسته در یک فرایندی، موجب می‌شود که یک جامعه جدید متولد شود، ولی نظام رسمی جمهوری اسلامی از خود یک تعریف سیاسی کرده و اصل را استقلال و مقاومت معرفی کرده است. *همه پروژه‌های حاکمیت جمهوری اسلامی در ۲۰ سال اخیر این است که من در مقابل غرب و آمریکا قرار گرفته‌ام و او می‌خواهد من سقوط کنم و من می‌خواهم محکم باشم، به همین دلیل عرصه اتم، اطلاعات، امنیت، ارتش، سپاه و بسیج و سازمان‌های رسمی را تقویت می‌کند و به این شکل مدام مساله «بقا» را مطرح می‌نماید. امروز همه پروژه رسمی جمهوری اسلامی در راستای حفظ بقا است و هر که به این بقا نقد کند، گویی خائن و اغتشاشگر است. ... ادامه دارد
  • جامعه‌شناسی/6 IR ۱۵:۴۲ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
    67 0
    *همه جنبش‌های اجتماعی و این جنبش اجتماعی جدید نشان می‌دهد که در جمهوری اسلامی یک جامعه بزرگ متولد شده که متنوع است و خواسته‌های متفاوتی دارد و منتقد و معترض سیستم پیر است، جمهوری اسلامی اصرار دارد که این جامعه جدید، خود را عوض کند و تحت فرمان و خواسته‌های او باشد، اما این جامعه قبول نمی‌کند و تغییر مطابق خواسته‌های جمهوری اسلامی را نمی‌پذیرد، اینجاست که درگیری پیش می‌آید. *مساله اساسی جامعه ایرانی مقابله با جمهوری اسلامی نبوده و نیست بلکه مساله اصلی تحقق آرمان‌ها و ارزش‌هایی است که مورد نظرش بوده که از جمله این ارزش‌ها مدنیت، حقوق اجتماعی، مسئولیت‌پذیری، آزادی، آبادانی و رفاه است؛ طلب این ارزش‌ها چه ربطی به ضدیت با جمهوری اسلامی دارد که برخی اعتراضات و مطالبات اخیر را ضد جمهوری اسلامی تعبیر می‌کنند؟! *وقتی جامعه درخیابان حرکت می‌کند، می‌گوید که من زندگی، رفاه و حقوق از دست رفته خود و تنظیم روابط جدید را می‌خواهم، زنان می‌گویند ما آگاهی، علم و مهارت کسب کردیم و امروز منفعل نیستیم و خواستار رسیدن به مطالبات خود هستیم. *ما سال‌ها از طریق رسانه ملی به زنان جامعه ارزش‌ها و نیازهایش را آموزش دادیم و به عنوان مثال گفتیم که زنان باید مانند حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها حرمت داشته باشند، امروز زنان براساس همین آموزش و آگاهی فریاد می‌کشند که در خانه حرمت ندارند و در خیابان می‌گویند که حق و حرمت من را بدهید. *در حقیقت جمهوری اسلامی جامعه را به سمت نوسازی پیش برده و اکنون حاضر نیست آن‌را به رسمیت بشناسد و خطاب به جامعه می‌گوید که شما باید تبعیت کنید و اگر تبعیت نکنید، باید هزینه بدهید. ... ادامه دارد
  • جامعه‌شناسی/7 IR ۱۵:۴۵ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
    67 0
    *اعتراضات امروز نتیجه رویکرد ناخواسته سیستم است که به دنبال آن یک جامعه جدیدی متولد شده و این جامعه جدید اقتضائات، نیازها، آرزوها و آمال‌های متفاوتی از جامعه در دهه ۶۰ تا دهه ۹۰ دارد، لذا دیگر این جامعه را نمی‌توانید کنترل کنید مگر حرف او را بپذیرید یا با او برخورد کنید. امروز جمهوری اسلامی به جای برخورد با فرزند خود، باید با او رابطه جدید برقرار کند و برای این‌که این رابطه برقرار شود، باید خود و مناسباتش را تغییر دهد. *آنچه در این عرصه مهم است، به نظر من «تغییر نگاه» از طریق «تغییر زبان» است. من اصلاً معتقد به تغییر قانون اساسی و حتی برگزاری رفراندوم نیستم، من می‌گویم جمهوری اسلامی باید نگاه و زبان خود را تغییر دهد و بگوید که این معترض فرزند من است و در رفتار با او مهربانانه، دوست و همیار باشد. *در جهان معاصر همه اتفاقات در زبان رخ می‌دهد، ما به‌جای زبان تهدید، ارعاب و تحقیر باید زبان انسانی پیامبرانه، خدایی و دینی که بزرگان ما در بحران‌ها داشتند را به کار ببریم. باید مشکلات نظام و انتظارات مردم را لیست کنیم و سپس از جامعه نخبگان بخواهیم که بگوید میان این دو چه رابطه‌ای می‌توان برقرار کرد، سپس استراتژی‌های جدیدی طرح می‌شود که برآیند کلّی آن استراتژی‌ها اصلاح حکومت به معنای فرم، محتوا و ارتقابخشی به نظام اجتماعی است. *اما چون ما در این مرحله نیستیم، مجبوریم دعوا کنیم. وقتی دولت، حکومت و نظام با جامعه حالت غریبانه برخورد می‌کند، جامعه هم غریبانه رفتار می‌کند و در خیابان دعوا می‌شود. بسیجی، روحانی و مردم کشته می‌شوند، اگر زبان را تغییر دهید، مردمی که بیش‌از ۴۰ سال تنگنا، بحران، گرفتاری و حادثه را قبول کردند، این تغییر را از شما می‌پذیرند، مشروط به اینکه احساس کنند کسانی که در رأس کار هستند پیرشدگی را می‌دانند و متوجه هستند که باید تغییر کنند. ... ادامه دارد
  • جامعه‌شناسی/8 IR ۱۵:۴۹ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
    67 0
    *جامعه زمانی نظام سیاسی را به بحران می‌رساند که اولاً احساس کند نسبت به هم غریبه هستند و دوماً همه نیازهای خود را اعلام کند و خطر در این است که اگر جامعه تا دیروز می‌گفت من حقوق مدنی و اجتماعی و احترام می‌خواهم، امروز نیازهای دیگر خود را مطرح می‌کند و خواهان توجه و رسیدگی است. *به عنوان مثال بازنشستگان، نظامیان و فرهنگیان خواستار افزایش حقوق می‌شوند، بخشی از روحانیت معترض می‌شود که چرا در قدرت نیست، گروه‌های بزرگ از دانشگاهیان، کارگران، زنان، کشاورزان، بازاریان، جانبازان و ایثارگران هر یک نسبت به مساله‌ای معترض می‌شوند و مطالبات خود را مطرح می‌کنند. غلط‌ترین کاری که یک خانواده، سازمان و نظام می‌تواند انجام دهد این است که اجازه دهد جامعه همه نیازهای خود را مطرح کند. *در جامعه آمریکا مطالبات بسیاری وجود دارد، ولی آمریکایی‌ها همه ماجراها را یکباره اعلام نمی‌کنند بلکه سازمان تخصصی اجازه می‌دهد که فقط چند خواسته، نیاز و مطالبه اعلام شود، باقی نیازها باید چندین سال دیگر مطرح شود، ولی سیستم چون سیاست ندارد، به همه گروه‌های اجتماعی اجازه داد که همه مسایل خود را مطرح کنند، اما نکته مهم این است که اگر این مسایلِ مطرح‌شده گره‌های بسیاری را ایجاد کرد، آن‌زمان هزار انقلاب هم جواب نمی‌دهد. *به‌طور خلاصه تأکید می‌کنم که ما دچار بن‌بست زبانی شدیم. پیری سیستم و جوانی جامعه تفاوتی بین دو فضا را ایجاد کرده است و نکته مهم‌تر اینکه به نیروهای میان‌دار این اجازه داده نمی‌شود که میان این دو یعنی «محدودیت‌ها و امکانات» با «نیازها» یک تناسبی برقرار کند و الگوهای رفتاری مناسب را تعریف نماید. ... ادامه دارد
  • جامعه‌شناسی/9 IR ۱۵:۵۴ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
    67 0
    *هزار دلیل می‌توان بیان کرد، اما اصلی‌ترین دلیل این است که بین نیروهای غیرحکومتی انسجامی به وجود آمده و امکان استمرار آن‌هم باقی است. *تا دیروز اعتراضات در ایران، بخشی بوده، مثلاً یک گروه نسبت به افزایش قیمت بنزین، یا گروه معلمان، کشاورزان، کارگران، مالباختگان، زنان، استادان دانشگاه یا دانشجویان نسبت به نیازهای متفاوتی اعتراض می‌کردند، ولی امروز مساله همه جامعه «ناتوانی و ناکارآمدی نظام» در انجام کارهاست. *این امر موجب شده که جامعه مدام در حال رفت و برگشت باشد و مساله‌ای به مساله دیگری تبدیل شود. به همین دلیل، موضوع اعتراضات از ماجرای فوت خانم مهسا امینی به بحث اقتصادی ورود می‌کند، از بحث اقتصادی به موضوع قومیت عبور می‌کند، از بحث قومیت به تفاوت نابرابری جنسیتی کشیده می‌شود، بعد ماجرای اهل تسنن و شیعه پیش کشیده می‌شود، سپس به موضوع آب یا تخصص مسئولان و اساتید دانشگاه می‌رسد، به‌طور کلّی شناوری این قصه که شکل گرفته، استمرار آن‌را ممکن کرده است. امروز جامعه مثل آبی است که جابه جا می‌شود، اما تمام نمی‌شود بلکه آب‌های مانده را با خود همراه می‌کند و مدام زیادتر می‌شود. *نکته دیگر اینکه در اعتراضات اخیر ایرانیان داخل و خارج باهم پیوند خوردند و این نادرترین اتفاق در تاریخ سیاسی ایران است. در مقابل رویکردی که ما در پیش گرفتیم، این است که مدام مطرح کنیم یک رسانه وابسته به عربستان سعودی اعتراضات ایرانیان خارج از ایران را موجب شده است، در صورتی که این‌چنین نیست و این رسانه در این موضوع به دنبال اهداف و برنامه‌های خود هست. *اگر جمعیت خارج از کشور را حداقل ۲ میلیون در نظر بگیرید، همه این افراد کسانی نیستند که در زمان انقلاب فرار کردند، برخی در چهل سال اخیر از کشور مهاجرت کردند، نخبگان بسیاری از درون جامعه رفتند و امروز علاقه‌مندند که به کشور بازگردند و تأثیرگذار باشند؛ این نخبه‌ها همچنان جوان هستند و با داخل جامعه ایران و دوستان خود ارتباط دارند و ما از آن غافل هستیم و گمان می‌کنیم کسانی که از کشور رفتند، جزو نیروهای خارجی ضد ایران و اسلام شدند و با این جامعه بیگانه هستند. ... ادامه دارد
  • جامعه‌شناسی/10 IR ۱۵:۵۷ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
    67 0
    * ماجرای پیوست بین درون و بیرون عجیب نیست و فقط می‌گویند که روش‌های خود را اصلاح کنید، ما می‌خواهیم در جهان بزرگی به نام جهان ایرانی فراتر از مرزها زندگی کنیم. ما می‌خواهیم در واشینگتن، پاریس، ارمنستان و باکو زندگی کنیم و ایرانی و مسلمان بمانیم. *ما می‌خواهیم سرمایه‌های خود را به داخل کشور منتقل کنیم و موجب توسعه شویم، اما اجازه نمی‌دهید که ما ایرانی و مسلمان بمانیم و هویت و اصالت خود را حفظ کنیم؛ شرایط را آن‌قدر تنگ کردید که ما باید ایرانیت و اسلامیت خود را مخفی کنیم. *این جمعیت معترض ایرانیان خارج از کشور جمع شدند و با معترضان داخلی پیوند خوردند و یک حرکت هماهنگ اعتراضی، انتقادی و اصلاح‌طلبانه اتفاق افتاده است، البته در این میان برخی دشمنی، شیطنت و تندی هم می‌کنند و این امر در حرکت‌های اجتماعی طبیعی است، برخی از جامعه کار زشت هم می‌کند و شعار رادیکال هم می‌دهد ولی بدین معنا نیست که بیگانه است، اگر خطا کرده نباید این خطا را دید بلکه باید به باقی مسایل آن‌ها توجه کرد و حرف آن‌ها را شنید. *بنابراین پیوند جامعه داخل و خارج ایران و پیوستگی همه مسایل باهم، موجب شده این اعتراضات استمرار پیدا کند و مستمر خواهد بود. *بستگی دارد چطور نگاه کنیم. اگر کوتاه‌مدت نگاه کنیم بسیار خطرناک است کما اینکه در حال حاضر می‌بینید دولت‌های مهم در دنیا از اتحادیه اروپا و آمریکا تا چین علیه جمهوری اسلامی عمل می‌کنند و این خطرناک‌ترین اتفاق در تاریخ ایران است. مثلاً ماجرایی که در رابطه با چین اتفاق افتاد، ناشی از این است که در ایران قدرت و انسجام نمی‌بیند و آن حرف خطرناک را درباره جزایر سه‌گانه می‌زند. ... ادامه دارد
  • جامعه‌شناسی/11 IR ۱۶:۰۲ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
    67 0
    * بنابراین تأثیرات کوتاه‌مدت این اعتراضات بر آینده کشور بسیار آزاردهنده است، سرمایه اجتماعی کاهش پیدا می‌کند، مبادلات ما با جهان کاهش پیدا می‌کند، امروز این موضوع در مراودات و معاهدات بین‌المللی و نگاه به مدیران اثر گذاشته است. یا مساله‌ای که در فوتبال شاهد بودیم، ما می‌توانستیم بازی ها را واگذار کنیم و از جام جهانی خارج شویم، اما نه آن‌قدر زشت و تلخ! همه این مسایل ناشی از اعتراضات و ناآرامی‌ها در داخل کشور است. *در درازمدت نیز دولت‌های خارجی نمی‌توانند اقدامی در داخل ایران انجام دهند؛ به این دلیل که آنچه جامعه دنبال می‌کند، این نیست که این حکومت برود و یک رژیم آمریکایی بیاید یا به عبارت دیگر این سیستم پیر از بین برود و پدر ناخوانده بیاید. ما حاضریم پدر پیر (نظام) خود را نگه داریم که بیگانه بر ما حاکم نشود و مادر (میهن) ما را تصاحب نکند. اما مسایل جامعه ایران معنادارتر شده است. * جامعه فغان می‌کشد که من می‌خواهم وضعیت موجود را تغییر بدهم و نیروها را جا به جا کنم، من نمی‌خواهم روحانیت را حذف کنم بلکه می‌خواهم روحانیت، نظامیان، دانشگاهیان و … هر یک در مسئولیت اصلی خود قرار بگیرند. *من امیدوارم آنچه این جامعه دنبال می‌کند یعنی یک نوع «تغییر درونی زمان‌دار و ممکن» هرچه زودتر محقق شود. *وقتی جامعه کنش می‌کند در واقع تغییرات درونی را درخواست می‌کند، از سوی دیگر، شما می‌گویید که آن‌ها عامل بیگانه هستند و او را مجبور به ستیز می‌کنید، با این گفتمان، دو بخش رادیکال جامعه در مقابل هم قرار می‌گیرند لذا اعدام می‌کنید و خشونت، خشونت می‌آورد. *ما تصور می‌کنیم که اگر چنانچه سخت محاکمه کنیم، جامعه می‌ترسد، این جامعه اصلاً خبرها و حرف‌های شما را دنبال نمی‌کند، رسانه شما را نمی‌خواند، جامعه مناسبات خود را پیدا کرده و دقیقاً خطر این‌جاست. بخش بزرگی از جامعه مسیر خودش را پیش می‌برد و به سیاست‌های سیستم بی‌اعتناست لذا یا باید جامعه را سرکوب کنید که رادیکال‌های آن با تو برخورد می‌کنند یا باید به اعتراض و خواسته آن‌ها گوش کنید که اگر گوش کردید، دموکراسی، عقلانیت، صلح و دوستی به دست خواهد آمد. ... ادامه دارد
  • جامعه‌شناسی/12 IR ۱۶:۰۷ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
    67 0
    * رادیکال کردن و تولید رادیکالیزم چنان خطرناک است که امام علی علیه‌السلام خود را از چرخه رقابت خارج می‌کند و نمی‌جنگد، حضرت می‌فرمایند: « اصل ضعیف بهتر از نبود اصل است» لذا امام علی علیه‌السلام رها می‌کند و هیچ گروه مسلمانی برای ستیز به راه نمی‌اندازد، حتی وقتی عده‌ای تصمیم می‌گیرند که عثمان را بکشند، حضرت علی علیه‌السلام به فرزند خود امام حسن علیه‌السلام سفارش می‌کند که اجازه ندهد این اتفاق رخ دهد، ولی جامعه آن‌قدر خشونت‌گرا شده که این کار را انجام می‌دهد و حتی از حضرت عبور می‌کند. *بنابراین سنت دینی ما این است که اجازه ندهیم جامعه رادیکال شود و تلاش می‌کنیم تا جامعه یک نوع اصلاح اندیشه پیدا کند، اما جامعه‌ای که رادیکال شده، فردا روز حتی از امام علی علیه‌السلام هم عبور می‌کند. این نکته مهم است که چرا حضرت علی علیه‌السلام را بعد از ۵ سال حکومت، به شهادت می‌رسانند و پس‌از آن، خطبه‌های آنچنانی علیه امام علی علیه‌السلام در شام می‌خوانند؟ *دلیل این است که جامعه را رادیکال کردیم و جامعه رادیکال‌شده همه، حتی خوب‌ها را هم می‌کشد. به همین دلیل می‌گوید که رادیکال شدن، رادیکالیزم تولید می‌کند و معلوم نیست که هر قربانی نماد تحجر باشد، بلکه ممکن است که بهترین آدم کشته شود. مثل ماجرای فرقان. ما تحت عنوان کشتن سردمداران کفر آن‌قدر بر آن دمیدیم اما این فرقان جور دیگری فهمید و بهترین‌ها در ایران را کشت. بنابراین ما باید از ایده ترویج رادیکالیزم اجتناب کنیم، باید نگاه و زبان خود را تغییر دهیم. امروز زبان‌ها دژخیم‌ساز است و ما فرصت داریم این زبان و رسانه دژخیم را کنار بگذاریم و به جامعه آرامش دهیم. *وقتی با یک جامعه بزرگ روبه‌رو هستید، یا باید از طریق نهادها و سازمان‌های اجتماعی یا از طریق ایده‌ها یا هر دو باهم جامعه را مدیریت کنید. ... ادامه دارد
  • جامعه‌شناسی/13 IR ۱۶:۱۲ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
    67 0
    * وجود نیروی خودسر یعنی اینکه شما امکان تولید چنین نیرویی را دارید و مخالف هم می‌تواند نیروی خودسر تولید کند و خشونت کنند و مسئولیت نپذیرند. هرچه در دنیا اتفاق می‌افتد، می‌گویند که داعش انجام داده و داعش هم با هدف قدرت‌نمایی مسئولیت کشتارها را برعهده می‌گیرد ولی من یقین دارم که بسیاری از این کشتارها توسط داعش صورت نمی‌گیرد. *نیروهای رادیکال و خودسر از دو طرف عمل می‌کنند، تا حدی که داعش بدون اینکه جایی باشد، مسئولیت انفجار نهادی توسط یک آدم خودسر را برعهده می‌گیرد. در این‌صورت هم فرد خودسر کار خود را انجام داده و هم داعش از این حوادث بهره می‌برد. *دقیقاً مشابه آن که دیده‌ایم یک نیروی خودسر وجود دارد که این اقدامات مخرب را انجام می‌دهد، اما کسی مسئولیت آن‌را نمی‌پذیرد و می‌گوید نیروی من نیست. این نوع رادیکالیزم نیروهای بسیار زیادی را فعال می‌کند و بعد بی‌سامان می‌شود؛ نهادی و ایده‌ای نیست بلکه براساس منافع است و منفعت تعابیر متفاوت پیدا می‌کند، اینجاست که جامعه دچار بحران نهادی و سازمانی می‌شود. سپس دعوای پنهان مستمر شکل می‌گیرد. در جامعه به بهانه بقا و استمرار؛ منازعه و کشتار را مشروع کردیم. * اگر روز اول درباره مهسا امینی حقایق را گفته بودیم و اجازه حواشی پس‌از آن‌را نمی‌دادیم، کشتارهای بعدی، بسیج‌کشی، روحانی‌کشی، پلیس‌کشی و آدم‌کشی پیش نمی‌آمد و امروز هم اعدام و ترور پیش نمی‌آمد. ما باید خشونت را تعطیل کنیم. خشونت در دین و فرهنگ ما نیست. شیعه مدام می‌گوید که ما منتظر منجی هستیم که جهان را تغییر می‌دهد، در زمان غیبت امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، ما مجوز نداریم یک‌سری اقدامات را انجام دهیم. ... ادامه دارد
  • جامعه‌شناسی/14 IR ۱۶:۱۷ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
    67 0
    *نکته دیگر این‌که فرهنگ ایرانی، فرهنگ سازگاری است و با تهاجم، چپاول و خشونت مخالف است. مردمان ایران بسیار سازگار و محافظه‌کار هستند، این نکته در شعر و ادبیات ما به وضوح پیداست، حافظ و سعدی در هیچ شعر و جمله‌ای شما را به خشونت دعوت نکرده بلکه ظلم و ستم را نقد می‌کنند، اما به تخریب هم دعوت نمی‌کند. *این درحالی است که در دنیای جدید نماینده یک گروه سیاسی، جریانی را به کشت‌وکشتار دعوت می‌کند و می‌گوید بکشید و بزنید! این تفکر و گفتمان با فرهنگ ایرانی و تفکر شیعی سازگار نیست. به همین دلیل این دو یعنی شیعه‌ای که منتظر ظهور است و فرهنگ ایرانی که می‌گوید سازگاری کنیم و تخریب نکنیم، با هم همراه شدند و جامعه ایرانی اسلامی شکل گرفته و حکومت اسلامی هم باید این‌چنین باشد، امروز برخی از ما این اصل و اصول را فراموش کردیم و می‌خواهیم مبتنی بر یکسری سازه‌های معلول، جهان را تغییر دهیم که این رویکرد اشتباه است و به بن‌بست می‌رسد. *ما باید به عقب برگردیم و اصلاحاتی را انجام دهیم که در این‌صورت نگاه و زبان تغییر خواهد کرد، در غیر این‌صورت نزاع‌ها در خیابان‌ها بیشتر خواهد شد و در آینده ممکن است در سطح‌های متفاوت خشونت‌های متعددی را داشته باشیم. *فکر نکنیم که اگر از این ساحت گذشت کردیم، همه‌چیز تمام می‌شود بلکه این تفکر را در ذهن جامعه فرو کردیم که ما ناتوان هستیم و خودتان تصمیم بگیرید، در واقع سیستم با این رویکرد یک‌بار دیگر اعلام پیری کرد وگرنه خطای ابتدایی را می‌پذیرفت و اعلام می‌کرد خاطیان محاکمه خواهند شد. *امروز باید هم کسی که خیابان را آتش زده و هم فرماندهی که دستور غلط داده یا خطا کرده، هر دو در دادگاه‌های موازی محاکمه شوند. با چنین رویکردی جمهوری اسلامی اعلام «جوانی» می‌کرد یا یک نوع تجربگی و پختگی را نشان می‌داد، اما امروز می‌گویند که نیروهای حاکمیتی شهید شدند و باقی فاسد هستند! و در حقیقت با این رویکرد «دوگانه‌سازی» کرد. برای یک بسیجی که در این حوادث جان خود را از دست داده، مراسم ویژه‌ای برگزار می‌کند، اما معترضین را شبانه خاک می‌کند و پدر و مادر و اعضای خانواده را تنبیه می‌کند و اگر کسی اعتراضی کند با او برخورد می‌شود! چرا چنین رفتاری داریم؟! هر دو جان هستند! ... ادامه دارد
  • جامعه‌شناسی/15 IR ۱۶:۲۱ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
    96 0
    * باید توجه داشته باشیم که این دوگانگی سبب می‌شود که معترضین مخرب عمل کنند؛ ازجمله اینکه در دانشگاه درس نمی‌خواند، اگر نابغه هست مهاجرت می‌کند، اگر پولدار هست، در داخل کشور سرمایه‌گذاری نمی‌کند و سرمایه خود را به خارج از کشور منتقل می‌کند، کالای تقلبی وارد می‌کند، اگر کارشناس اداره‌ای است کار را پیش نمی‌برد و سر ساعت به محل کار نمی‌آید یا اگر به محل کار آمد، خلاف تصمیم می‌گیرد، رشوه می‌گیرد، پروژه را عقب می‌اندازد یا تصمیم‌گیری غلط می‌کند. از سوی دیگر اگر خانم هست، فرمانروایی خانه نمی‌کند، مدنی عمل نمی‌کند و رادیکالیزم می‌شود و خلاصه اینکه در همه عرصه‌ها فاجعه رخ می‌دهد. *اولین وظیفه روحانیت مسئولیت‌پذیری در حوزه دین است که به نظر من گروه بزرگی این مسئولیت را رها کرده و مسئولیت‌پذیری در حوزه دین و دینداران و بی‌دینان ندارد. من معتقدم روحانیون مسئول دینداران نیستند بلکه مسئول بی‌دینان کشور هستند؛ چرا که تکلیف دینداران مشخص است، آن‌ها به فرایض، قرآن و احکام توجه می‌کنند، مساله اصلی کسانی هستند که بی‌دین شدند و روحانیت باید وظیفه خود در قبال این افراد را با زبان مناسب به انجام برساند. *امروز باید به جای دوگانه‌سازی دیندار و بی‌دین، ولایی و غیر ولایی، زبان مناسب و تأثیرگذار به منظور ارتباط با بی‌دین‌ها را یافت و در واقع یک نظام تبلیغی دیگری دنبال کرد. *درحال حاضر کسانی‌که مشکل دین پیدا کردند، افزایش یافتند. در دهه‌های اخیر بر گروه بی‌دین‌ها یا کسانی که تغییر دین داشتند، افزوده شده است. آخرین آمار تحقیقات اجتماعی نشان می‌دهد که تعداد کسانی که نماز می‌خوانند کاهش یافته است. *نکته دیگر اینکه تعداد کسانی که خمس می‌دهند، بسیار کاهش یافته است، تعداد کسانی که حاضر هستند شعائر دینی را رعایت کنند، کم شده است؛ به همین دلیل تأکید دارم که وظیفه اصلی روحانیت سیاست نیست؛ روحانیت باید به کانون اصلی خود بازگردد و فهم مخاطب را در دستور کار قرار دهد. ... ادامه دارد
  • جامعه‌شناسی/16 IR ۱۶:۲۸ - ۱۴۰۱/۰۹/۲۷
    67 0
    *من متخصص دین نیستم که به روحانیت پیشنهادی در این زمینه دهم، ولی به‌عنوان یک جامعه‌شناس می‌توانم بگویم که اگر روحانیت به وظایف اصلی خود عمل کند و به کانون اصلی خود بازگردد، نتیجه این تحول به طور ناخواسته در حوزه سیاست دیده می‌شود. *نکته دیگر اینکه اگر روحانیت به‌طور مستقیم با مردم صحبت کند، کسی حرف او را گوش نمی‌دهد و یک شکست دوباره است، به همین دلیل روحانیت و علما باید با نخبگان به‌عنوان نیروهای میان‌دار صحبت کنند و این نخبگان یا نیروهای میان‌دار صحبت‌های روحانیت را به جامعه منتقل کند تا مورد پذیرش قرار گیرد. *ما در مرحله ظهور دین‌داری جدید در ایران هستیم، امروز طرح یک نظام معنایی جدید از دینداری در جامعه ضروری است، در غیر این‌صورت همین جمعیت به سراغ دین‌داری دیگری می‌روند که ممکن است شبه شیعه یا غیر آن باشد، ولی حتماً دینی است. در این برهه مهم این است که روحانیت آن عرصه متولد شود. *جامعه از چنین اعتراضی گذر کرده و دنبال این قالب از اعتراضات یا تظاهرات نیست. وقتی مردم را دعوت به آرامش و مصالحه می‌کنید باید با محبت بوده و زبان خوبی داشته باشید، امروز این حس خوب میان بخش‌های بزرگی از جامعه و حاکمیت از بین رفته است، مردم معترض هستند و با شیوه‌های مختلف کنش سیاسی دارند. *این قالب از اعتراض برای مردم نیست بلکه برای احزاب است، اما آیا جمهوری اسلامی قدرت پذیرش احزاب را دارد؟ اگر نظام حزبی پذیرفته شود، علاوه بر اینکه هیچ شخصی خارج از این احزاب رییس‌جمهور نخواهد شد و شورای نگهبان نمی‌تواند رییس جمهور تولید کند، تمام اعتراضات از طریق این کانال‌ها شکل می‌گیرد و خواسته معترضان تا رسیدن به نتیجه پی‌گیری می‌شود، در چنین جامعه ای دموکراسی مدنی اتفاق می‌افتد. اما متأسفانه امروز با یک «نفهمی» در مراکز مهم روبه‌رو هستیم و افرادی که باید این سیاست را در پیش بگیرند هنوز متوجه عمق ماجرا نشدند. (گوشه‌هایی از نظرات این جامعه‌شناس، صرفاً جهت مطالعه و ارزیابی حوزویان عزیز تقدیم شد و فرستنده، با همه‌ی نظرات وی خصوصاً با بخش‌های خاصی از آن موافق نیست. فتأمل!)