به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین کاظم صدیقی در سخنرانی معارفی حرم مطهر بانوی کرامت با بیان اینکه امام صادق علیه السلام طرح هایی را اجرا کردند که نتیجه اش بیمه شدن اسلام ناب محمدی بود، اظهار کرد: امام صادق علیه السلام با برنامه ریزی که داشت یک خطر جدی که به وسیله سقیفه برای اسلام پیش آمده بود را برطرف کرد.
وی با بیان اینکه قرآن منهای حدیث یعنی قرآن منهای قرآن شناس و نتیجه این تفکر اسلام منهای اسلام است، افزود: بعد از رسول الله (ص) شخصیتی مانند علی بن ابیطالب علیه السلام که پیامبر (ص) در مورد ایشان فرمودند «من شهر علم هستم و علی(ع) درِ آن شهر است» را کنار زدند و این در را بستند تا راه دستیابی به حکمت نبوی و معارف دینی بسته شود و به تدریج نقل احادیث پیامبر(ص) را ممنوع اعلام کردند.
امام جمعه موقت تهران گفت: بعد از پیامبر(ص) بخش نامه صادر کردند به سراسر عالم اسلام که هر کسی حدیثی از پیامبر(ص) را یادداشت کرده به دارالخلافه مدینه ببرد؛ بسیاری از افرادی که پیامبر را درک کرده بودند و روایتی را نوشته بودند همه با ذوق و شوق آمدند به دارالخلافه و فکر می کردند خلیفه وقت بنا دارد یک دائرة المعارف بنویسد و احادیث پیامبر(ص) که گنجینه های مسلمانان و مسیر اجرای دستورات خدا و راه رسیدن به چشمه معارف حقه توحیدی است را جمع آوری کند.
وی ابراز کرد: احادیثی که زمینه رشد جامعه فرهنگی و ریل گذاری برای رسیدن به درجات قرب است و سیاست، اقتصاد، فرهنگ، تعلیم و تعلم، اصول زندگی برای رسیدن به زندگی طیبه را مهندسی کرده است و می تواند مایه تحول معنوی و سیاسی و اقتصادی جامعه اسلامی باشد جمع آوری شد بنابراین هر کسی هر حدیثی داشت تحویل دارالخلافه داد و وقتی همه جمع شد دومی دستور داد همه را سوزاندند و احادیث را تبدیل به خاکستر کردند.
حجت الاسلام والمسلمین صدیقی با بیان اینکه هر کسی در گوشه ای شهرت پیدا می کرد که احادیثی را در سینه اش دارد و برای مردم نقل می کند او را احضار می کردند به مدینه و تحت الحفظ نگه می داشتند و اجازه نقل حدیث نمی دادند، ادامه داد: حدود ۱۰۰ سال جامعه اسلامی فقه و نظام نامه زندگی نداشت و بیانی از آیات قران که چگونه اجرا شود مطرح نبود بلکه سلیقه خلیفه برای مردم اسلام بود، نه اسلام نابی که خدا فرستاده است و مجاری تعلیم و تعلم دین را به عترت پیامبر واگذار کرده است.
وی با بیان اینکه ما یک قرآن داریم و فقط یک قرائت از آن مورد قبول است که همان قرائت امیرالمؤمنین(ع) است، افزود: پس از امیرالمرمنین(ع) دومین شخصیت از ائمه اطهار علیهم السلام که ادعای حق دارد که قرآن را از خود خدا شنیده است امام صادق علیه السلام هستند که وقتی نماز می خواندند گاهی آیه ای را تکرار می کردند تا مدهوش می شدند؛ وقتی از این حالت ایشان سؤال شد ایشان فرمودند آنقدر تکرار کردم تا آیه را از خود گوینده شنیدم.
امام جمعه موقت تهران گفت: امام صادق علیه السلام به شخصی که برای عرض تسلیت شهادت امام باقر علیه السلام فضایلی را از ایشان برای امام صادق علیه السلام نقل کرد فرمودند خداوند فرمود امام شخصی است که صدای خدا را می شود و جمال الهی را می بیند.
وی ادامه داد: در خصال شیخ صدوق است که امام صادق علیه السلام فرمودند از چهار گروه در عجبم که چرا به چهار پناهگاه پناه نمی برند، اول کسانی که مورد توطئه هستند چرا به «افوض امری الی الله» پناه نمی برند در حالی که خودم از خداوند شنیدم که کسی که مورد توطئه است اگر به سنگر «افوض امری الی الله» پناه ببرد خدا تضمین کرده که در مقابل بدی های مکارها از او حفاظت کند.
حجت الاسلام والمسلمین صدیقی در ادامه روایت امام صدق علیه السلام افزود: دوم کسی که مغموم است چرا به ذکر یونسیه پناه نمی برد در حالی که خودم از خدا شنیدم که فرمود کسی که به این ذکر پناه ببرد او را از غم نجات می دهیم، سوم افرادی که دشمن زیاد دارند چرا به «حسبنا الله» پناه نمی برد که خودم از خدا شنیدم که فرمود کسی که این ذکر را بگوید خداوند در مقابل دشمن آنها را زا نعمت خود برخوردار می کند و آنها را بیمه می کند که هیچ بدی به آنها رسد.
وی با بیان اینکه جامعه اسلامی منهای امام صادق علیه السلام فقه و نظام زندگی نداشت و بر اساس سلیقه حکام عمل می کرد گفت: امام صادق علیه السلام معارف حقه توحیدی را بیان کرد و عرفایی را تربیت کرد که اهل شهود بودند و برای عموم مردم هم فقه را بنا کرد و با ترویج فقه، همه را سر سفره خود نشاند.
امام جمعه موقت تهران افزود: درس امام صادق علیه السلام انحصار به گروه خاصی نداشت واز هر صنفی چند فقیه تربیت کرد و اسلام را در نظام زندگی قرار داد و همان فقاهت نسل به نسل به ما رسید و امام راحل با استناد به جعل حکومتی که امام صادق علیه السلام برای فقها کردند حکومت اسلامی را تشکیل داد.
وی گفت: چون شیعیان ایران دلداده امام صادق علیه السلام بودند پیروی از ولایت فقیه را بر خود واجب دانستند و در ۱۵ خرداد ۴۲ و در سال ۵۷ در عرصه های مختلف خون دادند و برای ولی فقیه کفن پوش شدند تا کسی را که امام صادق علیه السلام او را حاکم قرار داده از اعدام خلاص کنند و نجات دهند و به حکومت برسانند.
