به گزارش خبرگزاری حوزه، بمناسبت اولین جرقه انقلاب در قم در تاریخ ۱۹ دی ۱۳۵۶ شمسی، بخش‌هایی منتخب از شعر «قم»، سرودۀ حجت الاسلام والمسلمین جواد محدثی را که در فردای آن روز سروده شده بود، تقدیم می شود :
یک شهر را
دهها شهید خفته به خون
در کوچه ها و خیابان‌ها
عزادار کرده است
مجروح ها ز شماره گذشته ست
قم، شهر قیام و شهادت
اینک پس از تهاجم آن تند باد قساوت
در خون نشسته است ...
آرام و رام گشته است ولی
در عمق قلب ها جوانه زده اینک
نهال کینه های مقدس!
اینک سکوت، سایه بان زده هرجا
اما سکوت صدا دار...
زن های با وفای سیه پوش و چادری
در کوچه های قم
در زیر هر گذر
با مشت و سنگ و نفرت و نفرین
بر سر مزدورهای هرزه ی ننگین
در این نبرد عمومی
در این عزای سرخ
شرکت نموده اند.
دیروز وقت بروز خشونت
در پی رگبارهای پیاپی
بر روی دوش و دست برادران مسلمان
خون ها که قطره قطره ز اندام نیمه جان
بر خاک می‌چکید
راه شکوهمند شهادت را
از خاک تا خدا
در پیش روی مردم آزاده می کشید
آری...آری...
در گیر و دار «فلاح و فاجعه»،«روح و لجن»
انسان، نقش خودش را
در صحنه بزرگ نمایش در این جهان
خود می‌گزیند:
فرشته بودن یا دیو بودن را
مرگ تدریجی، یا شکوه شهادت را
آری، «شکوه شهادت»
این است بهترین نمونۀ مُردن!
از مرگ یک‌شهید، حیات هزارها، لش بی جان
آغاز می‌شود
از طراوت باران خون شهیدان
از بن هر قطره ای
صدها نهال تازه دمیده
با نغمه های گرم شهیدان
در رهگذر باد، هم آواز می‌شود ...
