به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام‌والمسلمین علیرضا پناهیان شب گذشته طی سخنانی در حرم مطهر بانوی کرامت، ضمن اشاره به داستان قوم بنی‌اسرائیل در قرآن کریم، با بیان این که قوم بنی‌اسرائیل به‌شدت تحت شکنجه و قتل‌عام بودند تا این که خداوند متعال حضرت موسی(ع) را برای نجات آنان فرستاد، اظهار داشت: در روایات اسلامی آمده است که بعد از مدت‌ها یاس و ناامیدی با صبر و دعا فرج برای نجاتشان نزدیک و معجزاتی فراوان را مشاهده و درک کردند.
وی در ادامه به برخی از معجزاتی که شامل حال قوم بنی‌اسرائیل شد اشاره نمود و با بیان این که حضور پیامبر در میان یک قوم و نجات ایشان از جنایات استبداد و استکبار ایده‌آل‌ترین اتفاق بر یک قوم تحت ظلم است، اظهار داشت: بعد از قدرنشناسی قوم بنی‌اسرائیل، خداوند شبیه معجزاتی که به ایشان نعمت داد، بلایی بر سرشان نازل کرد و ۴۰ سال در بیابان آواره و سرگردان شدند.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین پناهیان عدم قدردانی قوم بنی‌اسرائیل را از آثار ایمان‌آوردن بر اثر اضطرار توصیف نمود و با بیان این که پیامبر اعظم صلی‌الله علیه و آله در مکانی مبعوث نشدند که مضطر باشند، خاطرنشان کرد: موسی بن عمران هیچ مشکلی باایمان آوردن بنی‌اسرائیل نداشت؛ چرا که به دلیل مضطر بودنشان با اشاره‌ای به دنبال ایشان راه افتادند و تمرد نکردند، اما بعداً در مسیر دین‌داری تمردها را شروع کردند.
وی با اشاره به این که اگر چه مردم مکه سه‌طبقه ثروتمندان، قشر متوسط و فقیران بودند، ولی نظام دین‌داری و آئینی حاکم بود که احساس استغنا در میان مردم ایجاد نموده بود، خاطرنشان کرد: همین وضع نسبتاً خوب بدون اضطرار، به مانعی بزرگ پیش روی مردم مکه و عدم ایمان ایشان به رسالت پیامبر اعظم صلی‌الله علیه و آله تبدیل شد.
سخنران حرم مطهر بانوی کرامت فقدان احساس نیاز را مهم‌ترین علت بی‌دینی برشمرد و اذعان داشت: علت بی‌دینی این نیست که انسان‌ها حتماً باید خیلی بد باشند تا بی‌دین باشند؛ اصلاً این‌طور نیست، در بسیاری از مواقع بی‌دین‌ها اصلاً بد نیستند و حتی برخی بی‌دین‌ها انسان‌های به‌ظاهر خوبی هستند و با اخلاق‌مداری، ظلم فاحش نمی‌کنند و حلال و حرام را رعایت می‌کنند؛ درحالی‌که دین می‌خواهد انسان را به قله‌ای برساند که آدمی بدان احساس نیاز نمی‌کند.
وی بر اهمیت ترسیم انتظار درست آدمی از وجود خود و تجلی آن در زندگی تأکید و با بیان این که اگر انسان دین‌داری نکند ابتدائاً اتفاق خاصی برایش نخواهد افتاد، خاطرنشان کرد: با این که دین در زندگی فردی و اجتماعی اثر فوری ندارد، فقدان آن آدمی را به تباهی می‌کشاند؛ دین‌داری نه‌تنها رسیدن به قله، بلکه نیفتادن در دره تباهی و سقوط از آدمیت است.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین پناهیان در پایان ضمن اشاره به این که در بحث دین و دین‌داری باید توجه داشته باشیم که دین در عین این که به دنبال نشان‌دادن قله است، اثر منفی بی‌دینی زود خود را نشان نمی‌دهد و هیچ‌گاه به‌سرعت آدمی را گرفتار دره سقوط نمی‌کند، یادآور شد: مهر امام حسین علیه‌السلام در دل مهم‌ترین پایه درک زیبایی‌های قله و ایجاد عطش برای حرکت به قله است.
