به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام عباس نصیری فرد، در یادداشتی با اشاره به سکانسی از سریال پایتخت ۷ نوشت:

چند روز قبل، نقدی بر روند ساختاری و محتوایی سریال «پایتخت ۷» نگاشتم؛ نقدی که همچنان بر آن استوارم و دلایل آن برایم پابرجاست؛ اما در مسیر انصاف و عدالت، رواست که نیکویی‌ها را نیز دید و بیان کرد؛ از همین‌رو، شایسته می‌دانم به یکی از بخش‌های اثرگذار و ارزشمند این مجموعه اشاره کنم.

بخشی که فارغ از کاستی‌ها، توانست پیامی ناب و انسانی را به دل مخاطب بنشاند و جلوه‌ای روشن از آنچه باید باشد، در قاب تصویر بنشاند.

در بخش‌های پایانی سریال پایتخت، در سکانسی که در خانه اُوس موسی روایت شد، شاهد حضور شخصیتی از یک روحانی بودیم؛ شخصیتی که با صبوری، وقار، خدمت‌گزاری بی‌منت و متانت کم‌نظیر، جلوه‌ای واقعی و دلنشین از روحانیت اصیل را به نمایش گذاشت. او نه با خطابه و نصیحت، بلکه با رفتار و منش خود، معنای واقعی روحانی بودن را به تصویر کشید؛ گویی در سکوتِ متواضعانه‌اش، رسالتی بزرگ نهفته بود.

جمله‌ای که از زبان او جاری شد ــ «ما برای کار خیر همیشه وقت داریم» ــ نه‌تنها یکی از اثرگذارترین جملات در مسیر ترویج معروف‌ها و نیکی‌ها بود، بلکه نمادی از رویکرد بی‌ادعا و خالصانه‌ای بود که می‌تواند دل‌های خسته و گاه بی‌اعتماد جامعه را به حقیقت و معنویت پیوند دهد.

در همان سکانس، مردم حلاوت و شیرینی حضور یک روحانی مخلص و بی‌ریا را با جان و دل لمس کردند؛ تجربه‌ای که این روزها جامعه بیش از پیش به آن نیاز دارد.

در زمانی که برخی افراد ناآگاه یا مغرض، با اقدامات عوام‌فریبانه‌ای چون «عمامه‌پراکنی»، تلاش داشتند چهره‌ای غیرواقعی از روحانیت ارائه دهند، این سکانس تلویزیونی توانست با نگاهی هنرمندانه، تصویری روشن و امیدبخش از یک روحانیِ در خدمت جامعه را ترسیم کند؛ روحانی‌ای که نه فقط نماد دین، که مظهر انسانیت، مهربانی و مسئولیت اجتماعی بود.

به باور نگارنده، اگر الگوی ارتباط روحانیت با مردم، همچون نقش‌آفرینی این شخصیت در سریال پایتخت باشد، بی‌تردید مردم با جان و دل پذیرای آن خواهند بود؛ همان‌گونه که این روحانی دلنشین، در خانه اُوس موسی، دل‌ها را ربود و نشان داد که تبلیغ دین وقتی با صداقت و تواضع همراه شود، هنوز هم می‌تواند روشنی‌بخش خانه‌ها و دل‌ها باشد.