به گزارش خبرگزاری حوزه حجت الاسلام عبدالله محمدی، امام جمعه شهرستان شبستر، خاطره ای را از فضایل اخلاقی حجت الاسلام شهید کمال قاسمی نقل کرده اند که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
برای ادامه تحصیل در حوزه علمیه، راهی شهر مقدس قم شدم. باید در یکی از مدارس علمیه ثبتنام میکردم و امتحان میدادم.
برخی از دوستانم از ارومیه در مدرسهی امام صادق (ع) تحصیل میکردند و از نظم و انضباط آنجا بسیار تعریف میکردند. همین باعث شد که من هم به آن مدرسه بروم.
برای اولین بار بود که با کمال قاسمی آشنا میشدم. هرچند نام نیک و فضائل اخلاقیاش را پیشتر از زبان دوستان و استادم، حجتالاسلام والمسلمین بنابی شنیده بودم، اما شناختی از نزدیک نسبت به او نداشتم.

توفیقی شد که دقایقی مهمان حجرهی او باشم. حجرهاش در طبقهی دوم مدرسه قرار داشت، فضایی مرتب، منظم و باصفا که حکایت از روحیهی منظم و معنوی صاحبش داشت.
کمال با گرمی و صمیمیت مرا تحویل گرفت، گویی که سالها مرا میشناسد.
با محبت پذیرایی کرد و دو زانو روبهرویم نشست. بعد از احوالپرسی، از ویژگیهای مدرسه برایم گفت و برای حضورم در قم آرزوی موفقیت کرد.
نوع برخوردش، کرامت و مهربانی او، هنوز هم در ذهنم باقی است.
دو دسته انسان در این دنیا وجود دارند:
برخی دارای ارواح نورانی هستند، چهرهشان پر از نور و طهارت است، و وجودشان دیگران را به یاد خدا میاندازد.
برخی دیگر، متأسفانه، در تاریکی فرو رفتهاند.
کمال از دستهی اول بود؛ روحی آسمانی و نورانی داشت.
همان یک جلسه کافی بود که بفهمم با انسانی بزرگ روبهرو هستم، کسی که مجالست با او یادآور روش و منش بزرگان دین بود.
آن روز در ذهنم نقش بست که «کمال واقعاً کمال بود»، اما حیف که جامعهی اسلامی ما خیلی زود از وجود چنین گوهر گرانبهایی محروم شد.
او به فیض عظیم شهادت نائل آمد. هرچند بارها مراسم تشییع پیکرش برگزار شد، اما حقیقت این است که روح بلند او همچنان در میان ما حضور دارد.
کمال، هر بار که میآید، جامعه را عطرآگین میکند و سپس میرود.
میآید تا ما را از خواب غفلت بیدار کند، تا کسانی که در دام دنیا گرفتار شدهاند، آخرت را به یاد آورند. او با روح بلندش پیامآور حقیقت است، تذکری برای آنان که راه سعادت را جستهاند و آنان که هنوز در تردیدند.
منبع: کانال کمالات کمال










نظر شما