به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، فاطمه میری طایفه فرد در یادداشتی آورده است:
امامان شیعه کُلّهم نور واحدند. امامان شیعه در مظلومیت نیز وارثان پدران خویشاند. امام جواد(علیه السلام) جوانترین امام شیعیان است و در همین جمله خودش، در بیان مظلومیت ایشان کافیست. ایشان در هشت سالگی امام امت و وارد کارزار بیرحم عباسی شدند.
امام هشت ساله باید به بسیاری از شبهات پاسخ دهد، اما باید اول برای اثبات خودش کوشش کند. مناظرات امام در اوج بلاغت است و حکمت. این بلاغت و حکمت را باید چشم بینایی باشد، چشم بینایی که نه فقط ببیند، بلکه از علم به یقین برسد، به باور قلبی برسد. مأمون دید و در مناظرات انگشت حیرت به دندان گرفت. اما اراده خدا برای نااهلان چیز دیگری است. مأمون دخترش را به عقد امام در میآورد تا شاید از این فضل و از این سلاله، نسلی نصیب او و امفضل شود. مأمون سر پرسودا داشت و از علة العلل غافل بود و خدا نخواست که پاکترین نسل روی زمین، با عباسیان در آمیزد.
خدا سمانه را برتری داد تا فرزندان امام، تا امام هادی(علیه السلام) مادری عفیفه و مومنه داشته باشند.
این مولود با برکت، که پدر بارها از تولد ایشان و مبارکی ایشان گفتند، بعد از شهادت امام رضا(علیهالسلام) امام همه مردم شدند. عموی امام رضا(علیهالسلام) در مجلس بوسه بر لبان امام بابرکت میزند و تمام فتنههای خناسان را بر باد میدهد. با این عمل واقفیه دست خالی برمیگردند.
امامت امام رضا(علیهالسلام) حسن ختام است برای هرکه به امامت ایشان مومن باشد. مومن به امامت امام رضا(علیهالسلام) به حضرت حجت(عجل الله تعالی فرجه الشریف) نیز مومن است و امام جواد(علیهالسلام) همان مولود مبارک بود که باید شیعیان میپذیرفتند. امامی کوچک اما پر از مفاهیم عمیق فقهی و دینی، با کیاست و بهترین و تنهاترین گزینه امامت.
موسم حج خواستند محمدبنعلی(علیهالسلام) جوان را بیازمایند. جواب ایشان به آن سوال شرعی تااکنون راهگشای حج ابراهیمی ماست.
میخواستند امام را بیازمایند و از خلفا میپرسند. امام اما نور سیادت دارد و وارث علم پدرش علیبنابیطالب علیهالسلام است. میداند چگونه رفتار کند. بزرگی به ریش سفید نیست. به قد خمیده نیست. به درک شرایط است و علم لدنی که امام داشت. امام مقایسه دو خلیفه را با میکائیل و جبرائیل. اشتباه میداند زیرا این دو فرشتهاند و گناهی نکردهاند.
امام برای عباسیان خطرناک بود، تا امام جواد(علیهالسلام) باشد، آنان برایچه باید بر مسند قدرت باشند؟!
در خانه امام اما محرمی است که محرم نیست. جاسوسی است که عباسیان او را تعلیم میدهند. او از نسل مأمون است. او دختر امام کشی است که بیشتر از همه خلفای عباسی به عظمت امامرضا(علیهالسلام) واقف بود.
او ارث از پدر داشت و در چنین ایامی در آخرین روز ماه ذیالقعده و در بهار ۲۵ سالگی امام جواد(علیه السلام) ایشان را مسموم کرد و به شهادت رساند.
امامان شیعه کُلّهم نور واحدند.
امامان شیعه در مظلومیت نیز وارثان پدران خویشاند.
امام جواد(علیه السلام) چون جد مادری خویش امام حسن مجتبی(علیهالسلام) به دست همسرش و در خانه خودش شهید شد. ایشان در خانه هم طعم غربت را چشید و در بغداد در کنار پدربزرگشان در مقبره خانوادگی دفن شدند.
امروزه که به بغداد میروی، به کاظمیه میروی، حس زائری را داری که در طوس مقیم شده. این خطه ملکوتی عجیب بوی امام رضا(علیهالسلام) را میدهد.
از امام جواد(علیه السلام) ۲۵۰ حدیث باقیمانده که توسط وکلای ایشان به گوش مردم رسیده است. در آخر الامر تأسی کنیم به روایتی مأثور از ایشان که دروازهای از علم است:
قالَ الامام الجواد(ع): الْمُؤْمِنُ یَحْتَاجُ إِلَی تَوْفِیقٍ مِنَ اللهِ وَ وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّنْ یَنْصَحُهُ.
امام جواد(ع) فرمود: «مؤمن نیازمند سه خصلت است: توفیق از سوی خداوند، واعظی از درون خود و پذیرش از کسی که او را پند میدهد.»
انتهای پیام
نظر شما