به گزارش خبرگزاری حوزه، پرسشی که پیرامون قیام امام حسین (ع) و ارتباط آن با آیه شریفه “وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدیکُمْ إِلَی التَّهْلُکَة” (بقره: ۱۹۵) مطرح میشود، حاکی از ظرافتهای فقهی و تفسیری در دین مبین اسلام است.
پرسش:
چرا امام حسین با حرکت به سوی کوفه، خود را به شهادت نزدیک کرد، در حالی که قرآن میفرماید: با دستان خود خویش را به هلاکت نیفکنید؟
(وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدیکُمْ إِلَی التَّهْلُکَة)( و خویشتن را به دست خویش به هلاکت می ندازید)(بقره:195)
جواب اول :
جواب های ابتدایی که به این پرسش می شود داد به این صورت هست که هلاکت توبیخ شده هر گونه هلاکتی نیست، در واقع تنها نوع خاصی از هلاکت مورد نکوهش قرآن هست که به همراه این نوع هلاکت آخرت افراد هم نابود شود مانند خودکشی با این توصیف هر نوع هلاکت مورد نکوهش نیست.
جواب دوم :
در مواردی امر الهی به انداختن خود در هلاکت و جان فشانی و شهادت است مثل جایی که خداوند تبارک و تعالی امر به دفاع از دین داده به یقین این جا هم هلاکت و ضرر در بین هست ولی امر به این کار از ناحیه خدا صادر شده در ثانی این هلاکت به خاطر یک هدف بالاتر و مهم تر، ارزشمند می شود وآن جایی است که انسان خود را فدای دین خدا و آیین پاک الهی کند.
جواب سوم :
آیات کلام الهی جواب دوم را تایید می کند:
( انْفِرُواْ خِفَافًا وَثِقَالاً وَجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِکُمْ وَأَنفُسِکُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ)
سبکبار و گرانبار، بسیج شوید و با مال و جانتان در راه خدا جهاد کنید. اگر بدانید، این برای شما بهتر است. (توبه :41)
منبع: گروه رهپویان قرآن
نظر شما