ورع، انسان را به مرتبه‌ای فراتر از تقوا می‌رساند

فاطمه ابراهیمی استاد مدرسه علمیه تخصصی الزهرا (س) ساری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری اظهار داشت: تقوا آن است که انسان را از ترک واجبات یا انجام محرمات باز دارد، ولی ورع و پرهیزگاری توقف در برابر شبهات است؛ یعنی ورع به معنای بازداشتن خود از حرام یقینی نیست، بلکه به معنای ایستادگی در برابر شبهات و اجتناب از آن‌هاست.

وی ادامه داد: تقوا مراتب و درجاتی دارد که مرتبه اول آن، جلوگیری از ترک واجبات و انجام محرمات است، کسی که در این مرحله باشد، متقی نامیده می‌شود، اما نمی‌توان گفت اهل ورع است، زیرا ورع مرتبه‌ای بالاتر از تقوای ابتدایی است.

وی در تایید این مطلب به سخن امام صادق علیه‌السلام اشاره کرد که می‌فرمایند: «شما و خودم را به تقوای الهی و اطاعت فرمان خدا سفارش می‌کنم، پس بدانید که از مراتب تقوا، طاعت خدا و رعایت ورع است.»

ابراهیمی با تاکید بر دیدگاه برخی مفسران افزود: تقوا نقشه راه رسیدن به قرب الهی و مشاهده قلبی است و برای دستیابی به مرتبه عالی تقوا، طی مراحلی ضروری است، مرتبه نخست تقوا، ایمان و تسلیم است؛ مرتبه دوم، توبه؛ و مرتبه سوم، دوری از شبهات که همان ورع است.

وی بیان کرد: ورع نیز خود دارای چهار مرتبه است: ورع توبه‌کنندگان که انسان را از فسق خارج می‌کند و موجب قبولی طاعات می‌شود، ورع صالحان که اجتناب از شبهات به جهت پرهیز از ارتکاب محرمات است، ورع متقین که شامل ترک حلال به جهت اجتناب از حرام است؛ مانند ترک صحبت درباره دیگران به دلیل ترس از غیبت.

ابراهیمی خاطرنشان کرد: ورع سالکان که اعراض از غیر خداست به جهت ترس از صرف حتی یک لحظه از عمر بدون تقرب به خداوند، حتی اگر یقین به حرام نبودن آن کار وجود داشته باشد.

وی خاطرنشان کرد: امام باقر علیه‌السلام فرموده‌اند: «شدیدترین عبادت ورع است.»، همچنین ایشان فرمودند: «شیعه ما کسی است که پرهیزکاری را شعار خود سازد، خدا را اطاعت کند، از خدا بترسد و به امید آنچه نزد خداست عمل نماید.»

انتهای خبر: ۳۱۳/۴۸