مجتبی اسدیپور، کارگردان سینما و تلویزیون در گفتوگو با خبرگزاری حوزه با بیان اینکه سینما میتواند تصویرگر مناسبی برای سیره نبوی باشد اظهار کرد: سینما یکی از مهمترین ابزارهای فرهنگی و رسانهای است که میتواند نقش مستقیم و مؤثری در حوزههای دینی و اجتماعی ایفا کند. در حالی که در سینمای جهان تاکنون بیش از سیصد فیلم درباره حضرت مسیح (ع) ساخته شده، در جهان اسلام تعداد آثار مرتبط با پیامبر اسلام (ص) بسیار اندک است و این موضوع جای تأسف دارد.
وی افزود: نمونههای محدودی از آثار سینمایی درباره حضرت رسول (ص) ساخته شده اما تأثیرگذاری آنها متفاوت بوده است. برای مثال فیلم «الرساله» ساخته مصطفی عقاد به دلیل پرداخت به بخشی از زندگی پیامبر که برای مخاطب آشنا بود و شناخت اولیهای از آن وجود داشت، توانست ماندگار شود. اما فیلم آقای مجیدی هرچند با هزینه و پروداکشن بالا ساخته شد نتوانست همان میزان اثرگذاری را داشته باشد زیرا به بخشی از زندگی پیامبر پرداخت که اطلاعات عمومی درباره آن اندک بود و همین امر سبب شد ارتباط کمتری با مخاطب برقرار کند.
اسدیپور تصریح کرد: پرداختن به حضرت رسول (ص) در سینما میتواند ابزاری مهم برای مقابله با اسلامهراسی باشد اما این مسیر بسیار حساس است. امروز فضای رسانهای جهان به گونهای است که هر سخن یا تصویری درباره اسلام با تردید و گاه هجمه روبهرو میشود. بنابراین فیلمساز باید آنقدر دقیق و درست به روایت زندگی پیامبر بپردازد که امکان شبهه و مقابله از سوی مخاطبان مغرض وجود نداشته باشد. در این حوزه تکرار کلیشهها فایده ندارد و باید محتوای تازه، دقیق و باورپذیر ارائه شود.
وی بیان کرد: تولید چنین آثاری بدون حمایت امکانپذیر نیست. سرمایهگذاری خصوصی معمولاً وارد این عرصه نمیشود زیرا بازگشت مالی آن تضمینشده نیست. به همین دلیل نهادهای فرهنگی و دولتی باید نقش فعال داشته باشند. با این حال متأسفانه در سالهای اخیر تصمیمهایی اتخاذ شده که یا آگاهانه یا ناآگاهانه مانع از شکلگیری آثار جدی در این حوزه شده است. اگر حمایتهای سختافزاری و نرمافزاری به شکل درست صورت گیرد میتوان انتظار رونق داشت.
این کارگردان سینما تأکید کرد: مسئله مهم در ساخت فیلم درباره پیامبر اسلام نحوه روایت است. اگر روایتها به شکل خشک و بدون جذابیت سینمایی ارائه شود حتی اگر محتوای ارزشمند داشته باشد نمیتواند تأثیر لازم را بگذارد. سینما باید بتواند زبان هنری و تصویری خود را در خدمت پیام قرار دهد تا اثرگذاری واقعی بر مخاطب جهانی داشته باشد.
وی ادامه داد: یکی از دلایل کمکاری در این عرصه ترس از واکنشهای بینالمللی است. برخی مدیران و حتی فیلمسازان نگران هستند که پرداختن به پیامبر اسلام حساسیتهایی ایجاد کند و همین موضوع باعث عقبنشینی آنها میشود. در حالی که اگر تولیدات با مطالعه دقیق و مشاورههای دینی و تاریخی صورت گیرد میتواند هم از نظر هنری و هم از نظر بینالمللی جایگاه قابل دفاعی داشته باشد.
اسدیپور با اشاره به نمونههای موفق جهانی بیان کرد: تجربه نشان داده هر زمان که اثری هنری با نیت درست، محتوای دقیق و زبان سینمایی ساخته شود میتواند مخاطبان را جذب کند حتی اگر موضوع آن دینی یا تاریخی باشد. مشکل ما بیشتر در مدیریت و نگاه کلان به سینمای دینی است نه در ذات هنر یا ظرفیت مخاطب.
وی افزود: پرداختن به حضرت رسول تنها وظیفه فیلمسازان مسلمان نیست بلکه باید بهعنوان میراث مشترک بشری دیده شود. پیامبر اسلام شخصیتی است که ارزشهای انسانی و اخلاقی او فراتر از مرزهای مذهبی است و این ظرفیت میتواند زمینه گفتوگوی فرهنگی میان ملتها را فراهم کند.
این کارگردان تصریح کرد: برای موفقیت در این عرصه باید از مشاوران تاریخی و دینی معتبر استفاده شود. گاهی ضعف برخی آثار در این است که یا دچار اشتباهات تاریخی شدهاند یا نتوانستهاند با دقت لازم منابع معتبر را بازتاب دهند. همین مسئله دستاویز مخالفان میشود تا اصل کار را زیر سؤال ببرند.
وی ادامه داد: همچنین توجه به زبان جهانی سینما بسیار مهم است. اگر اثری تنها برای مخاطب داخلی ساخته شود نمیتواند پیام خود را در سطح بینالمللی منتقل کند. باید از تکنیکهای روز سینما استفاده کرد و در کنار روایت درست از پیامبر، اثری جذاب و استاندارد ارائه داد.
اسدیپور تصریح کرد: امروز بیش از هر زمان دیگری نیاز است که سینمای دینی و بهویژه آثاری درباره پیامبر اسلام تولید شود. هجمههای رسانهای علیه اسلام گسترده است و سکوت در این عرصه به معنای واگذاری میدان به مخالفان خواهد بود. سینما میتواند بهترین زبان برای معرفی پیام رحمت پیامبر به جهان باشد.
این کارگردان در پایان گفت: توصیه من به مسئولان این است که ابتدا آگاهی واقعی نسبت به اهمیت موضوع پیدا کنند و سپس در جایگاه درستی قرار بگیرند تا بتوانند تصمیمهای صحیح بگیرند. اگر چنین شود دیگر نیازی به توصیه ما فیلمسازان نخواهد بود زیرا خودشان میدانند چه وظیفهای دارند. امروز متأسفانه هم آگاهی وجود ندارد و هم جایگاهها به درستی تعریف نشده و نتیجه همان چیزی است که در سینمای ایران شاهد آن هستیم.
نظر شما