به گزارش خبرگزاری حوزه، حجتالاسلام والمسلمین سیدعلیرضا تراشیون، کارشناس و مشاوره خانواده به پرسش و پاسخی در موضوع «الگوی درست استفاده از موبایل و ترک این عادت در کودکان» پرداخت که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
* بچهای دارم حدود دو سال و سه ماهه. اخیراً به استفاده از گوشی هوشمند عادت کرده و نسبت به آن خیلی حساس است. حالا باید چه کار کنم تا فرزندم از این عادت نادرست رها شود؟
کودکان در این سن بهطور کامل موجوداتی «تقلیدگر» هستند. یعنی وقتی میبینند پدر، مادر یا اطرافیانشان کاری انجام میدهند، بدون تحلیل و صرفاً به شکل «طوطیوار» همان رفتار را تکرار میکنند.
بنابراین اگر کودک مشاهده کند که مادر مدام مشغول تلفن همراه است، پدر سرش در گوشی است یا حتی برادر و خواهر بزرگتر در مهمانی و جمعهای خانوادگی بیشتر وقت خود را با تلفن همراه میگذرانند، طبیعی است که او نیز به همان سمت کشیده شود.
به همین دلیل، اولین و مهمترین گام اصلاح، از «خود ما والدین» آغاز میشود.
دو نکته کلیدی باید مورد توجه قرار گیرد:
۱. تعیین مناطق ممنوعه برای استفاده از گوشی
باید مکانهایی مشخص کنیم که در آنها استفاده از تلفن همراه کاملاً ممنوع باشد.
برای مثال، سر سفره غذا نباید گوشی در دست داشته باشیم؛ یا در اتاق خواب، یا وقتی همه اعضای خانواده دور هم نشستهاند، لازم است تلفن همراه کنار گذاشته شود. چرا؟
چون اگر پدر و مادر در چنین موقعیتهایی با گوشی سرگرم شوند، کودک در دورهای که در اوج تقلیدگری است، همان رفتار را الگوبرداری خواهد کرد.
۲. مدیریت زمان استفاده از تلفن همراه
والدین باید زمان استفاده از گوشی را بهگونهای برنامهریزی کنند که در معرض دید مستقیم کودک نباشد.
مثلاً اگر نیاز است نیمساعتی از گوشی استفاده کنیم، بهتر است در زمانی باشد که کودک خواب است یا مشغول بازی است، نه وقتی که چشم در چشم ماست و انتظار توجه دارد.
زیرا در چنین شرایطی، او بیدرنگ رفتار ما را الگو قرار میدهد و همان را تکرار خواهد کرد.
علاوه بر این دو نکته، بهتر است خود گوشی تلفن همراه نیز تا حد امکان در دسترس و مقابل چشم کودک نباشد.
یک نمونه موفق در این زمینه مربوط به خانوادهای بود که جعبهای مخصوص در جا کفشی خانه قرار داده بودند و همه اعضای خانواده ملزم بودند هنگام ورود، گوشیهایشان را همانجا بگذارند.
این کار باعث شد گوشی همراه دیگر به فضای اصلی خانه و جمع خانوادگی وارد نشود و به این ترتیب آرامش بیشتری در خانه برقرار گردد.
نکته دیگری که باید با دقت به آن توجه کنیم، فرهنگ درست استفاده از تلفن همراه است.
گاهی والدین یا حتی دیگران، در حالی که با همسر یا فرزندشان مشغول گفتوگوی چهره به چهره هستند، به محض زنگ خوردن تلفن، صحبت را نیمهکاره رها میکنند تا پاسخ بدهند.
این رفتار در واقع نوعی «بیاحترامی ارتباطی» است، زیرا گفتوگوی فرد مقابل ناگهان بیاهمیت تلقی میشود.
درحالیکه اگر تماس واقعاً ضروری باشد، تماسگیرنده بار دیگر تکرار خواهد کرد و اگر فوری نباشد، میتوان بعداً پاسخ داد.
اولویت باید همیشه با فردی باشد که هماکنون روبهروی ما حضور دارد؛ خواه همسر باشد، خواه فرزند یا هر شخص دیگری.
برای خودِ کودکان نیز این موضوع اهمیت ویژهای دارد. فرض کنید فرزند شما آمده و در حال پرسیدن سؤالی است، اما همزمان گوشی زنگ میزند و شما بیدرنگ پاسخ میدهید.
کودک این رفتار را بهوضوح میبیند و در ذهنش این پیام شکل میگیرد که «تلفن همراه از من مهمتر است».
نتیجه چنین الگویی این است که در آینده، اولویت کودک هم به سمت تلفن همراه خودش خواهد رفت و پدر و مادر در ردیفهای بعدی اهمیت قرار خواهند گرفت.
پس باید بهعنوان الگوی رفتاری درست، همواره توجه داشته باشیم که کودکان خردسال قدرت تحلیل ندارند و صرفاً از آنچه میبینند «تقلید» میکنند.
اگر ما در معرض دید آنها از الگوهای صحیح استفاده کنیم، بهمرور همین رفتارها در ذهن و عمل کودک نهادینه خواهد شد.
برای مطالعه متن کامل سخنان حجتالاسلام والمسلمین سیدعلیرضا تراشیون، کارشناس و مشاوره خانواده اینجا را کلیک نمایید.
نظر شما