حجت الاسلام والمسلمین مهدی اقبالی در گفتگو با خبرنگارخبرگزاری حوزه در کاشان ضمن تحلیل سیاسی زندگانی امام حسن عسکری (علیه السلام) اظهار داشت: زندگی امام حسن عسکری (ع)، یازدهمین امام شیعیان در یکی از حساسترین و پراختناقترین دورههای تاریخ اسلام رخ داد. ایشان از سال ۲۵۴ تا ۲۶۰ ه. ق (به مدت ۶ سال) امامت را بر عهده داشتند و این مصادف با حاکمیت چند خلیفه عباسی، به ویژه المعتز، المهتدی و المعتمد بود.
کارشناس دینی، ماهیت اصلی زندگی سیاسی امام حسن عسگری (ع) را در دو محور کلی خلاصه کرد و گفت: حکومت عباسی به خوبی از باور شیعیان درباره مهدویت و این که امام یازدهم پدر "مهدی موعود" است آگاه بود، بنابراین سیاست اصلی آنان محدود کردن شدید امام و قطع ارتباط ایشان با شیعیان بود.
وی با بیان اینکه امام عسکری(ع) همچون پدرشان امام هادی (ع) عملاً در محله "عسکر" سامرا تحت نظر و در حبس خانگی به سر میبردند، افزود: انتخاب سامرا به عنوان پایتخت توسط خلفای عباسی نیز برای دور کردن خاندان پیامبر (ص) از مرکز شیعهنشین (کوفه) و تحت کنترل گرفتن آنان بود.
حجت الاسلام والمسلمین اقبالی با بیان اینکه امام حسن عسگری(ع) بارها توسط خلفای عباسی، به ویژه معتز و معتمد، زندانی شدند، تصریح کرد: خانه امام تحت مراقبت شدید مأموران عباسی بود و رفت و آمدها به دقت کنترل میشد.
کارشناس دینی، به رهبری جنبش زیرزمینی منسجم امام حسن عسگری اشاره کرد و یادآور شد: با وجود تمام این فشارها، امام عسکری (ع) یک شبکه ارتباطی بسیار منظم و مخفیانه را رهبری میکردند.
حجت الاسلام والمسلمین اقبالی به حفظ انسجام جامعه شیعه در دوران امام حسن عسگری(ع) اشاره کرد و گفت: امام از طریق وکلا و نمایندگان خاص (مثل عثمان بن سعید عمری) با شیعیان در سراسر جهان اسلام (عراق، ایران، مصر، حجاز) در ارتباط بود این وکلا مسئول جمعآوری وجوهات (خمس و زکات)، پاسخ به سؤالات فقهی و عقیدتی و رهبری سیاسی مردم بودند.
کارشناس دینی، با اشاره به آمادهسازی شیعیان برای عصر غیبت در دوران حکومت امام حسن عسگری، ابراز کرد: مهمترین مأموریت سیاسی امام، آماده کردن شیعیان برای ورود به دوره غیبت امام دوازدهم بود، ایشان به تدریج و با ظرافت، این ایده را که امام بعدی از نظرها غایب خواهد شد، در اذهان جا میانداختند و جانشینی امام مهدی (عج) را به طور بسیار محدود به بزرگان شیعه معرفی کردند، این کار مانع از انحراف و پراکندگی جامعه شیعه پس از شهادت ایشان شد.
وی با اشاره به تاکتیکهای هوشمندانه مبارزه سیاسی امام عسکری (ع) در شرایط سخت، خاطرنشان کرد: اصل تقیه به معنای پنهانکاری عقیده برای حفظ جان و مصلحت اصلی کلیدی در زندگی امام بود، بسیاری از ارتباطات به صورت پنهانی انجام میشد ضمن اینکه فعالیتهای فرهنگی و علمی با وجود محدودیت، امام به عنوان یک مرجع علمی بزرگ در سامرا شناخته میشد، حتی خلفای عباسی گاه برای حل مشکلات علمی یا دینی به ایشان مراجعه میکردند. این موقعیت، مشروعیت و اعتبار ایشان را حتی در بین درباریان عباسی افزایش میداد.
حجت الاسلام والمسلمین اقبالی به روابط محدود اما تاثیرگذار با نخبگان نظامی و سیاسی امام حسن عسگری (ع) اشاره کرد و گفت: گزارشها حاکی از آن است که برخی از فرماندهان ترک ارتش عباسی (مثل ناصر کبیر) به امام ارادت داشتند، این روابط اگرچه مستقیم نبود، اما گاه میتوانست فشارها را کاهش دهد.
وی از ایجاد پایگاههای اقتصادی شبکه وکالت در دوران امام حسن عسگری خبرداد و ابراز کرد: علاوه بر کارکرد مذهبی، یک شبکه اقتصادی قدرتمند بود که استقلال مالی جامعه شیعه را تضمین میکرد و آن را از حکومت عباسی بینیاز میساخت.
کارشناس دینی، با بیان اینکه امام حسن عسکری (ع) در شرایطی که هرگونه حرکت آشکار به معنای نابودی کامل تشیع بود، با درایت و رهبری هوشمندانه خود، جامعه شیعه را نه تنها حفظ، بلکه آن را برای گذار از سختترین آزمون تاریخ خود (غیبت امام) آماده ساخت، تأکید کرد: ایشان با تبدیل سیاست "تقیه" به یک استراتژی فعال و ایجاد شبکهای مخفی اما بسیار کارآمد، پایههای حکومت آینده حضرت مهدی (عج) را بنیان نهاد.
وی اظهار کرد: شهادت ایشان در ۲۸ سالگی به دستور خلیفه عباسی (المعتمد) نیز نشاندهنده ترس عمیق حکومت از نفوذ و نقش محوری امام بود.
انتهای پیام. /
نظر شما