خبرگزاری حوزه | بسیاری از مواقع اتفاق افتاده که در خصوص موضوعی از زبان خود یا فردی دیگر جمله؛ «به ما چه!» را شنیدهایم.
در حالی که اگر به دقت اندیشه و تأمل کنیم، به نتیجه میرسیم که آفت و آسیبهای برخی از موارد در کوتاهمدت یا درازمدت، خواه به صورت مستقیم یا غیرمستقیم، به ما هم ارتباط خواهد داشت!
مانند اینکه:
-
از کسی کار ناشایست و ناپسندی را میبینیم ولی او را ارشاد و خیرخواهی نمیکنیم!
-
پایمال نمودن حقی را میبینیم ولی جلو آن را نمیگیریم!
-
پیشنهادی یا نظری به ذهن میرسد ولی آن را مطرح و بیان نمیکنیم!
-
روندهای را میبینیم که بیراهه میرود ولی راه را به او نشان نمیدهیم!
-
قلم و قول و قدمی را از کسی که روحیه ایمان و امید را از مردم سلب میکند میبینیم ولی سکوت میکنیم!
-
کمکاری و سهلانگاری یا ترک فعل مدیر یا همکارمان را میبینیم ولی تذکر نمیدهیم!
-
ضرر و خسارت به بیتالمال و محیط زیست و منابع طبیعی را میبینیم ولی بیتفاوت و بیخیال هستیم!
-
عدم اجرای قانون را میبینیم ولی تذکر نمیدهیم!
-
رعایت نکردن قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی را میبینیم ولی بیتفاوت میگذریم!
-
بینظمی همکارمان را میبینیم ولی تذکر نمیدهیم!
-
بدقولی دوستی را میبینیم ولی نارضایتی نشان نمیدهیم!
-
از توانایی و قدرت برخورداریم ولی در خدمت به محتاجان دریغ میسازیم!
-
دوستی مورد تهمت و غیبت واقع میشود، در حفظ آبرویش دفاع نمیکنیم!
-
ارتکاب منکرات و حرامی را در انظار عمومی میبینیم ولی بدون واکنش میگذریم!
-
احتکار و گرانفروشی و اجحاف در حق دیگران را میبینیم ولی بیتفاوت میگذریم!
-
ظلم و مظلوم را میبینیم ولی در برابر ظالم و ستمگر و حمایت و دفاع از مظلوم سکوت میکنیم!
-
گوش، چشم، زبان و احساس داریم ولی کر، کور، لال و بیاحساس میشویم!
-
جوان و نوجوانی را میبینیم که در دام بدکاران و دغلبازان همنشین است ولی او را نجات و رها نمیسازیم!
-
اختلاف بین دو نفر و دو گروه را میبینیم ولی وساطت و ایجاد عاطفه و محبت و وصلت نمیکنیم!
-
تجربهای کسب کردهایم ولی در ارائه و نشر آن بخل میکنیم!
-
ادعای دانایی و دانش را داریم ولی طبیب دوار بطبه نیستیم و اقدام به یاددادن نمیکنیم!
اگر همه بگوییم: «به ما چه!»
پس معنای همزیستی و فرهنگ نوعدوستی و مفهوم «آنچه برای خود میپسندی برای دیگران هم بپسند» چیست؟!
«بنیآدم اعضای یک پیکرند» یعنی چه؟!
اخلاق و مسئولیتپذیری اجتماعی کدام است؟!
جامعهای که به بلای فرهنگ غلط «به ما چه!» گرفتار بشود، به جامعهای عقبمانده، سست، بیتفاوت، بیروح، متوقف، بیاحساس و بیعاطفه تبدیل میشود! و ناکارآمدی جامعه و تسلط اغیار و نامحرمان از میوههای تلخ آن خواهد بود!
اگر خیرخواه و نیکاندیش هستیم؛ چرا؟ به ما چه!
فراموش نکنیم که چون عضو یک جامعه هستیم و در یک کشتی سوار شدیم، بهزودی آفات و آسیبها و عواقب بد «به ما چه؟!» دامن ما را هم میگیرد!
پس همه مخاطب میباشیم!
راستی! از یاد نبریم که نصیحت، تذکر، موعظه، ارشاد و راهنمایی و آموزش؛ امر به معروف و نهی از منکر باید با هدف هدایتگری، اصلاحگری، نجاتگری، دوستانه و دلسوزانه باشد؛ که داشتن زبان نرم و رفتاری صمیمانه و مخاطبشناسی و آگاهی از شرایط آنها هست.
محمدرضا قاسمینیا
نظر شما