فعالان ناوگان «صمود» از جنایات اشغالگران اسرائیلی پرده برداشتند

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه، ۱۳۷ نفر از اعضای «ناوگان جهانی صمود»، شامل ۳۶ تبعه ترکیه و ۲۳ شهروند مالزی، پس از آزادی از بازداشت رژیم صهیونیستی، وارد استانبول شدند.
این فعالان که برای شکستن محاصره غزه راهی آب‌های بین‌المللی شده بودند، در گفت‌وگو با خبرنگاران، جزئیات حمله اسرائیل به کشتی‌ها و رفتار غیرانسانی نیروهای این رژیم را تشریح کردند.
روزنامه‌نگار ترک «ارسن چلیک» که در این کاروان حضور داشت، گفت: «اسرائیل با ما رفتاری به‌دور از انسانیت داشت. هم از نظر جسمی و هم روحی، شکنجه شدیم. برخی دوستانمان را زخمی کردند، به ما آب و غذا ندادند و حتی خواستند پس‌مانده‌های آن‌ها را بنوشیم که ما نپذیرفتیم. در نهایت با تلاش دولت ترکیه بازگردانده شدیم. ما محاصره را شکستیم، چون روحیه اسرائیلی‌ها به‌شدت تضعیف شده است و نمی‌دانند چه باید بکنند. اکنون تمام جهان از آن‌ها بیزار شده است.»
چلیک افزود: «در برابر چشمان ما، گرتا تونبرگ، فعال محیط‌زیست سوئدی را به‌شدت شکنجه کردند. او دختربچه‌ای خردسال است. مجبورش کردند پرچم اسرائیل را ببوسد. همان کاری را کردند که نازی‌ها می‌کردند.»
فعال ترک «داشکران» نیز اعلام کرد که هنوز تعدادی از فعالان در اسرائیل بازداشت‌ هستند و افزود: «سفارتخانه‌های ما قول بازگرداندن آنان را داده‌اند. ما موفق شدیم محاصره را بشکنیم و به جهان نشان دهیم اسرائیل تا چه اندازه ظالم است. این هدف ما بود و به آن رسیدیم.»
«محمد امین یلدریم»، رئیس بنیاد سیر (Siyer) و از اعضای ناوگان صمود، هدف خود را جلب توجه جهانیان به نسل‌کشی در غزه عنوان کرد و افزود: «کشتی‌های ما را محاصره کردند و سپس با رفتاری تحقیرآمیز روبه‌رو شدیم. حالا بهتر می‌فهمیم فلسطینیان سال‌ها چه کشیده‌اند. حتی آب آشامیدنی معمولی هم به ما ندادند و سه روز تمام از آب و عبادت محروم بودیم. برخوردشان در شأن جنایت‌هایی بود که تاکنون مرتکب شده‌اند.»
«اکبال گورپینار» نیز گفت: «اشغالگران یک‌بار دیگر درماندگی و چهره واقعی خود را به افکار عمومی جهان نشان دادند. من در بازداشت با یک نماینده پارلمان ایتالیا هم‌سلول بودم. اتاقمان را در یک شب چندین بار عوض کردند و با صداهای حیوان‌گونه ما را آزار می‌دادند. زنان سرباز از مردان بی‌رحم‌تر بودند. ما را تحقیر کردند، گرسنگی دادند، داروهایمان را گرفتند و وسایلمان را دزدیدند. سربازان لپ‌تاپ‌ها و تلفن‌ها را در کیف‌های خود گذاشتند. اساس وجودشان بر دزدی است؛ همان‌گونه که وطن فلسطینیان را دزدیده‌اند.»
گورپینار تأکید کرد: «اسرائیل به پایان راه رسیده است. همه ملت‌ها از آن بیزار شده‌اند. نماینده پارلمان ایتالیا به آنان گفت: "شما ناسپاس هستید؛ در گذشته از شما دفاع کردیم، اما حالا چهره واقعی‌تان را به همه خواهم گفت." همگی مصمم‌ هستند پس از بازگشت، علیه اسرائیل اطلاع‌رسانی کنند.»
فعال دیگر، «آیچین کانتوغلو»، گفت: «هنگام بازداشت مأمورانی به زبان ترکی با ما صحبت کردند. یکی از آن‌ها از من پرسید از کجا آمده‌ام. گفتم از موغلا. گفت: "می‌دانی کجایی؟ تو در اسرائیلی، دیگر غزه‌ای وجود ندارد." من فقط تمسخرآمیز به او خندیدم.»
او افزود که همان شب، «ایتامار بن‌گویر» وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی برای بازدید آمده بود: «ما را در قفسی مانند حیوان نگه می‌داشتند. بن‌گویر با خبرنگاران آمد و گفت: "این‌ها به کودکان قدس رحم نمی‌کنند." ما با فریاد پاسخ دادیم: "دهانت را ببند ای جنایتکار نسل‌کش!" پس از آن شرایط زندان سخت‌تر شد، اما پشیمان نیستم. ما کار درستی کردیم. در سلول‌های پنج‌نفره، پانزده نفر را جای دادند. روی دیوارها نوشته‌هایی با خون دیدیم. نام فرزندان را که مادرانشان بر دیوارها نوشته بودند، خواندیم. ما اندکی از رنج فلسطینیان را درک کردیم. به ما آب ندادند و گفتند از آب توالت بنوشیم. حدود ۴۰ ساعت گرسنه ماندیم.»
او در پاسخ به پرسشی درباره تلاش نیروهای اسرائیلی برای کشف حجاب زنان گفت: «تفتیش‌های برهنه انجام دادند و بارها در هر ایستگاه ما را بازرسی کردند. حتی داخل دهان و میان دندان‌های ما را نگاه کردند. ما را "تروریست" می‌خواندند، اما با نگاه در چشمانشان گفتیم مجرم نیستیم و شما کسانی بودید که قانون شکنی کردید و ما را ربودید. اگر قصدشان درهم‌شکستن ما بود، موفق نشدند. تا آخرین لحظه شعارهایمان را ادامه دادیم و زندان امنیتی‌شان را با فریاد پر کردیم.»
«محمد جمال» فعال کویتی نیز گفت: «در عملیات بازداشت، حدود ۷۰۰ نیروی ویژه اسرائیلی شرکت داشتند. ساعت شش صبح بیست سرباز کشتی ما را تصرف کردند. ما را ۱۲ ساعت زیر آفتاب نگاه داشتند، بدون غذا و تنها اجازه نوشیدن آب دادند. در بندر اشدود نیز پلیس رفتار تحقیرآمیزی با ما داشت.»
کاپیتان ایتالیایی کشتی «ماریا کریستینا»، تومازو بورتولاتسی (Tommaso Bortolazzi)، نیز افزود: «من به ناوگان صمود پیوستم چون نمی‌توانستم نسبت به نسل‌کشی بی‌تفاوت باشم. روزهای آخر زندان بسیار سخت بود. دوستان ترک من، همه مسلمان بودند. وقتی آن‌ها نماز می‌خواندند، پلیس صهیونیست مانع می‌شد. در واکنش، من نیز شهادتین گفتم و مسلمان شدم؛ احساسی شبیه تولد دوباره داشتم. امیدوارم کشورهای آزاد و دموکراتیک جهان به این مبارزه علیه اسرائیل بپیوندند، چون زمان پایان این نسل‌کشی فرا رسیده است.»
«سمنور سؤنمز یامان»، معاون ارتباطات بنیاد زن و دموکراسی (KADEM)، نیز گفت: «اسرائیل برای تحقیر شخصیت ما، از هیچ کاری دریغ نکرد. ما را در گرما و سرمای شدید نگاه داشتند، اما بدترین رفتار، گرفتن حجاب از سرمان بود.» او در حالی که تی‌شرت روی سرش را به دوربین نشان می داد گفت: «این تی‌شرتی که اکنون روی سر دارم جای روسری است. به بهانه معاینه پزشکی لباس‌هایمان را گرفتند و با وجود مقاومت و اعتراض، عمداً روسری‌هایمان را بردند. زنان بی‌حجاب همراه ما تی‌شرت‌های خود را دادند تا بتوانیم سرمان را بپوشانیم.»