به گزارش خبرگزاری حوزه، این محتوای تحلیلی، کمالگرایی را از منظر دینی مورد بررسی قرار داده و مرز بین کمالگرایی سازنده (همراه با اعتدال و توکل) و کمالگرایی مخرب (اصرار بر بینقصی مطلق) را مشخص میکند و راهکار تربیتی را ارائه میدهد.
نکتهٔ کلیدی: در نگاه دینی، کمالگرایی تنها زمانی سازنده و بالابرنده است که با اعتدال همراه باشد.
دیدگاه دینی: تعالیم دینی، کمالگرایی را نه یک عیب، بلکه یک صفت شخصیتی برای بهتر شدن میبینند.
تفاوت مهم اینجاست: تلاش صادقانه برای رسیدن به قلههای اخلاقی (کمال مثبت) بسیار ارزشمند است؛ اما اصرار بر بینقص بودنِ مطلق که منجر به استرس و اضطراب میشود (کمال منفی)، مورد تأیید نیست.
راهکار عملی برای فرزندپروری:
الگوبرداری از بزرگان دین. برای اینکه فرزندمان در دام کمالگرایی ویرانگر نیفتد، باید او را به سمت الگوهای والای دینی (مانند انبیاء و صالحان) هدایت کنیم. تمرکز باید بر کسب ویژگیهای اخلاقی نیکو باشد؛ تلاشی که با توکل و پذیرش این واقعیت که انسان محدودیت دارد همراه است، نه فقط فشار بیپایان برای کسب نتایج بینقص.
منبع: بانک تولیدات مجازی معاونت تبلیغ حوزههای علمیه
نظر شما