نهج زندگی | فرمول آرامش پایدار در زندگی

خبرگزاری حوزه | امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در یکی از حکمت‌های نهج‌البلاغه می‌فرمایند:

«مَنْ أَصْلَحَ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ، أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ؛ وَ مَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ، أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ دُنْیَاهُ؛ وَ مَنْ کَانَ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظٌ، کَانَ عَلَیْهِ مِنَ اللَّهِ حَافِظٌ.» ۱

کسی که میان خود و خدا را اصلاح کند خداوند میان او و مردم را اصلاح خواهد کرد، و کسی که امر آخرتش را اصلاح کند خداوند امر دنیایش را اصلاح می‌کند و کسی که در درون وجودش واعظی داشته باشد خداوند حافظی برای او قرار خواهد داد.

شرح:

برخی اوقات، اهداف و خواسته‌هایی در ذهن داریم، اما مسیر رسیدن به آنها را یا نمی‌دانیم و یا به خطا در حال طی‌کردنِ مسیری هستیم.

گاهی، گره‌های کوری در زندگی دنیوی انسان ایجاد می‌شود که تمام همّ و غم شخص را به خود اختصاص داده و تمامی امور او را تحت‌الشعاع خود قرار می‌‎دهد.

مشکلات با فلان شخص، فلان مجموعه و یا گروه، از جمله اموری است که می‌تواند کام انسان را تلخ و او را دچار گرفتاری‌های مدام کند.

به راستی، چه باید کرد؟ راه برون‌رفت از این همه دغدغه و گرفتاری‌های دنیوی چیست؟

امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام راهکار را در ارتباط با خدا می‌دانند. بدین‌معنا که بین انسان و خالقِ بی‌همتا، امور و حقوقی موجود است. اگر انسان به اصلاح امور بین خود و خداوندِ متعال بپردازد – از آنجایی که کلام امام علیه‌السلام، وعده ایشان است و نیز از آنجایی که ایشان خلیفةالله هستند، در حقیقت وعده ایشان، وعده خداست – خداوند نیز وعده نموده که امور بین او و سایرین را اصلاح کند و البته که خداوند هرگز خُلف وعده نمی‌کند. ۲

بنابراین برای رسیدن به ساحل آرامش، مسیری به‌جز اتصال به معبود موجود نیست. معبودی که کلید قلوب در دستان اوست. او می‌تواند همه قلوب و افکار را متوجه بنده‌ای کند که تمام توجه او متوجه معبود است. ۳

کسی که هیچ توجهی به معبود نداشته و نسبت به خواسته معبود، بی‌تفاوت است، چگونه می‌تواند در حیاتِ دنیوی خویش طعم آرامش را بچشد.

کلام حضرت امیر علیه‌السلام، در حقیقت می‌تواند قدرتی ماورائی را در اختیار بنده خدا قرار دهد، قدرتی که می‌تواند قلوب و افکار دیگران را در اختیار بگیرد و آنها را با خویش همسو کند؛ چرا که بنده‌ای که تمام وجود خویش را مملوّ از نور الهی نموده است، جاذبه‌ای الهی نصیب او می‌گردد، لذا همگان را تحت تأثیر خویش قرار داده و در واقع، قلوب آنها را نسبت به خویش نرم و همراه می‌کند.

و این یعنی، بنده خدا به دنبال اصلاح امور بین خویش و معبود است، معبود نیز امور بین او و سایرین را اصلاح می‌کند.

به راستی که چرا باید این ارتباط و تعامل نورانی را از دست داد؟ مگر ما به دنبال اصلاح امورمان نیستیم؟ مگر به دنبال آرامش حقیقی نیستیم؟...

پی‌نوشت‌ها:

۱. حکمت ۸۹.

۲. «لَا یُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ؛ خداوند هرگز از وعده‌اش تخلّف نمی‌کند.» سوره روم/ آیه ۶.

۳. «یَا مُقَلِّبَ اَلْقُلُوبِ وَ اَلْأَبْصَارِ؛ ای تغییردهنده دلها و دیده‏‌ها» (ذکرشده در منابع متعدد)

تهیه شده در سرویس علمی-فرهنگی خبرگزاری حوزه