خبرگزاری حوزه، از تبعید امام خمینی (ره) در سال ۴۳تا کشتار دانشآموزان در ۱۳ آبان ۵۷ و تسخیر لانهی جاسوسی در سال ۵۸،همه و همه، حلقههایی از یک زنجیرهی به هم پیوستهاند؛ مسیری که ابتدا با روشنگری آغاز شد، با شهادت تثبیت گشت و با اقتدار به پیروزی رسید.امروز، استکبار با چهرههایی نوین و ابزارهایی پیچیده بازگشته است.اما این بار، سنگر مبارزه، تنها در خیابانها نیست؛امروز، سنگر اصلی در آزمایشگاهها، در مراکز علمی و در ذهنهای پویای جوانانی است که با سلاح علم و نوآوری، استقلال و عزت ایران اسلامی را بیمه میکنند.
سیزدهم آبان، نماد مبارزه با استکبار و تاکید بر استقلال و خوداتکایی ملت ایران است. در چنین روزی، توصیهی دلسندانه و هوشمندانهی رهبر انقلاب به مسئولین دانشگاهی، محققین و دانشجویان کشور، یادآور یک حقیقت راهبردی است: «دانش و فناوری، خط مقدم دفاع از عزت و استقلال کشور در دنیای امروز است.»
ایشان با اشاره به افت نسبی در سرعت پیشرفت علمی، هشدار دادند که این گام بلند و ضروری را نباید کند کنیم. این سخن، تنها یک توصیه نیست؛ یک فراخوان همگانی و یک تکلیف ملی برای تمامی دلسوزان این مرز و بوم است.
اهمیت بالابردن سرعت پیشرفت علمی در کشورمان
امنیت ملی و اقتدار بینالمللی:
در جهان کنونی، قدرت با مولفههای دانشبنیان سنجیده میشود. کشوری که در علوم پایه، فناوریهای نوین مانند هوش مصنوعی، زیستفناوری، نانو و فضایی حرفی برای گفتن داشته باشد، در عرصهی جهانی نمیتوانند نادیده گرفته شود. پیشرفت علمی، سپر دفاعی غیرقابل نفوذی در برابر زورگوییها و تحریمها میسازد.
رهایی از وابستگی و تحقق اقتصاد مقاومتی:
قلب اقتصاد مقاومتی در تولید ملی و خودکفایی میتپد. این خودکفایی تنها با تسلط بر زنجیرهی کامل علم تا ثروت محقق میشود. وقتی ما دانش تبدیل مواد اولیه به محصولات باارزش را در اختیار داشته باشیم، دیگر نیازی به واردات محصولات تمامشده با قیمتهای گزاف نداریم و اقتصاد کشور در برابر نوسانات جهانی مقاوم میشود.
حفظ سرمایههای انسانی و جلوگیری از فرار مغزها:
یکی از بزرگترین تهدیدها برای کشور، خروج استعدادهای درخشان است. ایجاد یک محیط علمی پویا، امیدوارکننده و دارای چشمانداز، بزرگترین مشوق برای ماندن نخبگان در کشور و مشارکت آنان در ساختن آیندهی ایران است.
تکلیف هر یک از ما چیست؟
مسئولین دانشگاهی و نهادهای علمی؛ باید بسترهای لازم را فراهم آورند. بودجهریزی مناسب، حمایت از پژوهشهای کاربردی، رفع موانع بروکراتیک و ایجاد پیوند مستحکم بین دانشگاه و صنعت، از اولویتهای اصلی آنان است.
محققین و اساتید؛ پیشقراولان این جبهه هستند. باید با عزمی راسخ، بر مرزهای دانش تمرکز کنند و با تربیت نسل جدیدی از پژوهشگران، این مشعل را روشن نگه دارند.
دانشجویان؛ اینان سربازان علمی فردای کشورند. باید با امید، انگیزه و پشتکار، به کسب علم و مهارت بپردازند و خود را برای پذیرش مسئولیتهای بزرگ در آینده آماده کنند.
توصیهی رهبر انقلاب، یک عزم ملی را میطلبد. ما در مقطعی از تاریخ قرار داریم که یا باید با تمام قوا در مسیر پیشرفت علمی گام برداریم و آیندهای درخشان را برای ایران اسلامی تضمین کنیم، بیاییم همگی، از مسئول تا استاد و دانشجو، پاسداری از این «سرعت پیشرفت علمی» را به عنوان یک وظیفهی دینی و ملی خود بدانیم و ایران را در جایگاه شایستهی آن در میان قدرتهای علمی جهان قرار دهیم.
نظر شما