به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از مشهد، نشست علمی «فرصتهای پژوهشی، روش و دیدگاههای علمی آیتاللهالعظمی سید علی حسینی سیستانی؛ از مبانی تا کاربستها» به همت دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد و با هدف معرفی مجموعه تقریرات اصول فقه این مرجع عالیقدر برگزار شد.
حجتاسلام والمسلمین محمد مروارید استاد حوزه علمیه خراسان، در این نشست به تبیین خاطرات و مشاهدات خود از تلاشهای علمی آیتالله مهدی مروارید در نجف اشرف پرداخت و با اشاره به ارتباط علمی و همحجره بودن با برادران خود در نجف اشرف، گفت: در دوران اقامت یکسالهام در نجف، از درس کفایه آیت الله مهدی مروارید بهره میبردم؛ آن روزها شاهد بودم که وی پس از حضور در درس آیتاللهالعظمی سیستانی، ساعتها مشغول مطالعه، نوشتن و بررسی دقیق نکات مطرح شده درسی و مبانی حضرت آیت الله سیستانی بود.
وی با بیان این که در آن زمان، محیط طلبگی نجف مملو از نشاط علمی بود و کمتر طلبهای را میدیدم که با آن جدیت در تحقیق و مطالعه وقت صرف کند، افزود: در مدرسه آیتالله بروجردی، دو نفر را میشناختم که عملاً تمام وجود خود را وقف پژوهش کرده بودند؛ یکی حاج مهدی مروارید و دیگری سید علیرضا حائری که این دو نفر افزون بر وجه معنوی و تهجّد، در تحقیق و دقت علمی زبانزد بودند.
استاد حوزه علمیه خراسان با اشاره به آثار علمی برجایمانده از آن دوره، عنوان کرد: اگر آن تلاشها در آن سالها نبود، مجموعه آثار ارزشمندی که اکنون در قالب تقریرات درس اصول منتشر شده، هرگز شکل نمیگرفت و این نوشتهها با قلم وی، به عربی فصیح و با سبکی خوانا و علمی تدوین شدهاند.
حجتاسلام والمسلمین محمد مروارید به تبیین ارزش و جایگاه این آثار پرداخت و تصریح کرد: اهمیت تحقیقات حضرت آیتالله سیستانی شاید امروز بهطور کامل آشکار نباشد، اما در سالهای آینده قدر این آثار بیشتر شناخته خواهد شد. در دورانی که امکانات علمی بسیار محدود بود، آیت الله سیستانی با اتکا بر دقت و حافظه قوی خود، به بررسی یکایک روایات و اخبار میپرداختند و در این زمینه مهارت ویژهای داشتند.
وی در پایان با اشاره به ویژگی ممتاز این مرجع تقلید در نظم علمی خاطرنشان کرد: حضرت آیتالله سیستانی افزون بر عمق تحقیق، در تنظیم و ترتیب مطالب اصولی نمونهاند. من کتابهای زیادی را در اصول مطالعه کردهام، اما از حیث نظم، انسجام و دقت علمی، حضرت آیتالله سیستانی در جایگاه نخست قرار دارند و روش پژوهش وی در تلفیق ساختار منطقی با تحلیل فقهی، تا کنون نظیری برای آن دیده نشده است.
انتهای پیام ۳۱۳/۴۹
نظر شما