به گزارش خبرگزاری حوزه، محمد الجولانی رئیسجمهور خودخوانده سوریه اخیراً در مصاحبه ای به بهانه سالگرد سقوط نظام بشار اسد گفته است: "سال گذشته وقتی ما کنترل حومه غربی حلب را بهدست گرفتیم، روسها پیامی فرستادند: در همین حد متوقف شوید، آنچه را گرفتهاید حفظ کنید و بیشتر پیشروی نکنید، وگرنه اوضاع تشدید خواهد شد. من فهمیدم که رژیم فروپاشیده است، بنابراین پاسخی ندادم و عملیات را ادامه دادیم و الحمدلله انتخاب خوبی بود".
یک سال پس از سقوط بشار اسد، سوال محوری این است که به راستی سوریه به کدام سمت و سو میرود و این که آینده مردم این کشور در نهایت چه خواهد شد!؟
آنچه اجمالاً میتوان گفت اینکه ثمرهی حاکمیت سرکرده تروریستهای دیروز و جوان کراواتپوش امروز، برخلاف خواست اصلی مردم سوریه آن چیزی نبوده که بر مدار منافع ملی سوریها باشد بلکه برعکس تا به اینجای کار، نوع سیاست ورزی جولانی بیشتر در راستای تأمین منافع آمریکا و صهیونیستها و نیز ترکیه بوده است.
شرایطی بدتر از یک سال پیش
به هر صورت و به زعم کارشناسان و تحلیلگران مسائل بین الملل، یک سال زمان مناسبی برای بررسی دوران پسااسد است؛ دورانی که قرار بود فصل شکوفایی سوریه باشد اما گویا بیش از هر زمان دیگری، این کشور درگیر اختلافات و نبردهای طایفهای و زورآزمایی قدرت های منطقهای و فرامنطقهای شده به نحوی که حتی امنیت مردم عادی نیز به مراتب سخت تر از دوران حاکمیت اسد شده است.
بی جهت نیست که در رسانههای جمعی مدام بر این نکته تأکید می شود که در شرایط فعلی، امنیت همچنان حلقهی مفقوده مردم سوریه است، جایی که در آسمان جنگندههای اسرائیلی را بالای سر خود دارند و این پایین روی زمین هدف آدمربایی و تسویه حساب فرقهای و خونین نیروهای وابسته به جولانی قرار میگیرند.
ماجرایی که آغاز شد اما ...
سال گذشته همین ایام بود که شورشیان و تروریستهای تحریرالشام (HTS) در برابر چشمان بهتزده مردم دنیا و از جمله کشورهای منطقه غرب آسیا، بدون هیچگونه مقاومت جدی از سوی ارتش سوریه، در عرض 11 روز خود را به دمشق رساندند تا به این وسیله حاکمیت خاندان اسد پس از ۵ دهه به نقطه پایان برسد.
البته اگر نیم نگاهی به سیر تحولات سوریه از سال ۲۰۱۱ میلادی تاکنون بیندازیم شاهد برنامه ریزی گسترده نظام سلطه و برخی کشورهای منطقه برای تضعیف و تجزیه سوریه به عنوان یکی از کشورهای مهم محور مقاومت بوده ایم و روند درگیری ها و فتنه انگیزی ها در این کشور در طول سال های متمادی به گونه ای بوده که به حدی بنیانهای این کشور تضعیف و فرسوده شده که سال گذشته همین ایام، جولانی و یارانش با حمایت مستقیم برخی بازیگران منطقهای زمینه را برای تحقق طمع چندین ساله در فتح این کشور مناسب دیدند.
ضرورت مقاومت در برابر اشغالگری دشمن
در عین حال باید به این نکته کلیدی توجه داشت که یکسالگی دولت جولانی با آغاز فعالیت هستههای مقاومت در سوریه پیام به شدت معناداری را به جهانیان و فعالان دنیای سیاست و جنگ مخابره میکند، کما این که به تعبیر یک تحلیلگر اردنی در الجزیره "همیشه این اشغال است که مقاومت را ضروری میکند، هر جا که وجود داشته باشد و تا زمانی که در سرزمین دیگران وجود داشته باشد. سوریها در بیت جن برای سرزمین و شرف خود پیروز شدند و این سوریهای است که ما از ابتدای قرن گذشته و زمان مقاومت در برابر اشغالهای استعماری پی در پی میشناسیم. مقاومت قهرمانانه مردمی در برابر هجوم ارتش اشغالگر اسرائیل، قطبنمای سوریه را مجدداً تنظیم کرد و به عنوان آخرین یادآوری برای سوریها عمل کرد که دشمن آنها که سرزمینشان را اشغال کرده و در مقابل آنها به عنوان تهدیدی برای آینده، موجودیت، سرزمین و جامعهشان ایستاده است، اسرائیل و فقط اسرائیل است. "
هدف رژیم صهیونیستی چیست!؟
رژیم غاصب صهیونیستی در شرایط کنونی به دنبال تکرار تجربه نوار مرزی در لبنان و همچنین در سوریه است، به این معنا که میخواهد منطقه از جنوب دمشق تا مرز جولان اشغالی، منطقهای غیرنظامی و خالی باشد و شاید شاهزادهها و مأموران محلی را در آن مستقر کند تا برای موجودیت اسرائیل هیچ خطر و تهدیدی نباشند البته اشغالگران صهیونیستی بر اساس تجربه دهه ها زندگی در منطقه غرب آسیا باید بدانند که اشغال، مقاومت میآفریند و این گونه نیست که با وجود دولت ضعیف و بی تدبیر جولانی بتوانند از ناحیه سوریه آسوده خاطر باشند.
زیرساختهای ویران و مطالبات انباشتهشده
یک سال پس از سقوط بشار اسد، آنچه بر جای مانده زیرساختهای ویران شده است و حال آنکه کشورهای عربی و همچنین ترکیه هنوز به وعدههای خود برای بازسازی سوریه به طور جدی عمل نکردهاند. کارشناسان، هزینه بازسازی سوریه جنگزده را بیش از ۲۰۰ میلیارد دلار برآورد کرده اند و از این نکته نیز نباید غفلت کرد که به هر حال به زودی ماه عسل جولانی و دوستان و یارانش نیز به پایان می رسد و او باید پاسخگوی مطالبات انباشتشده سوریها باشد
در حال حاضر مردم سوریه از طوایف و اقوام گوناگون به طور گسترده از وضعیت اقتصاد و خدمات عمومی ناراضی هستند، ضمن آن که به طور همزمان نگران امنیت داخلی خود هستند. بر این اساس باید گفت که اگر جولانی و تیمش نتوانند بر مشکلات عدیده اقتصادی، اجتماعی و سیاسی غلبه کنند و چشم اندازی روشنی برای بهبود اوضاع ارایه کنند، تشدید درگیری های داخلی در سوریه و از آن سو افزایش سلطه گری صهیونیست ها، امری کاملاً محتمل به نظر می رسد.
انتهای پیام
نظر شما