به گزارش خبرگزاری حوزه: حضرت آیت الله جوادی آملی در درس اخلاق خود به ذکر حدیثی از آن امام حسن مجتبی (ع)پرداختند واظهار داشتند: امام حسن مجتبی(علیه السلام) می فرمایند: «كونوا اوعية العلم و مصابيح الهديٰ» یعنی: همه شما ظرف دانش باشيد تا راه خود را ببينيد و چراغ هدايت باشيد تا به ديگران راه بدهيد. در نتيجه نه بيراهه برويد نه راه كسي را ببنديد؛ آن كه عالِم نيست بيراهه مي‌رود آن كه چراغ هدايت نيست براي جامعه نافع نيست.
ایشان ادامه دادند: انسان اگر بخواهد ظرف دانش باشد بايد علم را در جان خود جا بدهد و علم، مفهوم نيست؛ درس خواندن، كسي را عالِم نمي‌كند اگر نوري انسان در خود احساس كرد كه او را از هوا و هوس باز داشت اين مي‌شود علم و اينكه در دعاها آمده به خدا عرض كنيد من از شما علم نافع مي‌خواهم و از علمي كه نافع نيست به تو پناه مي‌برم سرّش همين است.
حضرت آیت الله جوادی آملی با بیان این مطلب که گاهي انسان عالِم است، يعني تصوّر و تصديق و قياس و استدلال را در بردارد ولي مبتلا به جهالت است گفتند: بيان نوراني امير مؤمنان(عليه السلام) اين است كه «رُبّ عالِمٍ قد قَتَله جَهْلُه» چه بسا درس‌خوانده‌اي كه جهالتِ او، او را به هلاكت رسانده است.
ایشان با تاکید بر ضرورت تقویت و حفظ عقل عملی بیان داشتند: يك عالِم ممكن است سخنران، نویسنده و مدرس خوبی باشد، اما در موقع عمل پايش بسته باشد؛ سرّش اين است كه حوزه و دانشگاه كار علمي انجام مي‌دهند نه كار اخلاقي.
معظم له ، هدف اخلاق را مبارزه انسان با هوا و هوس خواندند و گفتند: فنّ شريف اخلاق براي اين است كه انسان اهل مبارزه با هوس باشد و اين مبارزه را همچنان ادامه بدهد تا هرگز اسير نشود و اگر به اسارت در آمد بكوشد خود را آزاد كند.
ایشان مسلح بودن عالم به سلاح عقل عملی را از جمله تفاوتهای عالم و غیر عالم برشمردند و اذعان داشتند: فرق يك عالِم و غير عالم اين است كه او مسلّح است و دستگاه ديد بهتری دارد اما آن كه از خطر مي‌رهاند آن عقل عملي است.
ایشان با اشاره مجدد به حدیث امام حسن مجتبی (علیه السلام) افزودند: اينكه درباره سالار شهيدان حسين بن علي بن ابي طالب(عليهما الصلاة و عليهما السلام) آمده است كه حسين، مصباح الهداست، اينها اسم توقيفي نيست، مخصوص آنها نيست، آن قلّه و جهان روشن كردنش براي آنهاست وگرنه هر كدام از مؤمنان در حيطه زندگي خود بايد مصباح هدايت باشند.
حضرت آیت الله جوادی آملی دربخش دیگری از سخنان خود خود با بیان این نکته که قرآن كريم، از عالمان راستين و مبلّغان الهي به عنوان ﴿أُولُوا بَقِيَّةٍ﴾ ياد کرده است، عالمان دین را چهره های ماندگار الهی معرفی کرده و بیان داشتند: هيچ وقت عالِم حوزوي و يا دانشگاهي مجاز نيست بگويد من خودم زحمت كشيدم عالِم شدم اگر ـ خداي ناكرده ـ چنين حرفي زد، بايد استغفار كند زيرا اين همان حرف قارون است. وقتي به او گفتند از مالت در راه صحيح بهره‌برداري كن گفت من خودم زحمت كشيدم فنّ اقتصاد آگاه بودم و مالك شدم. از برخی از ما شنيده مي‌شود مي‌گوييم چهل سال زحمت كشيديم به اينجا رسيديم در حالي كه چهل سال فيض خدا ما را به اينجا رساند نه ما زحمت كشيديم اگر ـ خداي ناكرده ـ گفتيم ما خود زحمت كشيدیم فوراً بايد استغفار بكنيم تا به عذاب قاروني گرفتار نشويم.
بر اساس اعلام پایگاه اطلاع رسانی اسراء، حضرت آیت الله جوادی آملی از قرآن کریم به عنوان تنها و مهمترین درمان بیماریهای اخلاقی نام بردند و بیان داشتند: تنها و مهم‌ترين وسيله درمان، همين قرآن كريم است. قرآن، درمان است نه دارو، شفاست نه دوا؛ گاهي ممكن است انسان دارو مصرف بكند و درمان نشود ولي ممكن نيست كسي به قرآن عمل بكند و شفا پيدا نكند.
