به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه، یک نویسنده فلسطینی طی یادداشتی به رهبران حماس و مقاومت فلسطین یادآور شد که در بحبوحه ی این شرایط حساس، به ضمانت های آمریکایی توجهی نکنند زیرا اعتباری به آنها نیست. "نقولا ناصر" که برای ادعای خود، دلایل زیادی را نیز در اختیار دارد نوشت:
خلع سلاح مقاومت هدف آشکار تجاوز اخیر صهیونیست ها به نوار غزه است که نتوانستند به آن دست یابند و اکنون آمریکا تلاش میکند از راه سیاسی به هدفی برسد که اشغالگران از راه نظامی نتوانستند به آن دست یابند.
عبدالله شلح دبیر کل جنبش جهاد اسلامی فلسطین روز دوشنبه گذشته در گفتگو با شبکه المیادین از نبض جامعه فلسطین سخن گفت و آشکارا گفت که ما به هیچ وجه هیچ توافقی درباره آتش بس یا آرامش میان مقاومت و اشغالگران در نوار غزه را در مقابل ضمانت آمریکایی ها نمیپذیریم.
هنگامی که آمریکا موافقت خود را با طرح مصر برای رسیدن به آتش بس یا توقف حملات اسراییل به نوار غزه اعلام میکند و خالد مشعل رییس دفتر سیاسی جنبش حماس روز چهار شنبه گذشته در کنفرانسی مطبوعاتی در دوحه اعلام میکند که آمریکا نیز از قطر و ترکیه خواسته حماس را به پذیرش این توافق متقاعد سازند، مقاومت فلسطین باید مراقب باشد، زیرا هرگونه توافقی که منجر به آتش بس یا توقف جنگ شود، توافقی با ماهیت آمریکایی خواهد بود.
وجود ضمانت برای عدم تکرار تجاوز و حمله صهیونیست ها به ملت فلسطین به ویژه نوار غزه به عنوان یکی از شروط حد اقلی هرگونه آتش بس، مطلبی است که مقاومت فلسطین آن را به خواسته های خود برای رسیدن به هرگونه آتش بس یا توقف حملات پی در پی به نوار غزه از هشتم جولای جاری آورده است و نایب رییس مکتب سیاسی حماس نیز روز دوشنبه گذشته بر آن تاکید کرد.
از سویی دولت اشغالگر صهیونیستی نیز اعلام کرده که تنها ضمانت مورد قبول برای وی پاک سازی نوار غزه از سلاح و ریشه کن شدن مقاومت از غزه و تبدیل غزه به چیزی شبیه کرانه باختری است که زیر نظر تشکیلات خودگردان فلسطین قرار دارد و از حمایت ارباب آمریکایی خود نیز برخوردار هستند؛ اربابی که در گذشته به آنها وعده داده بود که پاداش این کار آنها را از جیب کشورهای عربی نفتی با مشارکت آمریکا و اروپا بپردازد بدون اینکه حصار اشغالگران از این نوار برداشته شود یا طبق قوانین بین المللی بخشی از مسؤولیت های خود را به عنوان نیروی اشغالگر بپذیرد.
و رسانه های اصلی آمریکا و اسراییل (واشنگتن پست و نیویورک تایمز و هآرتس) نیز از لیست پیشنهادهای توافقنامه برای آتش بس در غزه سخن گفتند؛ توافقنامه ای که جان کری وزیر امور خارجه آمریکا در دو روز گذشته آن را مطرح کرده و شامل ارائه ضمانت آمریکا و اتحادیه اروپا به طرفین دعوا با هدف آغاز مذاکرات پس از آتش بس و پاک سازی غزه از موشک و تونل در مقابل پایان محاصره غزه میباشد.
خلع سلاح مقاومت هدف آشکار صهیونیست ها از حمله به نوار غزه است که البته آنها در سه جنگ اخیر خود علیه نواز غزه نتوانستند به آن دست یابند و اکنون آمریکا تلاش میکند از راه سیاسی به هدفی برسد که صهیونیست ها نتوانسته اند از راه نظامی به آن دست یابند.
خالد مشعل در کنفرانس مطبوعاتی خود در دوحه قرار گرفتن خلع سلاح مقاومت در مقابل برداشته شدن حصر غزه را رد کرد و گفت اگر قرار باشد مقاومت سلاح خود را کنار بگذارد باید اشغالگری نیز پایان یابد و اشغالگران نیز خلع سلاح شوند. مشعل همچنین اظهار امیدواری کرد که آمریکا سیاست خود را تغییر دهد و افزود: امت ما آمریکا را مجبور خواهند کرد که سیاست خود را تغییر دهد.
و اکنون جدال موجود میان طرفداران پیشنهاد مصر است که مورد قبول آمریکایی ها واقع شده و مقاومت فلسطین آن را نپذیرفته، زیرا خواسته های آنها مانند برداشته شدن حصر غزه را شامل نمیشود و همچنین اشاره ای به بازگشت به توافق "آتش بس در مقابل آتش بس" مربوط به سال 2012 ندارد. و طرف دیگر این جدال طرفداران میانجی گری قطر و ترکیه برای رسیدن به اقدامی عادلانه هستند که شامل خواسته های مقاومت باشد که البته این گروه نیز خود را از یک واقعیت به تجاهل زده اند؛ واقعیتی که مشعل از آن پرده برداشت و گفت که میانجی گری قطر و ترکیه نیز در واقع با خواست آمریکا صورت گرفته تا این دو کشور حماس را به پذیرش توافق مورد نظر آمریکا یعنی همان پیشنهاد مصر متقاعد سازند.
به این معنا که آمریکا در هر صورت به دنبال اجرای پیشنهاد مصر یا هر پیشنهاد دیگری است که این پیشنها در دل آن گنجانده شده باشد و در نتیجه هرگونه اتفاقی که با وساطت آمریکا حاصل شود باید شامل خلع سلاح مقاومت فلسطین در مقابل رفع حصر غزه با ضمانت آمریکا باشد.
مطالب درز کرده به رسانه ها در مورد تلاش واسطه ها برای توقف حملات پی در پی صهیونیست ها به نوار غزه نیز حاکی از تلاش آمریکا برای ارائه ضمانت از طریق قطر و ترکیه است و جان کری نیز که سه شنبه گذشته برای میانجی گری به منطقه آمد، در ارائه ضمانت های لازم به دو طرف هیچ تردیدی نداشت.
اما تاریخچه ضمانت ها و تعهدات و وعده های آمریکا به ملت فلسطین تاریخی است سرشار از ضمانت هایی است که هیچ تضمینی در پی نداشته و تعهداتی که مردم همچنان منتظر عمل به آنها هستند و اطمینان بخشی هایی که فلسطینیان هیچ گاه از آن مطمئن نشدند و وعده هایی که از حدّ مرکّب روی کاغذ تجاوز نکرد.
اکنون یک طرف جدال موجود، مقاومت است که خواستار رفع حصر پیش از هرگونه توافق است همان طور که مشعل گفت و طرف دیگر دعوا نیز کسانی هستند که عکس این را میخواهند که این نشان دهنده عدم اعتماد فلسطینیان به ضمانت های آمریکا است چون تجربه دو دهه گذشته ثابت کرده که ضمانت های آمریکا هیچ اعتباری ندارد و فقط هویجی است برای خاموش کردن آتش مقاومت ملی در مقابل اشغالگری و ایجاد دودستگی در صفوف ملی فلسطین و ایجاد شرایطی برای دائمی ساختن عملیات صلح و آتش بس و فرصت دادن به اشغالگران برای استعمارگری تا پس از آن دیگر رسیدن سازمان آزادسازی فلسطین به هدف اصلی خود و تشکیل دولت در سرزمین فلسطین به امری محال تبدیل شود.
حافظه مردم فلسطین هنوز از یاد نبرده که مهم ترین بندهای توافق پیشنهادی فیلیپ حبیب فرستاده آمریکا عبارت بود از اخراج سازمان آزادسازی فلسطین و مجاهدان این سازمان از لبنان پس از جنگ و سپس بیرون رفتن اشغالگران در سال 1982 و آمریکا هم متعهد شده بود که اشغالگران هنگام خروج به شهروندان و پناهنگان فلسطیینی آسیبی نرسانند و مردم هنوز به یاد دارند قتل عام صبرا و شتیلا را در ششم سپتامبر آن سال و به یاد دارند که چگونه بهای اعتماد به ضمانت های آمریکا را پرداختند.
از زمانی که سی و دومین رییس جمهور آمریکا یعنی روزولت به ملک عبدالعزیز آل سعود در سال 1945 ضمانت داد که هیچ اقدامی بر علیه عرب ها در فلسطین انجام ندهد (التویجری، ص587) آمریکا به این ضمانت خود عمل نکرده و در مقابل، فقط به صهیونیست های اشغالگر ضمانت داد که آنها را به اولین قدرت نظامی کیفی و کمی جهان عرب و اسلام تبدیل کند و خود را نسبت به توسعه طلبی استعماری این رژیم و این حقیقت که این کشور تنها کشور جهان است که همچنان بدون مرز و قانون اساسی است به نادانی بزند.
از زمانی که آمریکا بر اساس کنفرانس مادرید سال 1991 متعهد شد که عملیات صلح اعراب و اسراییل را با ضمانت ها و وعده های خود به اجرا در بیاورد و متعهد شد که در قول و عمل به "سرزمین در مقابل آتش بس" طبق تصمیم 242 و 338 شورای امنیت سازمان ملل ملتزم باشد و قدس شرقی را به عنوان بخشی جدانشدنی از سرزمین های اشغالی 1967 بداند و به حق ملت فلسطین در تعیین سرنوشت خود احترام بگذارد، از همان زمان آمریکا این اقدام را به پوششی سیاسی تبدیل کرد برای تحکیم اشغالگری اسراییلی ها در جهان عرب و یهودی سازی قدس و تجزیه کرانه باختری میان ساکنان عرب و یهودیان شهرک نشین ومحاصره ملت تحت اشغال فلسطین با کمربند صلح عربی؛ صلحی که ضامن امنیت اشغالگران بود و مقاومت فلسطین را از عمق استراتژیک عربی خود در مصر و اردن جدا ساخت و اکنون سوریه و لبنان باید بهای تن ندادن به چنین معاهداتی را بپردازند.
همچنان عهد شکنی و بی اعتباری ضمانت های آمریکا به سازمان آزادسازی فلسطین عامل اصلی عدم عقب نشینی اشغالگران اسراییلی از منطقه ج سی (J C) در کرانه باختری و رسیدن به توافق نهایی راه حل های سال 1999 بر اساس مرحله سوم توافق اسلو و عدم دست یابی به استقرار نهایی فلسطینی اسراییلی بر اساس راه حل های سال 2005 به موجب مرحله سوم نقشه راه میباشد و اینها روی هم رفته سلسله ای از تعهدات دروغین و ضمانت های فریبنده و وعده های توخالی رؤسای جمهور آمریکا به حکومت فلسطین را تشکیل میدهد که از سال 1999 شروع شد و سپس در سال های 2005 و 2008 و سپس دو سال پس از ریاست جمهوری اوباما تکرار شد.
آمریکا وعده ها و ضمانت های توخالی خود را تکرار کرد تا سازمان آزادسازی فلسطین را به از سر گیری مذاکرات با اشغالگران در کنفرانس اناپولیس سال 2007 و پس از آن هم به مذاکرات غیر مستقیم 2010 و بعد هم به مذاکرات مستقیم نه ماهه در اواخر جولای سال گذشته وادار سازد بدون اینکه به هیچ کدام از وعده ها و تعهدات خود عمل کند.
و هنگامی که آمریکا در تعهدات خود به محمود عباس رییس جمهور فلسطین مبنی بر آزادی دور چهارم اسیران فلسطینی در زندان های اشغالگران در آوریل گذشته اخلال کرد، محمود عباس با تعجب پرسید آمریکا چگونه میتواند اسراییل را متقاعد کند که قدس شرقی را بدهد و حال آنکه نتوانسته او را برای آزاد کردن 26 اسیر فلسطیین متقاعد سازد تا بدین ترتیب بی اعتمادی خود به وعده ها و ضمانت های آمریکا را نشان دهد پس از آنکه در سال 2012 نیز نا امیدی خود را از پیمان شکنی های متکرر آمریکا اظهار کرد؛ چرا که آمریکا در آن زمان در کنار جمعیت عمومی سازمان ملل متحد فلسطین را به عنوان یک کشور ناظر و غیر عضو تلقی کردند.
ترجمه: سید احمد احمدزاده
