به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، خانواده پرندگان سار سه نوع بوده و از قِسم پرندگان حلال گوشت می باشند.
* مينا (مرغ مينا)
اندازه: 23 سانتي متر
مشخصات:
پرنده اي است آسيايي با اندازه اي متوسط که به وسيله رنگ قهوه اي نزديک به سياه پر و بالش و پوست زرد منطه بدون پر کنار چشم هايش به آساني قابل تشخيص مي باشد. سرو گردنش سياه و كمي كاكل دار است.
گردن و قسمت بالاي سينه اش خاكستري پر رنگ و بقيه پروبالش بيشتر قهوه‌اي شرابي است كه در سطح پشتي تيره‌تر و در سطح شكمي كم رنگ تر مي باشد. قسمت پايين شكم و پوش پرهاي زير دم آن سفيد است. شاه پرهاي نخستين خارجي آن قهوه‌اي تيره و در قاعده آن ها يك لكه بزرگ سفيد ديده مي شود. دمش تقريباً سياه و در انتها كاملاً گرد است و تمام شاه پرهاي آن لکه اي سفيد در انتها دارند، به جز يك جفت شاه پر وسطي، منقار، چشم و زايده پايين و بالاي چشم، زرد روشن است. رنگ پر و بال پرنده ماده شبيه پرنده نر است، امّا کم رنگ تر و جثه اش نيز کوچک تر است. معمولاً جفت جفت يا به صورت گروه هاي كوچك ديده مي شود. مرغ مينا قابليت بسيار خوبي براي تقليد صدا دارد و اين امر باعث شده است تا مورد توجه بسياري ازعلاقه مندان قرار گيرد. به نظر مي رسد که اين پرنده اولين بار توسط هندي ها اهلي شده باشد. مينا احتمالاً يک نام هندي است که ريشه اي سانسکريتي دارد و از زبان هندي به ديگر زبان ها راه يافته است، چنانچه نام اين پرنده به زبان هاي فارسي، عربي، ترکي و انگليسي نيز مينا مي باشد. ميناي وحشي در جنگل ها و دشت ها پراکنده است و اهلی آن را می توان در بسیاری از خانه ها به خصوص در هندوستان و دیگر کشورهای آسیائی مشاهده کرد.
تغذيه:
همه چيز خوار است و بیشتر از حشرات، عنکبوتيان، سخت پوستان، خزندگان، پستانداران کوچک، دانه، ميوه و مازاد مواد غذايي دور ريخته شده در اطراف محل سکونت انسان تغذيه مي کند.
زيستگاه:
به مناطق مسكوني و زمين هاي زراعتي بستگي بيشتري نشان مي دهد. در روستا‌ها، باغ ها، ميوه زارها و زمين هاي باير نيز ديده مي شود. در سقف خانه ها، سوراخ ديوار و تنه درخت آشيانه مي سازد.
* سار
اندازه: 21 سانتي متر
مشخصات:
پرنده اي است کوچک با پر و بال سياه و براق با جلاي رنگين کماني سبز و بنفش از خانواده سارها که به وسيله خال هاي ريز سفيد منتشر بر روي سطح بدنش به راحتي قابل تشخيص مي باشد. بال هايش تيز و به رنگ قهوه اي تيره است.
دمي كوتاه و پاهايي صورتي رنگ دارد. منقار پرنده بالغ در زمستان تيره رنگ و در بهار زرد لیمویی است. خال های سفید پر و بالش نیز در زمستان به ویژه در پرنده ماده بیشتر است. پرندة نابالغ قهوه اي رنگ با گلوي تقريباً سفيد است. پرنده‌اي است پر سر و صدا که پروازش سريع و مستقيم است و گاهي بال باز روي مي كند، به طور دسته جمعي تغذيه و استراحت مي كند. در پائيز و زمستان هنگام غروب به صورت گروهي و با تعداد بسيار زياد و انبوه پرواز هماهنگي را به صورت چرخش هاي هوايي جذاب و ديدني به نمايش مي گذارند. ظاهراً چنين به نظر مي رسد که پرواز توده اي شکل، متراکم و هماهنگ سارها که با تغيير شکل هاي انبساطي و انقباضي همراه است به جهت دفاع در برابر حملات پرندگان شکاري مانند شاهين، قوش و ديگر بازها صورت مي پذيرد. به صورت گله هاي بزرگ در ساختمان ها، جنگل ها و يا نيزارها دور هم جمع مي شوند و سر و صدا راه مي اندازند.
تغذيه:
تا حد زيادي حشره خوار است و از انواع بند پايان و نرم تنان به ويژه در فصل پرورش جوجه ها تغذيه مي کند و جهت تکميل رژيم غذايي از دانه ها و ميوه ها نيز استفاده مي کند.
زيستگاه:
در مناطق شهري و روستايي دیده می شود. در سوراخ درخت ها، ساختمان ها يا درون سوراخ های زمين در مناطق باير زاد و ولد مي كند.
* سار صورتي
اندازه: 21 سانتي متر
مشخصات:
پرنده اي است با اندازه اي متوسط و پر جثه از خانواده سارها که پر و بالي به رنگ صورتي و سياه دارد. شكل ظاهري و حركاتش شبيه سار معمولي است، گرچه پروازشان اندکي با هم متفاوت است.
سر، گردن و جلوی سينه، بال ها، پوش پرهاي زيرين دمگاه و دمش سياه براق است و كاكل مشخصي دارد که در فصل زاد و ولد در پرنده نر بلندتر است. سطح شکمي، جبه و ناحيه دمگاهش در سطح فوقاني به رنگ صورتي مي باشد. پاها و منقارش صورتي است و در زمستان قهوه اي رنگ مي شود. پرندة نابالغ قهوه اي خاكي رنگ با بال ها و دم پر رنگ تر و قهوه اي رنگ بدون كاكل مي باشد. نشانه ديگر تشخيص اين پرنده منقار زرد رنگ آن است. رنگ پر و بال پرندۀ بالغ در فصل بهار براق تر و درخشان تر است و در فصل پائيز و زمستان کدر تر و رنگ صورتي و سياه اندکي در هم ادغام مي شوند و حد فاصل رنگ ها زياد مشخص نيست. پرنده اي است اجتماعي، رفتارش شبيه سار و اغلب همراه آن ديده مي شود؛ به ویژه هنگامي كه در اطراف گله هاي گاو مشغول تغذيه مي باشد.
تغذيه:
در فصل زاد و ولد، بيشتر از حشراتي چون ملخ و سنجاقک و ديگر بند پايان و نرم تنان تغذيه مي کند و جهت تکميل رژيم غذايي از دانه ها و طيف وسيع تري از ميوه ها از جمله گيلاس، زردآلو، خرما و حتي فلفل نيز تغذيه مي نماید.
زيستگاه:
در فضاهاي باز، زمين هاي زراعتي، صخره هاي مرتفع كوهستان و استپ ها دیده می شود. در سوراخ بين سنگ ها در نقاط وسيع، درون ديوارها و توده هاي چوب زاد و ولد مي كند.
منبع: مرکز موضوع شناسی احکام فقهی
