به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه، مراسم قرائت دعای روح بخش و پرفيض حضرت ابا عبدالله الحسين عليه السلام در روز عرفه، همنوا با زائران بيت الله الحرام بعد از ظهر روز چهارشنبه 23 اکتبر 2015 با حضور مسلمانان و مشتاقان اهل بيت عصمت و طهارت (ع) از ملیت های مختلف در فضای روحانی و معنوی صحن مسجد امام علی (ع) هامبورگ برگزار گرديد.
در اين آئين عرفانی كه با قرائت دعای عرفه توسط امام و مدیر مرکز اسلامی هامبورگ، حجت الاسلام والمسلمین رمضانی برگزار شد؛ مؤمنان خداجوی با دل‌های شكسته به ياد مولايشان امام حسين (ع) كه اين مناجات عاشقانه را در فضايی معنوی و با دلی پرسوز و چشمانی اشكبار قرائت كرده بودند، با زمزمه « هو للدّعوات سامعٌ و للكربات دافعٌ » به درگاه حضرت دوست دست نيايش دراز كرده و از او خواستند گرفتاریهايشان را رفع كند و با نوای « اللّهم انّی ارغب اليك و اشهد بالرّبوبیّة لك » بر ربوبيت پروردگار و بازگشت به سوی او گواهی داده و با دیدگانی اشکبار اين دعای پرفيض را زمزمه كردند. شایان ذکر است، این مراسم روحانی با اقامه نماز جماعت مغرب و عشاء و پذیرایی افطار پایان یافت
لازم به ذکر است این مراسم به طور زنده در سایت مرکز اسلامی هامبورگ برای علاقه مندان پخش گردید. .
اقامه نماز عید سعید قربان
همزمان با حلول عید سعید قربان، مسلمانان مقیم هامبورگ با ملیتهای مختلف در روز پنجشنبه 24 اکتبر 2015 در مسجد جامع امام علی (ع) مرکز اسلامی هامبورگ ، نماز عید قربان را به امامت حجت الاسلام والمسلمین رمضانی امام و مدیر مرکز اسلامی هامبورگ به جای آوردند. این مراسم معنوی با تلاوت کلام الله مجید آغاز شد و پس از آن حاضران با تکبیر و تهلیل الهی که از مستحبات این روز بزرگ می باشد، به استقبال نماز عید قربان رفتند.
لازم به ذکر است این مراسم به طور زنده در سایت مرکز اسلامی هامبورگ برای علاقه مندان پخش گردید.
پس از اقامه نماز عید قربان، حجت الاسلام والمسلمین رمضانی خطبه های نماز عید را به شرح ذیل ایراد نمودند:
بسم الله الرحمن الرحيم
الحمد لله ربّ العالمين و الحمد لله الذی لا مُضادّ له في مُلكه و لا مُنازِعَ لَهُ في أمره. الحمدالله الذی لا شريك لَهُ في خلقه ولا شبيه لَهُ في عَظَمَتِه (جزء من دعاء الإفتتاح) وصلّی الله علی سيدّنا ونبيّنا محمّد صلّی الله عليه وعلی آله الطاهرين واصحابه المنتجبين.
عبادالله ! أُوصيكم و نفسي بتقوی الله و اتّباع امره و نهیه.
عید قربان را به عنوان یکی از بزرگترین اعیاد مسلمانان، به همه تبریک می‌گوئیم و از خدای متعال عاجزانه درخواست می‌کنیم توفیق درک عظمت و جایگاه این عید را به ما عنایت فرماید تا بتوانیم درسها و پیامهای مهم آن را به درستی دریافت کنیم و در زندگی خود به کار گیریم.
در این روز که سالروز اجرای فرمان الهی توسط حضرت ابراهیم(ع) است، مسلمانان (چه حاجیان بیت الله الحرام و چه سایر مسلمانان) تلاش می‌کنند که آن روز را گرامی بدارند و تسلیم شدن در برابر فرامین حضرت حق را بیش از پیش تمرین کنند و خود را به قرب الهی نزدیک‌تر سازند.
یکی از درسهای بزرگ این روز آنست که هر کسی باید برای تقرّب به سوی حق تعالی، اسماعیلِ وجود خود ( که همان تعلّقات دنیوی و غیر ماندگار است) را قربانی کند تا از قرب و منزلت بیشتری برخوردار گردد. بی شک بدون مجاهده با نفس و تلاش مستمر این امر ممکن نیست و هر انسان سالکی باید این درک عمیق را داشته باشد که او در آزمایش روزانه حضرت حق به سر می‌برد و مأمور است تا هواهای نفسانی خود را هر لحظه ذبح و قربانی نماید؛ تا بدین وسیله به بارگاه الهی راه یابد و مسیر عبودیت را آنگونه که شایسته یک موحّد و خداپرست واقعی است با سرعت بهتری طی نماید.
عید قربان این درس بزرگ را به همه مسلمانان و بلکه همه پیروان ادیان ابراهیمی می‌دهد که اگر کسی بخواهد نسبت به حق تعالی، تعبّد محض داشته باشد، باید مسیر فداکاری، ایثار، قربانی، اخلاص و عشق را پیشه کند تا از فیوضات قرب حقیقی برخوردار گردد؛ به همین جهت ابراهیم خلیل الله (ع) وقتی از جانب پروردگار عالم، مأمور قربانی کردن فرزند دلبندش اسماعیل می‌شود، فرمان الهی را به پسرش ابلاغ می‌کند و او در پاسخ می‌گوید: پدر جان فرمان خدا را اجرا کند که مرا از صابران خواهی یافت. پس از آن او را در صحرای مِنی به سوی قربانگاه می‌برد امّا هر دو از این جهت که فرمان الهی را اجراء می‌کنند، خوشحالند. امّا ابراهیم در حال اجراء دستور الهی با معجزه‌ای مواجه می‌شود و آن اینکه قومی برای قربانی شدن در پیش چشمان ابراهیم نمایان می‌شود و به او ندا می‌دهد که ای ابراهیم تو از این آزمون سربلند بیرون آمدی و خدا ترا دوست خود قرار داده است.
این حرکت ابراهیم (ع) امروزه برای حاجیان بیت الله الحرام به عنوان یک واجب قرار داده شده و آنها پس از یک دوره تمرین و سلوک و انجام اعمالی چون مُحرم شدن و وقوف در عرفات و مَشعرالحرام، صبح روز دهم به مِنی می‌روند و قربانی می‌کنند. قربانی کردنی که سرّ و فلسفه‌اش آنست که باید برای تقرب به سوی حق از هر نوع تعلّق دست کشید تا از عبودیت بهره برد. در حقیقت منزلت واقعی آدمیان به قدر فاصله گرفتن از تعلّقات آنان است و پس از این دوران است که حاجی برای هر کاری باید قصد قربت را فراموش نکند.
بهره گیری از این عید بزرگ فقط در صورتی حاصل خواهد شد که انسان خود و عزیزترین خود را فدا کند تا حق و عدل برپا شود. این عید بزرگ به همه فرزندان آدم این درس بزرگ را می‌فهماند که «مکّه»، «منَی» قربانگاه عاشقان است و محل نشر توحید و نفی هر نوع شرکی است.
متأسفانه امسال ایام حج با حوادث تلخی قرین بوده است. از یک طرف جان دادن عده‌ای از حاجیان به خاطر سوء مدیریت و دیگر آوارگی پناهندگان به خاطر جهالت و زیاده خواهی عده‌ای از حکّام زمانه است.
امید است جامعه بشری طعم عدل و حق را بچشد و همه به حقوق مسلم خود نائل شوند و کسی به خاطر فقر و ستم و ناداری آواره نشود و از بی عدالتی رنج نبرد.
