به گزارش خبرگزاری «حوزه» در ابتدای این مراسم حسین احمدی منش دبیر این نشست گفت: مساله هسته ای پس از جنگ تحمیلی مهمترین مساله ای بود که در جامعه ما بوجود آمد.
وی افزود: در این عرصه،باید این مساله را از حیث جامعه شناختی نیز مورد بررسی قراردهیم؛ از نظر علوم انسانی و اجتماعی می توانیم این مساله را به دو منظر تقسیم کنیم؛ یکی از منظر کنشی یا کوتاه مدت که این منظر بیشتر به کنش کنش گران مرتبط هسته ای می پرداخت و از از طرفی رویکرد درونی به مساله هسته ای دارد و نگاهش به متن است.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: متن و متون مختلف از جمله قطع نامه ها و بیانیه ها و متون قرارداد در بخش اول و در بخش کنشی یا کوتاه مدت، مورد مطالعه قرار می گیرد.
وی گفت: رویکرد دیگر، ساختاری و بلند مدت و کلان است که الزاما به مواد و مفاد بیانیه ها و متونی که در این زمینه است وارد نمی شود و بیشتر عوامل ساختاری که منجر به پیدایش چنین پدیده ای شد و همچنین پدیده ساختاری و بلند مدت می پردازد.
دبیر نشست علمی پیامدهای فرهنگی و اجتماعی برجام تصریح کرد: هر کدام از این دو را علوم مختلفی مطالعه اش را به عهده دارند در عرصه فرامتن باید از نگاه جامعه شناختی به آن داشته باشیم.
وی گفت: این نگاه فرامتنی وساختاری دو لازمه و پیامد را به خود همراه دارد اول اینکه تبیین ساختاری مقدم بر بررسی پیامدهاست؛ در این زمینه نیز باید به مسایل ساختاری برجام نیز نظر کنیم شاید به قدری عقب برویم که به ماهیت انقلاب اسلامی و نسبت آن با غرب و مدرنیسم مورد توجه واقع شود.
احمدی منش بیان کرد: نگاه دیگر آن است که خیلی نباید دراین نگاه به دنبال موافق و مخالف برجام بود، زیرا برجام در شرایط اضطرار امضا شد و همه نیز می دانند که مشکلات و حقوقی که تضییع شد باعث شد که دولت به سراغ چنین توافقی برود و به همین دلیل باید بیشتر به دنبال بررسی پیامدهای نهایی باشیم.
