خبرگزاری«حوزه» این روزها در حالی سی و هفتمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی را گرامی می داریم که کمتر روزی است شاهد تشییع پیکر مطهر شهدای مظلوم مدافع حرم نباشیم و این واقعه البته در درون خود حاکی از دو حقیقت مسلم است؛ نخست آن که به لطف الهی امروز مرزهای جغرافیای سیاسی و عقیدتی بسیار فراتر از مرزهای جغرافیای رسمی نظام جمهوری اسلامی ایران رفته است و خواسته امام راحل مبنی بر صدور انقلاب صورت گرفته است؛ نکته مهم دیگر این که حراست و پاسداری از این مرز اعتقادی نیاز به خون های پاکی دارد که ضمانت بخش این راه و مسیر مقدس باشند و این سان شهدای مدافع حرم در جهت دفاع از اسلام و اهل بیت(ع) جان فشانانه دست به ایثارگری زده و برای همیشه تاریخ ماندگار می شوند.
بازگردیم به ایام پیروزی انقلاب که چه خون دل ها خورده شد و این ها البته ممزوج شد با خون پاک جوانان وطن تا لاله نظام اسلامی از دل این مرز و بوم برآید و با وجود عنایات و تفضلات الهی ، آن بشود که عصر روز 22 بهمن ماه ، رادیو اعلام کرد؛ «توجه بفرمایید... توجه بفرمایید. اینجا تهران، صدای راستین ملت ایران، صدای انقلاب است».
این طور بود که هوا دلپذیر شد و ایضاً گذشت آن روزگارِ تلخ تر از زهر و بوی گلِ سوسن و یاسمن در سرای ایران و ایرانی پیچید ...
این ها البته همه قصه پرفراز و نشیب ما نبود؛ انقلاب نوپا و مردان راستینش باید آزموده تر می شدند. انقلاب که به پیروزی رسید،‌ گرچه چند روزی از 22 بهمنِ تاریخ ساز، نگذشته بود که عده ای منافق صفت که در آشکار و نهان با راه و نهضت امام(ره) دشمنی می ورزیدند ، می گفتند که عمر این انقلاب به یکی دو سال هم نمی کشد!
نمي‌دانم ولي شايد در آن حال و هوا ، چنین اظهار نظرهایی در قبال انقلابی که نه وابستگی به بلوک شرق داشت و نه پیوستگی با بلوک غرب ، چندان هم عجیب نمی نمود؛ چه آن که بالاخره انقلابي در ايران پيروز شده بود كه به دليل برخورداري از صبغه اسلامي و به دست گرفتن رهبري آن توسط يك مرجع تقليدِ آگاه و هوشیار، خيلي‌ها نمي‌خواستند به قول معروف سر به تنش باشد.
این گونه بودکه از همان صبح روز بيست‌و سوم بهمن ماه سال 1357و حتي قبل تر از آن، انواع و اقسام ترفند‌ها و توطئه‌ها را طرح ریزی و اجرا شد بلكه‌اين انقلاب در نطفه خفه شود واحياناً اگر هم نتوانستند آن را در نطفه متوقف كنند لااقل در نونهالي ، حسابش را برسند و به خیال خود كار را يكسره كنند!
جالب این جاست که کشورهای غرب و شرق در این باره متحد شدند. آمريكا، اسراييل، انگليس، فرانسه، آلمان، شوروي سابق(روسيه) و...  كه معلوم است چرا نمي‌خواهند در مهم‌ترين و حساس‌ترين منطقه جهان(خاورميانه)، انقلاب اسلامي اي آن هم در كشور بزرگي چون ايران وجود داشته باشد، اما متأسفانه كم نبودند گروه‌هايي كه با استدلال‌هاي سياسي،اجتماعي و حتي مذهبي(!)مخالف پيروزي انقلاب و تداوم حيات نهضت اسلامي بوده‌اند.
 نگاهي ژرف به تاريخ انقلاب به خوبي از ماهيت و اهداف اين قبيل گروه‌ها، ما را مطلع می سازد؛ از مجاهدين خلق گرفته و لیبرال ها گرفته تا انجمن حجتيه‌اي‌ها و غيره و غيره.
اما با همه ‌اين‌ها و از آنجا كه سنت الهي بر اين اصل مسلم قرار گرفته كه حق ماندني و باطل رفتني است و ياريگران خدا و دين او، از سوي ذات باري تعالي، نصرت مي‌يابند، انقلاب اسلامي ايران با رهبري حكيمانه و شجاعانه خميني بت شكن و تبعيت توده‌هاي عظيم مردمي از رهبر خويش و در سايه گسترش روحيه انقلابي مبارزان مسلمان و تمسك به قرآن و اسلام به عنوان محور وحدت، در بهمن ماه 57 به ثمر نشست و اينك نظام مقدس جمهوري اسلامي بر آمده از آن، پس از گذشت سی و شش سال از تاریخ پرفراز و نشيب خود ، استوار و پر صلابت به راهش ادامه مي‌دهد و در این سال ها با وجود بیم ها و فتنه ها، تهدیدات و سختی ها، اُمید خود را از دست نداده است.
 در اين ميان، حقيقتاً بي انصافي محض است اگر دیدگانمان را بر دستاورد‌ها و بركات انقلاب اسلامي ببنديم و حماسه سترگ شهيدان عزيز و توده مردم انقلابي و مکتبی را كوچك شمرده يا خداي ناكرده به دور از واقعيت، آن را تفسير و توجيه كنيم.
چه زیبا گفته اند و به ما یاد داده اند که "شكر نعمت، نعمتت افزون كند"؛ به راستی که شکر نعمت انقلاب به این است که اولاً دستاوردهای آن را بشناسیم و ثانیاً با حراست از آن ها و التزام به ارزش های اسلامی و انقلابی، قدردان عملی آن ها باشیم.

اهميت اشاره به لزوم شكرگزاري نعمات بي پايان انقلاب، از آن روست كه در زمانه كنوني هر ايراني خصوصاً نسل جوان بايد از دستاورد‌هاي انقلاب و تحولي كه در طول بیش از سه دهه و به همت مردان و زنان ايثارگر و انقلاب در عرصه‌هاي متنوع فكر، فرهنگ، سياست، اقتصاد، صنعت، كشاورزي و... روي داد، با خبر شود و البته ضعف‌ها و نقص‌ها و اشكالات آنها را بشناسد و خود را براي پيوستن به رودخانه عظیمی كه قطره‌هاي آن، بدون ترديد همين جوانان امروز خواهند بود، آماده سازد.
از این منظر ،‌تاکید بر داشته ها به هیچ وجه به معنای نادیده انگاشتن ضعف ها و نقصان ها نیست بلکه یادآوری این نکته کلیدی است که با مشاهده نیمه پر لیوان و امیدواری به آینده در رفع نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت هر چه بیشتر و بهتر بکوشیم.
صدالبته بیش از هر کس این وظیفه مسئولان و کارگزاران نظام است که نسل جوان و عموم مردم را بیش از پیش با دستاوردها وبرکات انقلاب در عرصه های گوناگون آشنا کنند ؛ لاجرم باید پذیرفت غفلت از این رسالت کلیدی ، خواسته یا ناخواسته کمکی است به اهداف شوم دشمنان در پمپاژ ناامیدی در فضای عمومی کشور!
سيد محمد مهدي موسوي