در انقلاب اسلامی برای اولین بار به زنان نگاه ابزاری نشد، بلکه ذات بشری و توانایی فردی ملاک آنان در نقش آفرینی اتفاقات اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی مورد توجه قرار گرفت و زنان مسلمان در طول هشت سال دفاع مقدس و پس از آن همیشه در کنار مردان در آبادانی و ساخت کشور عزیزمان ایران درخشیده اند.
اکنون به بهانه اتفاق تلخ جشن حافظ، نیم نگاهی به نقش و جایگاه زنان در سینمای ایران خواهیم داشت.
آنچه مسلم است این که؛ زنان در سینمای قبل از انقلاب همچون کالایی بودند که برای زیبایی تصویر، از آنان استفاده می‌شد. این نگاه سخیف تا به آنجا پیش رفت که در همان دوران، برخی بازیگران زن به نشانه اعتراض از سینما کناره گرفتند، اما بعد از پیروزی انقلاب به مدد پیام حیات بخش انقلاب، زنان برای خودهویتی فاخر پیدا کردند. در شرایط جدید موقعیتی فراهم آمد تا فیلمسازان و بازیگران مطرحی در سینما رشد کنند و نمونه آن در دهه شصت و 70 بود که حضوری متین را شاهد بودیم، ولی در ادامه، این متانت کم رنگ و کم رنگتر شد.
کم رنگ شدن فرهنگ اسلامی در سینما، صدای اعتراض بسیاری از بزرگان این هنر پرطرفدار را درآورد به نحویکه جملات تند، اما دلسوزانه مرحوم فرج الله سلحشور با بازخوردهای متفاوتی مواجه شد. در این زمینه برخی بازیگران زن نیز، اعتراضاتی پیرامون بی‌توجهی به اخلاقیات در سینما مطرح کردند و از بداخلاقی در سینما سخن به میان آوردند .
افسوس که هنوز این اعتراضات شنیده نشده و باز هم روند بد اخلاقی در سینما، ادامه دارد.
نمود بارز این ادعا را در جشن اخیر حافظ که هر سال از سوی نشریه دنیای تصویر برگزار می‌شود می‌توان مشاهده کرد.
عکس‌هایی که از زنان و برخی مردان در این جشن روی خروجی خبرگزاری‌ها رفت، گواه بارز این ادعاست، متاسفانه بسیاری از زنان بازیگر با پوشش‌هایی روی فرش قرمز قدم برداشتند که نمی‌شد به آن حجاب اسلامی گفت، البته در ظاهر چیزی به نام روسری بر سر داشتند، اما برخی مواقع آسیب‌های بدحجابی از بی حجابی نیز بدتر است.
افسوس بیشتر زمانی به وجود می‌آید، بدانیم این قبیل پوشش مورد پسند رسانه‌ها نیز واقع شده، چون با اشتیاق عکس‌های بسیاری را از این مراسم در گزارش‌های خود منتشر کردند.
آیا این نوع پوشش همانی است که ما به عنوان الگوی فاطمی در پی رسیدن به آن هستیم؟ و آیا رسالت رسانه های نظام نیز اشاعه این گونه تصاویر است؟
تاسف بیشتر آنجایی است که بدانیم حتی یک عکس نیز در میان گزارش‌های تصویری وجود نداشت که در آن هنرمندی با حجاب (چادر) در مراسم حاضر شده باشد.
رواج این پوشش‌ها تنها در میان خانم‌ها زننده نیست، بلکه برخی آقایان نیز فراموش کرده‌اند در کشوری اسلامی فعالیت می‌کنند، چون به لحاظ جلف بودن، دست بسیاری از هنرپیشه‌های خارجی را نیز از پشت بسته‌اند.
نکته دیگر اینکه در سینمای ما بانوانی چون الهام چرخنده، صغری عبیسی و پروانه معصومی که چادری هستند، معمولا در اینگونه مراسم حضور پیدا نمی‌کنند، چون دعوت نمی‌شوند، اما یک بازیگر جوان که دانش سینمایی هم ندارد به راحتی روی فرش قرمز قدم بر می‌دارد.
در پایان باید گفت: روزگاری بود که ورودی سالن‌های هنری ما، شکل سنگر و مسجد داشت، اما امروز آن نمادهای معنوی جای خود را به فرش قرمز داده است. راستی به کجا رفته‌ایم که فرش قرمز مایه مباهات ما شده است؟
سوالی که مسئولان فرهنگی باید به آن پاسخ دهند.
