به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، طلبه شهید ابراهیم دادگری در سال 1347 در شهرستان زرین به دنیا آمد . پس از گذراندن مقطع کودکی به مدرسه رفت و این درس‌ها را تا دوم دبیرستان ادامه داد. در این برهه از عمر شریفش، شور و حال فراگیری علوم دینی در جانش هویدا گشت و مشغول مقدمات علوم حوزوی شد.
در بحبوحه جنگ تحمیلی، از این امر مهم غفلت نورزید و در عملیات‌های مختلف از جمله: «والفجر8، کربلای1 تا 4، فاو» و دیگر صحنه‌های نبرد حضوری مردانه و استوار داشت و سرانجام در واپسین لحظات جنگ در «ماووت عراق»، به فیض عظیم شهادت نائل آمد و «عند ربّهم یرزقون» گشت.
بیش از پانزده بار آن‌هم در مدت شش سال از جنگ تحمیلی قدم در سرزمین خون و ایثار نهاد. در دست نوشته‌اش آمده که «چه زیبا و دوست‌داشتنی است خالصانه در راه خدا قدم برداشتن و به آرزوی دیرینه رسیدن و چه زشت و ناپسند است که انسان در خانه و در میان بستر بمیرد، همیشه از این‌گونه مردن هراس داشتم.»
مادرش به او گفته بود: تو به اندازه کافی جبهه بوده‌ای، حالا وقتش رسیده که ان‌شاءالله دهانمان را شیرین کنی. گفت: مادر! پس از جنگ اگر عمری بود، دهانت را حتماً شیرین خواهم کرد....»
دست نوشته‌ای از شهید دادگری:
شما را به خدا، سری به مزار شهدا بزنید و در آن‌جا خوب، چشمانتان را باز کنید و ببینید که انسان‌ها از روز اول که خلق شده‌اند برای چه خلق شده و هدف چه بوده؟... کجا رفته‌اند و ببینید کدام رفتنی‌ها خوب و کدام بد است. والسلام
منبع: عارفان بیدار (شهدای همدان)، ص93
تنظیم مجدد: علی‌اکبر بخشی
