به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حضرت آیت الله  جوادی آملی امروز در  دیدار جمعی از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و دست اندرکاران همایش «نظام سلامت در اسلام با تاکید بر آموزه‌های رضوی» در سخنانی، در خصوص حفظ حرمت علم طب، اظهار داشتند: در علم طب مهمترین نکته این است که حرمت طب را حفظ کنیم و حرمت طب به شناخت حرمت بیمار است.

ایشان ادامه دادند: ما اگر انسان را به درستی بشناسیم، طب را شناخته ایم و اگر انسان را خوب نشناسیم آنگاه تنها یک بیطار خواهیم بود، در حالی که طب هرگز بیطاری نیست.

معظم له در نقد نگاه غرب به انسان خاطرنشان کردند: غرب، انسان را یک حیوان ناطق می بیند که تنها میزان داروی او با دیگر حیوانات متفاوت است؛ این آسیبی بود که غرب به طب وارد آورد، چون انسان را نشناخت و انسان را در سطح یک حیوان دید.

حضرت آیت الله جوادی آملی اذعان داشتند: بیمار در وهله اول انسان است؛ انسانی که اگر کسی او را بشناسد، خدا را شناخته است. انسان یک بدن دارد که با حیوان مشترک است و یک روح دارد که با فرشته مشترک است، در طب باید به این وجوه مشترکی که قرآن کریم بین انسان و فرشتگان ذکر می کند توجه شود.

معظم له با اشاره به دیدگاه قرآن درباره انسان ابراز داشتند: از منظر قرآن کریم انسان می تواند فرشته باشد؛ قرآن وقتی اوصاف فرشتگان را ذکر می کند می فرماید آنها مکرمند؛ کرامت از واژگانی است که در فارسی معادل دقیقی ندارد، همین صفت را وجود امام هادی علیه السلام برای ائمه ذکر می کند و این راه برای همه باز است.

ایشان با تاکید بر توجه بیشتر به بعد معنوی و ملکوتی انسان در علم طبابت اظهار داشتند: طبیب، باید مرض را تشخیص دهد، دارو را تشخیص دهد، اما در مورد بیمار باید بیمار را بشناسد که  این بیمار انسان است که یک روح ملکوتی دارد و یک جسم زمینی، طب باید با انسانیت انسان هماهنگ باشد. ما باید به هر دو بعد توجه کنیم.

حضرت آیت الله جوادی آملی تصریح داشتند: قرآن و ائمه(ع) آنجا که سخن از شکم و خوردن است، انسان را در کنار حیوان ذکر می کنند، اما آنجا که صحبت از علم،  عقل و جان است، انسان را در کنار فرشتگان نام می برند.

معظم له تاکید داشتند: در بیان قرآن کریم هر کس به نامحرم نگاه کند و طمع کند، بیمار است؛ یا افرادی که ضعف ها و مشکلات را به بیگانه گزارش می دهد، بیمار است، این بیماری ها با چه علمی درمان می شود؟! این انسان شناسی لازم دارد تا این بیماری ها در کنار بیماری های جسمی، شناسایی و درمان شوند.

حضرت آیت الله جوادی آملی در فراز دیگری از سخنان خود، طب را از علوم دینی دانستند و بیان داشتند: تمایز علوم به تمایز موضوع علوم است؛ اگر علمی موضوعش فعل انسان باشد می تواند دینی یا غیر دینی باشد اما اگر علمی موضوعش فعل خداوند باشد اصلا فرض ندارد این علم غیر دینی باشد و طب موضوعش فعل خداست، دانشگاه های علوم تجربی در علم دینی غرق هستند اما  متوجه نیست.

ایشان تاکید داشتند: طب اسلامی آمده است تا توجه علم طبابت را به بعد ملکوتی و مشترک انسان با فرشته را هم جلب کند و این باب را بگشاید.

ایشان ادامه دادند: ما غیر از طب اسلامی نداریم، اگر انسان را به درستی بشناسیم، آنگاه بهره گیری از طبیعت در درمان بیماری ها در راس خواهد بود، چرا که عناصر طبیعت با بدن ما هماهنگ است، اما این بهره برداری باید به صورت علمی، عالمانه و محققانه باشد.

حضرت آیت الله جوادی آملی در پایان بیان داشتند: اگر طبیب، بدون تشخیص بیماری و بدون دانش کافی دارو تجویز کند و بیمار را وسیله تجربه اندوزی خود کند، در صورت بروز خسارت، شرعا ضامن است.