به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه» استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه صد و سیزده وصد چهارده سوره بقره پرداخته است.
وَقَالَتِ الْیَهُودُ لَیْسَتِ النَّصَرَى عَلَى شَىءٍ وقَالَتِ النَّصَرَى لَیْسَتِ الْیَهُودُ عَلَى شَیءٍ وَهُمْ یَتْلُونَ الْكِتَبَ كَذَلِكَ قَالَ الَّذِینَ لاَ یَعْلَمُونَ مِثْلَ قَوْلِهِمْ فَاللَّهُ یَحْكُمُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَمةِ فِیَما كَانُواْ فِیهِ یَخْتَلِفُونَ 113
و یهود گویند: مسیحیان بر حق نیستند و مسیحیان گویند: یهود بر حق نیستند، در حالى كه (هر دو گروه) كتابِ آسمانى را تلاوت مىكنند. همچنین، (مشركان و بتپرستان و) كسانى كه (از كتابِ خدا) چیزى نمىدانند، همانند سخنِ آنها را گویند اما خداوند در روز قیامت، میان آنان، در آنچه اختلاف دارند، داورى خواهد كرد.
در برنامه قبل گفتیم كه یهود و نصارى، هر یك بهشت را از آن خود مى دانست و براى دیگران حقى قائل نبود. این آیه درباره منشأ این تفكر باطل مىفرماید: تعصّبِ نابجا باعث شده كه هیچیك، دیگرى را بر حق نداند، با آنكه هر دو گروه اهل كتاب و پیرو پیامبران بر حق الهى هستند.
جالب آنكه مشركان و بتپرستان هم كه اهل كتاب نیستند، درباره آنها همین سخن را مى گویند زیرا تعصّب و انحصارطلبىِ بى دلیل، چشم انسان را از پذیرش حق كور مى كند به گونه اى كه فقط خود را بر حق مى بینند و دیگران را هر كه باشند باطل.
این آیه به روشنى بیان مى دارد كه در فضاىِ آمیخته به تعصّب بىجا، عالم و جاهل، همانند هم فكر مى كنند. اهل كتابِ آگاه به تورات و انجیل، همان حرفى را مى زدند كه مشركان جاهل مى گفتند و هر یك بدون دلیل، دیگرى را بر باطل مى دانست.
اكنون به آیه سوره بقره گوش می‌سپاریم:
اما در آیه 114 می فرماید : «وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَّنَعَ مَسَجِدَ اللَّهِ أَنْ یُذْكَرَ فِیهَا اسْمُهُ وَسَعَى فى خَرَابِهَا اُؤلَئِكَ مَا كَانَ لَهُمُ أَنْ یَدْخُلُوهَآ إلّاَ خَآئِفِینَ لَهُمْ فِى الدُّنْیَا خِزْیٌ وَلَهُمْ فِى الأَخِرَةِ عَذَابٌ عَظِیمٌ»
و كیست ستمكارتر از آن كس كه نگذاشت نام خدا در مساجد الهى برده شود و در خرابى آنها سعى نمود؟ آنان جز با ترس و خوف، حق ورود به مساجد را ندارند، بهره آنان در دنیا، خوارى و رسوایى و در آخرت، عذابى بزرگ است.
در طول تاریخ، همواره مساجد الهى در معرض بسته شدن و یا تخریب و نابودى قرار داشته است. زیرا مساجد و معابد، پایگاه هاى حكومتِ ادیان الهى و محلّ اجتماع و همبستگى پیروان آنها بوده است.
لذا حاكمان ستمگر و یا منحرفانِ فكرى همواره در صددِ تخریب بناى ظاهرى و معنوى مساجد بر آمده اند. چنانكه مشركان مكّه سالها از ورود مسلمانان به مسجدالحرام ممانعت مى كردند.
امروزه نیز دشمنان اسلام در صدد تخریبِ مسجدالاقصى در بیت المقدس بر آمدهاند و مسجد تاریخىِ بابرى در هند را ویران مى سازند.
البته تخریب مساجد، تنها به خرابى بناى ظاهرى آنها نیست چنانكه عمرانِ مساجد نیز تنها به بناى زیباى آنها نیست، بلكه هر عملى كه از رونق مساجد بكاهد و باعث شود مردم از یاد خدا غافل شوند و از مساجد باز بمانند موجب خرابى مساجد است.
ترویج فیلم هاى ضد اخلاقى ویدیوئى و یا سینمایى، از مهمترین برنامه هاى دشمن براى بیگانه ساختنِ جوانان كشورهاى اسلامى با مساجد و محافلِ مذهبى است.
