به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری«حوزه»، استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه صد و پانزده سوره بقره پرداخته است.
وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ فَأَیْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ وَسِعٌ عَلیمٌ
مشرق و مغرب از آن خداست، پس به هرطرف رو كنید، آنجا روى خداست. همانا خداوند گشایشگر داناست.
بعد از آنكه به دستور خداوند قبله مسلمانان، از بیت المقدس به مكّه، تغییر یافت، یهود شبهه هاىی را مطرح كردند كه در برنامه هاى قبل گفتیم و آن این بود كه اگر قبله اول درست بود چرا آن را تغییر دادید و اگر درست نبود پس اعمالِ قبلى شما چه می شود؟
این آیه در پاسخ این شبهه یك حقیقت مهم را بیان مى دارد كه خداوند مكان و محّل خاصى ندارد بلكه مشرق و مغرب از آن اوست و به هر سو كه رو كنید، خدا آنجاست.
اگر كعبه و یا بیت المقدس، به عنوان قبله قرار داده شده، از آن جهت است كه نماز و عباداتِ جمعى باید جهتى داشته باشد كه سبب وحدت و هماهنگى مسلمانان گردد و همواره توجه آنان را به خود جلب كند.
تا وقتى كه یهود از بیت المقدس به عنوان قبله خود، علیه مسلمانان سوءاستفاده نمى كردند مسلمانان نیز به آن سوى نماز مى خواندند اما وقتى این قبله، مایه تضعیف و تحقیر مسلمانان گردید، خداوند كعبه را كه یادگار ابراهیم بود قبله مسلمانان قرار داد.
